DESTRUCTIEF MIGRATIEOPBOD
Het politieke opbod rond migratie in Europa begint stilaan hallucinante, zelfs hysterische propor ties aan te nemen. De ene na de andere Europese politic us schudt dezer dagen ‘ oplossingen’ voor de ‘ crisis’ uit de mouw, die vooral bedoeld zi jn om de eigen elec torale achterban tevreden te stellen door de nieuwk omers buiten de eigen grenzen te houden. Steeds meer landen proberen het ‘ probleem’ van zich af te schuiven naar hun buren, en dus uiteindelijk naar de aank omstlanden in he t zuiden. Dat de voorgestelde oplossingen nie t altijd even realistisch, laat staan e ven ‘ netjes’ of humaan zi jn – vluchtelingenkampen in Albanië, K osovo of Tunesië? – zal de zogenaamde verdedigers van de westerse waarden en normen worst zi jn. Als ze maar weg zi jn, of weg blijven.
De kwestie verdeelt nie t alleen de Europese U nie, ze is ook een spli jtzwam binnen de lidstaten zelf . De Duitse regering dreigt nu zelfs te vallen over de vraag of migranten die de EU zi jn binnengekomen via een andere lidstaat, daar geregistreerd zi jn en daar dus asiel moeten aanvragen, teruggestuurd mogen worden voor ze voet op Duitse bodem hebben geze t. Of mogen ze eerst het land binnen, zodat hun dossier onderzocht kan worden voor ze teruggestuurd worden, zoals nu he t geval is?
Duitsland is volledig omgeven door andere EUlidstaten, en dus k omen de asielzoekers daar bijna altijd via een andere lidstaat binnen. Hen aan de grens terugsturen, zou dus de fac to betekenen dat Duitsland zi jn grenzen sluit. Dat zou nie t alleen nefast zi jn voor de mensen in nood, maar ook voor de Europese U nie zelf. Wat de door e xtreemrechts opgehitste Beierse christendemocraten willen, is – nie t alleen volgens bondskanselier Angela M erkel, maar ook volgens e xperts in Europees recht – nie t te rijmen met de Europese regels inzak e asiel en migratie.
Dat die regels nie t goed werken, weten we al sinds 2015. Drie jaar al wordt er in de Europese instellingen over gepalaverd om ze aan te passen. Eind deze maand dient zich opnieuw een kans aan om dat werk af te ronden. Maar zolang er geen nieuwe regels zi jn, blijven de oude gelden. Als nu zelfs Duitsland zich daar nie t meer aan houdt, is he t hek in Europa helemaal van de dam. Als he t leidende land van de Europese U nie zijn grenzen sluit, zullen andere landen er een legitimatie in zien om he tzelfde te doen. Dan bli jft er van Europese solidariteit nie ts meer over en wordt he t ieder voor zich. De kans dat er op de top in Brussel dan nog echt knopen worden doorgehakt, is zo goed als onbestaande.
Als zelfs Duitsland zich niet meer aan de regels houdt, is het hek helemaal van de dam