‘Een “echte” job is veel ongezonder’
‘Zeven jaar geleden heb ik mij vrijwillig in de psychiatrie laten opnemen, omdat ik ernstige suïcidegedachten had. Ik geloof dat ik mijn eerste depressie heb gehad toen ik twaalf was. Ik heb veel meegemaakt en ik heb altijd alles zelf verwerkt. Tot ik besloot dat ik echt hulp nodig had’, zegt Els Draeck (50) uit Schoten. ‘Er volgde een lang en intens traject in de hulpverlening. Een week voor ik dat kon afsluiten, werd ik op mijn werk ontslagen. Ik ben toen even heel boos geworden. Maar het heeft me gedwongen om na te denken over wat ik echt wil in het leven.’
Els werkt nu als ervaringsdeskundige, in de provincie Antwerpen: deels vrijwillig, en 13 uur per week tegen een bescheiden loon. ‘De controlearts vond het goed. Hij zei me: ga alsjeblieft met je ervaring aan de slag. En als je ooit aan 30 uur in de week komt, kom me het dan eens vertellen. Maar daar ben ik nog lang niet!’
‘Fysiek en psychisch is deze job veel gezonder voor mij dan mijn goedbetaalde commerciële baan van vroeger. Ik krijg er energie van. In mijn vroegere job was ik geneigd om workaholic te worden. Ze konden mij dag en nacht bellen. Mijn nieuwe collega’s zijn daar alert voor. Ze wijzen mij erop als het tijd is om af te remmen.’
‘Financieel is het wel een aderlating. En straks gaat er nog een stuk van af, ik krijg dan wellicht 300 euro in de maand minder. Er is nog enorm veel onduidelijkheid over de nieuwe regeling, ook bij de ziekenfondsen. Bovendien willen ze ons met bijkomende controles terug naar de reguliere arbeidsmarkt duwen. Ik ben daar helemaal nog niet klaar voor. Ik vrees dat ik dan terug zal vallen op de ziekenkas. Ik ben bang dat de controlearts zal zeggen: zoek nu maar een “echte” job.’
‘Terwijl ik in deze functie en met mijn vrijwilligerswerk veel meer bijdraag aan een warme samenleving. Wat wij doen, verdient het om erkend te worden als een echte job. Maar ook los daarvan: er zijn veel chronisch zieken die zich ergens voor inzetten en daar een bescheiden loon voor krijgen. De nieuwe regeling jaagt ons allen schrik aan: we willen niet terug in de armoede belanden, of in een depressie of burnout verzeilen.’
‘Met bijkomende controles willen ze ons terug naar de reguliere arbeidsmarkt duwen. Daar ben ik niet klaar voor’