Mandanda voorkomt remontada van Genk
Charleroi kreeg al vroeg de penalty die in de lucht hing na het debacle van tegen Anderlecht. Dat was niet voldoende voor de winst.
BRUSSEL I Geen mens die Charleroi een Europees ticket lijkt te misgunnen, laat staan de immer sympathieke Felice Mazzu. Immer, behalve dan mischien vorige week vrijdag, toen hij in een zeldzame Franse colère schoot nadat Lukasz Teodorczyk een zeer discutabele penalty versierde tegen de Carolo’s. Van een trainer die een klaagzang afsteekt over de arbitrage kijkt niemand nog op, maar als Mazzu al uit zijn dak gaat...
De zaak bleef in de hoofden hangen, en bij het eerste serieuze contact in de zestien – Malinovskiy raakte het scheenbeen van Rezaei, die ging liggen – waren alle blikken gericht op scheidsrechter Lambrechts. Die kon (lees:
durfde) niet anders dan het reglement toepassen: contact, zij het licht, en dus penalty. Rezaei klaarde de klus zelf: 1–0 voor Charleroi. Dit zal Mazzu wellicht extra plezierd hebben.
Mocht het deze vrijdag Philippe Clement – ook niet bepaald een brulboei – geweest zijn die over de rooie was gegaan, dan mochten de verwensingen ditmaal naar zijn eigen verdediging. Charleroi kreeg tien minuten na de penalty immers een vrijgeleide naar het doel van Vukovic, Fall en Ilaimaharitra maakten daar dankbaar gebruik van. Gelukkig dat Seck de wedstrijd redde met een buffelstoot na een goede corner van Pozuelo, of de tweede helft was een maat voor niets geweest – alhoewel, de remontada’s groeien deze week schijnbaar aan de bomen.
De sleutel van Ndongala
Er zat maar één ding op voor Genk: aanvallen. De defensie van Charleroi zat stevig op slot, maar Ndongala had zijn ploegmakkers tijdens de rust vast enkele kopieën van de sleutel bezorgd: vlak voor het uur wipte Pozuelo de bal heerlijk over de Charleroidefensie, waarop Ndongala de gelijkmaker zélf binnenknalde tegen zijn exclub. Het gefluit van de Charleroisupporters aan zijn adres werd er niet zachter op.
Nu de goede voorzetten bij de vleet aanwezig waren, besloot Clement om er met Karelis een afwerker pur sang in te gooien. Met een frisse kracht erbij zou die 2–3 wel vallen. Malinovskiy leverde alvast een bijdrage door een vrije trap prima in de verste hoek te jagen, maar Mandanda stond paraat.
Ondanks alle goede voornemens van Ndongala en co bleef het 2–2. Elk een helft, elk een punt: het is niet oneerlijk verdeeld. En Mazzu? Die heeft hopelijk al een beter beeld over de scheidsrechters dan vorige week.