Nachttrein naar Kazan
Zeg het niet luidop, als u naar dat schema kijkt en denkt aan hoe fantastisch de kaarten voor de Rode Duivels zouden hebben gelegen als … Maar men verliest niet opzettelijk, en ze hebben dat niet gedaan, en dat strekt hen tot eer. Punt.
Heel wat fans en journalisten hebben de jongste dagen ongetwijfeld teruggedacht aan de andere kwestie die speelde bij dat eerste of tweede worden in je poule: dat die rechtse toernooitabel ‘logistiek’ veel aantrekkelijker was, omdat de Rode Duivels dan van de vier wedstrijden tot de finale er nog drie in basisplaats Moskou zouden spelen. Dat leek me een beetje gelul. Die voetballers spelen één wedstrijd om de vier à vijf dagen, en het is nu ook weer niet zo dat ze nog naar Vladivostok moesten – het gaat om maximaal enkele uurtjes vliegen. Bovendien worden die spelersbussen met een politieescorte door de dikste files geleid, hebben ze drie stoelen per persoon zodat ze plat kunnen liggen in het vliegtuig, krijgen ze voorrang bij de douane. Kortom: na ‘het gras is te lang’ zouden die reisjes het domste excuus zijn als het zou fout lopen.
Zelf heb ik – als goede rentmeester – uiteraard ook om dat Moskouparcours gebeden. (Alhoewel, als u het stilhoudt: de nieuwsgierigaard in mij vond het vooruitzicht van Rostov, Kazan en idealiter SintPetersburg een aantrekkelijker menu.)
Reality check: het is verdraaid een gedoe, en duur ook. Normaal zou gisteren een charter met de Belgische pers van Moskou naar Rostov zijn gevlogen. U moet zich echter eens voorstellen hoeveel supportersgroepen (véél grotere dan de Belgen) nu opeens dat enorme land moeten doorkruisen om hun land te volgen. Een mierennest. Gevolg: er was wel een charter, maar geen bemanning beschikbaar.
Het reisbureau gooide het dan in allerijl op een reeks lijnvluchten, de mijne op zaterdagnamiddag al in plaats van zondag, maar die last minutemail zag ik te laat: paniek, geen vliegtuig. Uren zoeken, uiteindelijk een dure nachtvlucht gevonden, nogal slopend gedoe. Toen vernam ik dat het nog een geluk bij een ongeluk was: het vliegtuig waar ik op had moeten zitten, kon immers door een zwaar onweer niet landen in Rostov en landde 300 kilometer verder in Krasnodar. Die supporters en journalisten hebben 15 uur gereisd in plaats van de geplande drie. Ach ja vakantieellende, denkt u wellicht, maar voor een chefvoetbal van een grote krant is dat op zo’n WK toch niet zo handig.
Voor de kwartfinale in Kazan wordt boeken nog lastiger. Alle Belgen moeten een lijnvlucht boeken (niet vanuit Rostov, maar vanuit de basishub Moskou), maar geen enkele Russische maatschappij neemt een voorwaardelijke boeking aan. Nu boeken, en je zit met wat pech straks als rouwende Duivelsfan met een nutteloze reis naar de kwartfinale BraziliëJapan aan je broek.
Bovendien wordt BraziliëMexico enkele uren vroeger gespeeld dan BelgiëJapan. Voor de Belgen zeker weten dat ze Kazan willen boeken, zal een veel groter supporterslegioen al alle interessante tickets hebben opgebruikt. Wat te doen? Tijdens de wedstrijd al de website van het boekingsbureau openen en snel boeken zodra je denkt dat het wel snor zit met de Duivels? Maar hoe snel is dat? Bij 1–0? Bij 2–0? Te lang wachten op zekerheid en je vist misschien helemaal achter het net. En inmiddels zorgen dat je die goal van Lukaku niet mist. Dit is geen privéprobeempje. Tienduizenden WKfans staan voor gelijkaardige dilemma’s. Het verklaart waarom u vanavond weer verdwaalde Colombianen in de tribune zult zien zitten. Ze zijn gestrand, en ze maken er het beste van. Laat ons hen een korf prachtige goals aanbieden. Ik ga eens kijken hoe dat zit met die nachttrein naar Kazan. Zou een aardige titel voor een roman zijn. Of een column.
Boek je te snel en kantelt de wedstrijd, ben je je geld kwijt. Wacht je te lang, heb je misschien geen vlucht.