Goede voornemens
Pézenas was het uitstapje van de dag. Een marktstadje in de Languedoc met als hart een oude wijk waar de herenhuizen al eeuwen tegen elkaar schurken. Molière heeft er ooit verble ven. Vandaar dus dat bijna alles Molière heet – het café, het hotel op het plein, de wi jncoöperatie.
In de steeg jes vonden we alles te k oop wat he t cliché van het zonnige Zuiden maar kan versterken: olijfolie, la vendel, poterie, batik, ‘ kunst’. Daar tussen, alsof he t speciaal voor mi j geopend was, een antiquariaat, Aparté. Een val, want ik had me voorgenomen om deze vakantie nie ts te lezen.
Hett was er wat duister en er hing een mufef geur, zoals he t hoor t. Een ie twat wantrouwige uitbater staarde ons aan – ja, echte bibliofielen gaan zelden zo opzichtig als toeristen vermomd. W e zi jn dan maar aan de bakken buiten op de stoep blijven hangen. Houten kisten vol pockets à 2 euro het stuk. Het is heerlijk op goed geluk naar ie ts te zoeken dat je niet zoekt. Een boek dat je zomaar verleidt. Deze keer was mi jn coup de foudre voor een Livre de Poche met passend vergeelde pagina’s. La comédie de Charleroi. Imprimé in 1970.
Het is heerlijk op goed geluk naar ie ts te zoeken wat je nie t zoekt
Ik wou me nie t laten vermur wen. Ik zou be ter niets kopen, want ik ging deze week toch niets lezen – ik zei he t al. Pierre Drieu L a Rochelle besliste er anders over. Hij keek me brutaal aan vanaf het voorplat. De vormgever had een kanon op het voorhoofd van de auteur gemonteerd en de F ranse driekleur over de pagina gesmeerd. Ik had vaag van deze verhalenbundel gehoord. Hij gaat over de Eerste W ereldoorlog en de schrijver is een gecompliceerd geval. En dat voor 2 euro. Voor straks aan het zwembad? Waar ik geacht wordt nie t te lezen.
Ik ben meteen aan het titelverhaal begonnen. ‘ La comédie de Charleroi’ gaat over een Franse moeder, Mme Pragen, die in 1919 op zoek gaat naar de plek waar haar zoon sneuvelde. Ze wordt begeleid door een man die aan he tzelfde front in België als haar Claude diende, maar de oorlog overleefde. Eigenlijk krijgen we zijn verhaal voorgeschoteld.
Wat ervan te zeggen? Dat de tekst bij het eerste contact wat duister en wat muf leek, zoals de plek waar de pocket vandaan kwam. Dat ik dat soort beschrijvingen al eens eerder – en beter – las, in Oorlog van Ludwig Renn, bi jvoorbeeld. Maar toch. Ik zat dan wel aan een zwembad in de L anguedoc, maar ik was in de loopgraven. Een krachtig efect voor een boek dat ik niet eens gezocht had. Voor een boek dat ik me voorgenomen had nie t te lezen.
Voortaan behoort ‘ niet lezen op vakantie’ tot de categorie ‘ goede voornemens’.