Even stiekem scoren. Alleen winnen telt.

Als u de beelden nog niet gezien hebt, moet u dat echt eens doen. Met de woorden Rashford, Lingard, sneaky en against Croatia vindt u ze zo. En anders vertel ik het u toch gewoon even? Een nieuw dieptepunt in een Wereldbeker die toch al te vaak ontsierd werd door commedia dell'arte, fopduiken, matennaaierij en ander onsportief gedrag.

Engeland–Kroatië, halve finale. Mario Mandzukic heeft net in de tweede verlenging Kroatië op een 21 voorsprong geschoten met een knap sluipschuttersdoelpunt. De Kroaten zijn uiteraard door het dolle heen, ze tuimelen zelfs over een persfotograaf die de foto’s van zijn leven maakt. De Engelsen, tijdens de eerste helft eindelijk echt op niveau maar daarna bij vlagen overklast, zien hun droom in duigen vallen.

Dan doen de grote jonge talenten Marcus Rashford (20) en Jesse Lingard (25) iets dat even onsportief als zielig is. Ze proberen stiekem een gelijkmaker te scoren. Terwijl de tegenstander nog door het dolle heen is – begrijpelijk – proberen de Engelsen daarvan te profiteren. De Kroatische veldspelers staan immers allemaal naast het veld te vieren, alleen doelman Subasic staat nog in zijn doel. En dus trappen Rashford en Lingard na even aarzelen af op de middencirkel, en rennen ze samen met de bal op het vijandelijke doel af. Ze staan al op het punt om Subasic onder vuur te nemen als de Turkse scheidsrechter hen tot de orde roept. De spelhervatting moet opnieuw: hier wordt niet gefoefeld.

We zouden niet eens weten dat het gebeurd was – want de camera’s volgden de vierende Kroatische helden – als een wakkere Kroatische supporter het niet gefilmd had met zijn smartphone. Het wanhopige manoeuvre is te potsierlijk voor woorden. Ten eerste blijkt het idee dat je dit mág doen als de veldspelers van de tegenstanders allemaal buiten de lijnen staan, gewoon fake news. Het reglement is duidelijk: je herbegint pas als alle spelers terug zijn en de scheidsrechter heeft gefloten. Bovendien presteren Rashford en Lingard het om – áls er al zo’n lacune in het reglement zou staan – bij hun eerste pass naar elkaar al buitenspel te lopen.

Maar dat gesukkel blijft volledig ondergeschikt aan de essentiële vraag: wie doet zoiets? Wie verzint het om, onder de ogen van een miljard kijkers, met een zó onsportief trucje te trachten de boel te belazeren? En laat ons nu niet de twee betrokkenen alléén met alle zonden van Israël beladen. Ik zou wel eens willen weten of die o zo keurige meneer Gareth Southgate, de bondscoach die de verkoop van driedelige kostuums van Marks & Spencer zo doet swingen, dit gedrag op een of andere manier heeft aangemoedigd? Hij heeft het in ieder geval niet tegengehouden. Weet u wat? Ik probeer het hem vandaag zelf te vragen.

Van de Engelse pers zullen die kritische vragen niet komen. Op het moment dat ik dit schrijf, lees ik erover op websites van allerlei landen, maar geen woord op de Britse. Die zijn nog te hard bezig met de ‘Pride of Lions’ te bezingen (The Times, jawel, het zijn niet alleen de tabloids die oogkleppen op hebben).

En ach, hoeft het nog te verbazen? Na het belachelijke gejammer en gesimuleer van Neymar? Na het totale gebrek aan schuldbesef van Kylian Mbappé en de hele Franse ploeg (en hun media) over het onsmakelijke tijdrekken in de slotfase tegen België. 19 jaar, immens veel talent, en toch al zoiets doen – en er bovendien in eigen land nauwelijks kritiek voor krijgen… Voor ethiek of fatsoen is er in de jeugdopleidingen duidelijk geen plaats. En ik weet het, ik val in herhaling, maar de Rode Duivels heb ik zelfs op de prangendste momenten nooit zoiets zien flikken. Vraag maar aan Japanners en Brazilianen, die waren in de wolken van hun attitude.

(*) Tijdens het WK zegt Steven De Foer dagelijks hallo (privet) en vertelt wat hem in Rusland opvalt, op en naast het veld.

Onder de ogen van een miljard kijkers zo de kluit belazeren, wie probeert zoiets? En wist coach Southgate ervan?