Topondernemers in de schaduw
Theo Roussis, de keizer van het plastic
Het is een goed bewaard ge heim dat een van de belangrijkste Vlaamse ondernemers van af komst een Griek is. Theo Roussis (64) is ceo en hoofdaandeelhou der van de groep Ravago uit Arendonk, die onderdeel is van de in Luxemburg gevestigde familie holding Plastiche.
Ravago is een gestaag groeien de familiale multinational die ac tief is in de petrochemie en de che mie. De kans is groot dat uw em mer of tuinslang gemaakt is door het Kempische bedrijf, waarvan plastic de kernbusiness is. Ravago is niet alleen bezig met de productie, maar ook met de recyclage van plastic en met de wereldwijde handel in kunststofgranulaten.
De herder en zijn kudde
Theo Roussis treedt voor een succesrijke ondernemer opmerke lijk low profile op. Hij afficheert zich nooit tussen oldtimers of op dure feestjes. Je komt hem ook niet tegen op het voetbal en in de politiek. Het zijn plekken waar hij bewust wegblijft. Mensen die hem goed kennen noemen de Griek een grote meneer met een warme persoonlijkheid. Al is hij bijzonder kostenbewust, toch geeft hij flink wat geld aan goede doelen. En hij is ook een familieman. In het weekend zou hij achter de kookpotten staan voor het hele gezin.
De voorbije jaren trad de familie naar buiten met de huwelijksfeesten van dochter Daphne en zoon Axel. De hele beau monde was aanwezig, maar wie hoopte op extravagante uitspattingen bleef toch op zijn honger. Op de website van het bedrijf staat niet toevallig dat bescheidenheid en discretie de cultuur van Ravago typeren. Roussis zelf blijft daarbij bewust op de achtergrond, getrouw het motto ‘A shepherd
doesn’t walk in front of its herd, but follows behind in order to steer
it – een herder loopt nooit voor zijn kudde uit, maar loopt er ach teraan om ze te sturen.’
Het neemt niet weg dat de Griekse ‘herder’ aan het hoofd staat van een internationale groep met meer dan 7 miljard euro om zet, 200 vestigingen waarvan 30 fabrieken en 6.000 medewerkers. Noord en ZuidAmerika zijn goed voor de helft van de groepsomzet. Maar ook in China, Indonesië, Ma leisië en Cambodja heeft Ravago fabrieken neergezet.
Roussis is een echte globetrotter. ‘De wereld is zijn achtertuin’, zegt een bankier. De belangrijkste partners van Ravago zijn multina tionale spelers uit de petroche mie. Roussis heeft persoonlijk toegang tot de top van sommige van de grootste industriële bedrij ven, inclusief enkele van de rijkste families op deze planeet.
Klein begonnen
De operationele hoofdzetel van het Ravagoimperium is gevestigd in het Kempische Arendonk. Op de vroegere terreinen van de Poudreries Réunies de Belgique, waar de Generale Maatschappij een munitiefabriek had. In Arendonk kent iedereen Ravago. Ze hebben het bedrijf zien evolueren van klein tot zeer groot. Alleen al in Arendonk beslaan de bedrijfsterreinen 120 hectare.
Toch was de start uiterst bescheiden. Het was Kempenaar Raf Van Gorp die het bedrijf in 1961 opstartte met 32.000 frank, een schrijfmachine, twee bureaus en zijn eigen Volkswagen. Van Gorp was administratief bediende bij PRB, maar verkocht na zijn uren industrieel afval allerhande. Toen PRB in 1966 de deuren sloot, greep hij zijn kans en kocht het bedrijfsterrein en de gebouwen voor een aantrekkelijke prijs op. Hij maakte alles te gelde. De opbrengst werd de springplank voor zijn eigen bedrijf. Nogal wat chemische multinationals zetten in de jaren 60 en 70 fabrieken neer in de Kempen en Ravago verdiende goed aan de recyclage van het plastic afval uit hun productie.
Roussis verscheen in het verhaal toen de Griekse biochemicus tijdens een Erasmusprogramma in Spanje Gunhilde leerde kennen, een van de twee dochters van Raf Van Gorp. De twee zouden later trouwen. Aanvankelijk deed Roussis ervaring op bij de isolatiedochter Synfina, kwestie van zijn schoonvader niet voor de voeten te lopen. Uiteindelijk nam hij Ravago zelf over in 1990; stichter Raf Van Gorp zou drie jaar later overlijden. Sindsdien is het bedrijf onverpoosd blijven groeien.
Buikgevoel
Wat is het geheim van Roussis’ aanpak? ‘Hij is bijzonder ondernemend, een beslisser die zijn eigen buikgevoel volgt’, zegt een financier. ‘En ook een koppigaard, maar dan in de positieve zin van het woord’, zegt een exbestuurder. Tegelijk let hij op de kleintjes. ‘Er gaat geen euro te veel de deur uit.’ Een van de rijkste Belgen neemt een nachtvlucht als hij op die manier een hotel kan uitsparen.
