‘Geen tijd om voor mijn leven te vrezen’
Het Thaise leger heeft hulp gevraagd aan de Vlaming Ben Reymenants om twaalf voetballers en hun coach te bevrijden uit de grot waarin ze vastzitten.
ANTWERPEN I ‘Ik heb nog niet voor mijn leven gevreesd. Er is geen tijd om daaraan te denken als ik in die grot duik.’ Toch beseft Antwerpenaar Ben Reymenants (45) eenmaal boven water wel hoe gevaarlijk zijn werk eigenlijk is. ‘Maar toen ik een telefoontje kreeg met de vraag of ik dertien mensen wou helpen redden, kon ik toch moeilijk nee antwoorden?’
De twaalf spelers tussen 11 en 16 jaar van een plaatselijke voetbalploeg en hun 25jarige coach trokken vorige week samen de grot van Tham Luang Nang
Non in, in het noorden van Thailand. Een flinke regenbui deed het waterpeil zo snel stijgen dat er geen weg meer naar buiten mogelijk was. Het telefoontje van de Thaise Navy
Seals heeft Reymenants te danken aan zijn record als diepste duiker in het land, voor een prestatie van intussen tien jaar geleden. In Phuket, waar hij nu woont, runt Reymenants een duikcentrum.
In de reddingsoperatie is het zijn taak om touwen te leggen die de weg wijzen aan lokale duikers. Soms duikt hij samen met het Britse team en de Thaise Navy, soms alleen als het voor hen te gevaarlijk wordt. ‘Ik ben al een halve kilometer alleen verder gedoken omdat de rest het niet meer zag zitten. Maar ik wou verder, want wie doet het anders? Er zijn weinig gekken op de wereld.’
Uiteindelijk moest ook hij de zoektocht staken, door een te sterke stroming die hem de grot veel verder zou inzuigen.
Eigenlijk weten de hulpverleners niet eens zeker of ze wel in de juiste richting zoeken. ‘Vermoedelijk schuilen de voetballers met hun coach in een droge kamer in de grot. Daar is het niet overstroomd, loopt er vers water van de muren en is er voldoende lucht. Als ze nog leven, lijkt dat de enige plek waar ze zouden kunnen zitten.’ Een eind voor die kamer werden trouwens enkele handafdrukken en rugzakken teruggevonden.
De kinderen zelf uit de grot halen, kan hij niet. ‘Ik ben niet diegene die ze nodig hebben als ze gevonden worden. Omdat ik de taal niet spreek, maar vooral omdat ik geen dokter of psycholoog ben.’ Aan de dertien mensenlevens die op het spel staan, durft Reymenants niet te veel denken tijdens het duiken. ‘Dan moet ik me alleen concentreren op voortdoen. Maar ik denk wel dat ze nog leven. Dat wíl ik geloven.’
Hij is niet tegen te houden, maar zijn Nederlandse vrouw met wie hij al jaren in Thailand woont, is er niet gerust in. ‘Mijn vrouw is zelf duikster en weet daarom hoe gevaarlijk het is. Mijn drie dochters raadden me het trouwens af om die grot in te gaan. Maar ik vind het mijn morele plicht, want er zijn niet veel andere mensen die het zouden kunnen. Anders sturen ze een achttienjarige soldaat zonder ervaring. Ik wil de Navy op deze manier moed geven, door te tonen dat het lukt om tot bij het punt te raken.’
‘Mijn drie dochters raadden me het af om die grot in te gaan. Maar ik vind het mijn morele plicht’ BEN REYMENANTS