Londen in de greep van bendegeweld
In minder dan 100 dagen vielen 52 doden in de straten van Londen, vooral door steekpartijen. De politie stuurt driehonderd extra agenten de baan op.
De 17jarige Tanesha MelbourneBlake werd vorige week doodgeschoten vanuit een auto in de Londense wijk Tottenham. De schutters hadden het niet eens op haar gemunt. Ze was ‘collateral damage’ van een vete tussen bendes, die werd opgepookt op sociale media. Tanesha is niet de enige tiener die begin april het leven verloor door rond te lopen in haar wijk. ‘Elke dag is er wel een aanval, meteen gevolgd door een vergeldingsaanval’, zei Tanesha’s broer aan de BBC. ‘Daarom ben ik weggetrokken uit de wijk.’
De dood van Tanesha toont de sociale ravage veroorzaakt door bendegeweld in Londen, en dan vooral bij de AfroCaraïbische gemeenschap. De slachtoffers van het geweld worden bovendien steeds jonger. ‘We verzorgen steek en schotwonden van 14jarigen in schooluniformen’, zei chirurg Martin Griffiths, ook aan de BBC. ‘Vroeger waren dat twintigers.’
Meer moorden dan NY
In februari en maart registreerde Londen zelfs meer moorden dan New York, de grootstad waar moorden ooit als ‘normaal’ werden beschouwd. Het aantal moorden in de Britse hoofdstad ligt structureel wel nog steeds lager dan in New York, maar rouwende familieleden roepen politici en politie op om de cijfers serieus te nemen. Februari en maart moeten statistische uitzonderingen blijven.
Vandaag stelt de regering van Theresa May een wet voor om het geweld in te dammen. Zo mogen internetbedrijven geen messen afleveren aan huis en mogen tieners geen bijtend zuur meer kopen. De Londense politie heeft ook 300 extra agenten ingezet. Die gaan tijdelijk ook meer ‘stop and search’technieken gebruiken. Agenten mogen individuen tegenhouden en fouilleren zonder dat ze verdacht worden van een concreet feit. Ook de Londense burgemeester Sadiq Khan is daarvoor gewonnen. In het verleden veroorzaakte die techniek wrevel bij de AfroCaraïbische Londenaars, die zich geviseerd voelden. Maar volgens de burgemeester kunnen bodycams op agenten de burgers behoeden voor willekeurige machtsuitoefening.
De oppositiepartij Labour legt de schuld voor het toenemende geweld bij de besparingen van de Conservatieven. Die troffen ook de politie en wijkcentra. En ook Victor Olisa, tot enkele jaar geleden diversiteitsverantwoordelijke bij de Londense politie, deelt die mening. ‘Er lopen minder agenten op patrouille dan vijf jaar geleden en er is minder tijd om informatielijnen uit te leggen bij de buurtbewoners’, zegt hij in The Guardian. ‘In de wijken vindt men dat de politie de controle over de publieke ruimte kwijt is.’
Maar meer politie en subsidies voor wijkcentra (die er overigens niet zullen komen onder May) zullen niet alle problemen meteen oplossen, waarschuwde Stafford Scott, een wijkactivist uit Totten ham op de zondagshow van Niall Paterson. ‘Hardere repressie lokt bij de jongeren en de bendes meer reactie uit.’ Bovendien heeft ‘elk wijkcentrum een bepaalde tienerbende’, zei Patrick Boyce, vader van een zwart slachtoffer dat nog steeds in coma ligt, aan de BBC. ‘Het lijkt me zelfs goed dat wijkcentra sluiten.’
Groeiende ongelijkheid
Het probleem van bendegeweld is complex en snelle oplossingen zijn ontoereikend . Volgens de Londense criminoloog en auteur Anthony Gutter hebben zwarte tieners vooral een gebrek aan toekomstperspectief in de erg ongelijke Britse samenleving. ‘Zij vinden dat de media te veel focussen op bendes. Zelf wijzen ze naar slecht ouderschap, gebrek aan omkadering in wijkcentra en jeugdzorg, armoede en de zoektocht naar status.’ Ook Olisa wijst naar de ‘groeiende kloof tussen arm en rijk’: ‘De zwarte tieners hebben geen toegang tot de rijkdom die ze bij anderen zien, en de frustratie daarover groeit.’
Demografisch gezien zal het probleem alleen maar erger worden. In The Guardian kijkt Simon Jenkins daarom naar radicalere oplossingen. ‘Decriminaliseer drugs, want harde drugswetten zijn het grootste cadeau dat je de Londense criminele bendes kunt geven.’
‘We verzorgen steek en schotwonden van 14jarigen in schooluniformen, vroeger waren dat twintigers’
MARTIN GRIFFITHS Chirurg in Londen