Als captain of industry staat hij tussen zijn mensen. ‘Of het nu een medewerker is of een externe adviseur, Roussis geeft mensen het gevoel deel uit te maken van een
‘Er gaat bij ons geen euro te veel de deur uit.’ Een van de rijkste Belgen neemt een nachtvlucht als hij op die manier een hotel kan uitsparen
ambitieus project’, zegt Koen De jonckheere, die hem ooit adviseer de bij een grote overname. Voor egotripperij is er bij Ravago geen plaats. De topkaders zijn trouw aan het bedrijf. Roussis zou nog nooit een topkader verloren heb ben aan een concurrent. Zijn ma nagementteam gaat voor hem door het vuur.
Hij is een man met een plan die gestaag aan de uitbouw van de groep werkt. ‘Hij weet duivels goed waar hij binnen tien jaar wil staan’, zegt een exbestuurder. Daarbij schuwt hij geen grote risico’s. In 2006, vlak voor de financi ele crisis, stak Roussis zijn nek wel heel erg ver uit. Hij nam zijn grootste Amerikaanse concurrent Muehlstein over. Een topper: Muehlstein was actief in 80 lan den en telde 4.000 werknemers en 22 productieeenheden.
‘Die deal had faliekant kunnen aflopen’, herinnert een insider zich. ‘Muehlstein was niet alleen heel groot, je kocht ook een Amerikaanse groep, en Amerikanen weten het altijd beter, ze doen hun zin. Voor de overname moest Roussis zich ook nog eens zwaar in de schulden steken. Vervolgens sloeg de crisis toe, het orderboekje viel zwaar terug en twee van zijn bankiers, Fortis en Citi, kwamen in ademnood.’
Maar het is goed gekomen. KBC bleef hem trouw. Niet toevallig is hij er ook een van de belang rijkste familiale aandeelhouders, met een belang van bijna 1 pro cent. Na Muehlstein volgden nog geregeld andere overnames, waardoor zijn plastic imperium steeds maar uitbreidde. Dit jaar nam hij nog de Amerikaanse groep Bamberger over, even oud als Ravago en ook erg internatio naal gericht. Alweer een monster overname. Hij verliep dit keer wel via de familieholding Plastiche.
De vrienden van KBC
Roussis is bij KBC Groep al vele jaren bestuurder. Ook daar ver bergt hij zijn ondernemerschap niet. Als een ceo een ambitieus maar onderbouwd plan heeft, kan die op de steun van Roussis reke nen. Daarbij gaat hij vaak in tegen bestuurders die van nature snel op de rem staan.
Het valt op dat telkens een ceo van KBC met pensioen gaat, die vervolgens tot de leeftijd van 70 bestuurder bij Ravago wordt. Dat begon met Marcel Cockaerts, vervolgens kwamen Remi Vermeiren, Willy Duron en tegenwoordig Jan Vanhevel. Met de huidige ceo van KBC, Johan Thijs is hij twee handen op een buik. Ook Philippe Vlerick, vicevoorzitter van KBC, staat erg dicht bij Roussis. Samen zitten ze in Pentahold, een durfkapitaalfonds met onder meer Filip Balcaen (exBalta) en Paul Thiers.
Donkere jaren
Roussis heet altijd bezig te zijn. Is het niet met Ravago dan met het beheer van zijn privévermogen vanuit de familieholding Plastiche. Hij investeert er in kunst en in stedelijk vastgoed. In 2009 kende hij echter donkere dagen. Er werd kanker op een moeilijk behandelbare plaats vastgesteld. Er kwam een multidisciplinair team aan te pas en pas vijf jaar later werd hij genezen verklaard.
Remi Vermeiren en Willy Duron zochten in die periode versterking voor het management en zo kwam Paul Depuydt (exAlcatel) bij Ravago terecht. Hij heeft de reputatie een van de weinigen te zijn die een beslissing van de grote baas nog kan bijsturen. ‘Roussis van idee laten veranderen is niet simpel’, klinkt het in zijn omgeving.
De familiale opvolging lijkt ondertussen verzekerd. Zijn zoon Axel (33) staat klaar om hem binnen afzienbare tijd op te volgen. Theo Roussis wordt immers volgend jaar 65. ‘Gelukkig hebben beiden een uitstekende relatie.’ Axel kreeg eerder al de verantwoordelijkheid over de volledige manufacturingtak: de dertig fabrieken van de groep die verspreid zijn over Europa, Rusland, Turkije, SaudiArabië de VS en Azië.
Ook Axels echtgenote, zijn zus Daphne en schoonbroer Michiel zetten mee hun schouders onder de groep. Theo Roussis zal als voorzitter van de raad van bestuur de derde generatie in het bedrijf met advies blijven bijstaan. ‘Het concern is groot genoeg om ze alle vier bezig te houden zonder dat ze elkaar voor de voeten lopen.’