Naar een machtsovername? BelgiëKroatië in de finale, niemand zou er nog echt van opkijken. En niemand zou het jammer vinden
Duitsland overboord, Frankrijk en Argentinië exfavorieten, België en Kroatië maken furore. Na 48 van de 64 wedstrijden, begint het spannendste bedrijf.
MOSKOU I De helft van de deelnemers zijn naar huis en tegen dinsdagavond nogmaals de helft van wie er nu nog inzit. Het WK komt in een stroomversnelling en er hangen grote verrassingen in de lucht. Zes overwegingen na de eerste ronde van Rusland 2018.
1. Die groepsfase is wél belangrijk.
Het staat cool om schamper te doen over de groepsfase van zo’n WK. Er zouden te veel prutsploegen rondlopen, het zou allemaal één langgerekte oefenronde zijn voordat nu – de rechtstreekse eliminatie met al het drama en de zinderende spanning – het WK echt kan beginnen. In sommige groepen, zoals die van België en Engeland, bleek dat te kloppen, maar in andere allerminst.
De ontknoping in groep B met Spanje en Portugal op het nippertje te sterk voor Iran, die in groep H waar Japan ten koste van Senegal doorgaat dankzij de fairplayregel, maar uiteraard vooral de groepen van Duitsland en Argentinië: wat een spannend spektakel heeft het al opgeleverd. Bovendien is voor de derde keer op een rij de regerende wereldkampioen al in deze fase gewipt.
2. De Rode Duivels zijn ‘the talk of the town’.
Negen punten, waarvan drie behaald door hun Bploeg, en met negen doelpunten ook de succesrijkste aanval van alle? Behaalde winsten zijn geen garantie voor de toekomst, maar de Rode Duivels zijn hot op dit WK. Geen voetbalminnende Rus of hij somt enthousiast ons hele team op.
Wat individuele spelers betreft, in de ‘elftallen van de eerste ronde’ die de grootste sportkranten in de wereld, is er altijd plaats voor Romelu Lukaku, vaak voor Eden Hazard en Jan Vertonghen, en hier en daar ook voor Thibaut Courtois, Kevin De Bruyne en Thomas Meunier. Toby en Dries moeten haast ook wel in aanmerking zijn gekomen, hier en daar. Vooral voor Lukaku lijkt dit toernooi de grote doorbraak als superster te worden: met vier doelpunten uit twee wedstrijden en weer helemaal klaar, is hij één van de favorieten voor de Gouden Bal.
3. En toch muntte een ander team nog iets meer uit
Prosinecki, Boban, Suker: iedere voetbalfan droomt nog weg van het Kroatië van 1998, dat wereldkampioen had kunnen worden, maar derde eindigde. Wie durft uitsluiten dat Modric, Rakitic, Perisic en co – om de allergrootste uitblinkers maar te vermelden – dit jaar naar de finale gaan? In hun rechtertoernooihelft lijkt alleen Spanje in staat om de heerlijke Kroaten te stoppen, die op een wolk leven na onder meer een 30 pandoering voor Argentinië.
4. Afrika is het zwakke broertje van het wereldvoetbal geworden
Lange tijd leek de hoop op verbreding van de internationale voetbaltop uit Afrika te komen, maar dit jaar deden de Aziatische landen het beter. Japan zit bij de laatste 16 – zoals geen enkel Afrikaans land. Iran legde Portugal en Spanje het vuur aan de schenen, ZuidKorea knikkerde Duitsland uit het toernooi en Australië weerde zich flink. Wat er in Afrika aan de hand is, moet toch dringend bestudeerd worden.
5. De VAR is een verbetering, ondanks kinderziekten
De cijfers die de Fifa gisteren bekend maakte, zijn verschrikkelijk goed. 95 % van de cruciale beslissingen van scheidsrechters waren volgens hun baas Pierluigi Collina correct, en dankzij de videoassistentscheidsrechter werd dat opgetrokken tot 99,3 %. Veertien keer tijdens de eerste ronde werd door ingrijpen van de VAR een beslissing veranderd. Het gaat bovendien heel aardig vooruit, wat de tegenstanders een argument uit handen slaat.
Het grootste probleem van de eerste ronde is echter iets waarover de Fifa niet praat: de vele onmiskenbare overtredingen die ondanks die VAR onbestraft blijven. Wellicht vindt de Fifa één strafschop voor iedere twee wedstrijden – een record in de geschiedenis – al meer dan genoeg.