‘Ik ga nu beter luisteren naar Michel Preud’homme’
Na vier woelige jaren moet Maxime Lestienne bij Standard zijn carrière herlanceren.
LUIK I Maxime Lestienne is terug na vier jaar te hebben rondgezworven in respectievelijk Italië, Nederland, Rusland en Spanje. Al twee jaar toonde Standard interesse in de flankaanvaller. ‘Olivier Renard heeft mij herhaaldelijk gebeld, maar ik zocht nog uitdagingen in het buitenland’, vertelde Max gisteren op zijn presentatie. Met de komst van Michel Preud’homme, zijn extrainer van bij Club Brugge, kon de grillige Waal dan toch worden overtuigd. ‘De coach belde mij ook, ja. Hij is vooral een menselijke trainer, dat is belangrijk voor mij. En een topcoach natuurlijk. Hij heeft mij bij Club indertijd veel goede raad gegeven.’
Het is evenwel nog steeds een beetje een frustratie van Preud’homme dat hij in dat jaar bij Club Brugge nooit de impact had op het rastalent die hij had gewild. Vorige week zei hij er zelf nog over: ‘Dan doet het deugd te lezen dat Maxime achteraf zei dat hij beter meer naar de coach had geluisterd.’ Vier jaar later zal hij dus meer moeten luisteren. Lestienne, schuldbewust: ‘Ik dacht toen: Ik speel toch goede matchen? Ach, ik was gewoon nog niet volwassen genoeg.’
Derde kindje op komst
Hij is inderdaad dezelfde Maxime Lestienne niet meer. Niet meer die straatjongen, dat speelse veulen van in zijn Club Bruggeperiode. Geen slechte gast, maar wel een kieken, klonk toen in WestVlaanderen. ‘Geen mens om alleen te laten wonen’, verklaarde hij zelf waarom hij zolang bij zijn ouders bleef wonen. Maar dan gisteren: geen scheve pet meer, geen geblondeerde haren, alleen nog een paar oorbellen. ‘Ik ben intussen wel volwassener en stabieler geworden’, benadrukte Lestienne, meerdere keren. Een brave huisvader zou net overdreven zijn geweest, maar hij vertelde er toch trots bij dat er al een derde kindje op komst is – zijn eerste, Alizée, is intussen al vier jaar. En hij is nog steeds bij zijn Kiara. ‘Ook voor mijn gezin ben ik teruggekeerd en heb ik meteen getekend voor vier jaar. We willen eindelijk stabiliteit.’
Want stabiel waren zijn laatste vier jaren niet, dat moet gezegd. In marktwaarde: betaalde het Qatarese Al Arabi 2014 nog 10 miljoen euro aan Club – om hem dan meteen te verhuren aan FC Genua –, dan daalde zijn marktwaarde de volgende jaren eerst tot 7 miljoen euro, dan naar 3 miljoen, dan naar 2,5 miljoen en uiteindelijk kon Standard hem gratis binnenhalen. Want nergens werd het een voltreffer. Genua – René Vandereycken had nog een goed woordje gedaan – werd een mislukking over de hele lijn, hij speelde één volledige match in de serie A. Zijn jaartje PSV
werd vooral getekend door een persoonlijk drama, toen hij eind 2015 in enkele weken zijn beide ouders verloor, en een straatgevecht. Bij het koude Kazan, waar even koud defensief werd gevoetbald, vond hij als aanvaller anderhalf seizoen lang nooit zijn draai. In het zonnige Malaga, waaraan hij het laatste halve seizoen werd uitgeleend, amuseerde hij zich wel en de prestaties waren navenant, al scoorde hij er niet. ‘Ik vond het Spaanse voetbal en het leven ginder heel leuk. Maar we degradeerden naar de tweede klasse, blijven was geen optie. Er was voldoende interesse, onder meer van enkele Spaanse eersteklassers. Ook omdat ik een vrije speler was. Maar Standard bleef maar aandringen. (lachje) Als ik terugkijk op die vier jaar, ben ik toch een andere speler geworden. Completer, denk ik. In Italië, bijvoorbeeld, heb ik ook leren verdedigen. Ik neem ook meer verantwoordelijkheid. Je leert uit de goede en slechte ervaringen, hé. En ik kan nog veel leren, ik ben nog steeds maar 26 jaar.’
Edmilson vervangen
De grillige flankaanvaller moet nu wel in Luik zijn carrière herlanceren, beseft hij. Toen hij bij PSV kwam, zei hij zonder verpinken meteen: ‘Ik ben
‘Ik begrijp dat de verwachtingen hoog liggen, ik zie ook veel kwaliteit. Meer dan bij Club Brugge indertijd. Veel meer zelfs’
de vervanger van Depay.’ Nu is hij de vervanger van Edmilson – die nota bene naar Qatar vertrok. ‘Niet écht’, reageert Lestienne. ‘Uiteindelijk wilde Standard mij al voor Edmilson vertrok. Ik heb ook andere kwaliteiten dan Edmilson. Ik wil hier vooral op mijn manier een meerwaarde brengen. Als ik mijn beste niveau van bij Club terugvind (onder Garrido: 17 goals en 10 assists, onder Preud’homme: 11 goals en 14 assists, red.), moet dat lukken. Ik speel het liefst vanop rechts, al maakt het mij niet veel uit, ik wissel sowieso graag van flank. En ik ben er klaar voor. Wanneer ik mijn debuut maak, hangt af van de coach.’ De coach die maar een klein beetje is veranderd tegenover zijn Brugse periode, geeft Lestienne nog lachend mee: ‘Er zijn nu nog meer regeltjes! Hij wil duidelijk iets sterks neerzetten met Standard.’
En wat zou dat al kunnen zijn, dit seizoen? ‘Dat kan ik niet zeggen. Natuurlijk zou ik graag nog eens kampioen worden, ik mocht dat al meemaken bij PSV. Maar het is nog vroeg. Ik begrijp wel dat de verwachtingen hoog liggen, ik zie ook veel kwaliteit. (denkt na) Meer dan bij Club Brugge indertijd. Veel meer zelfs.’
Misschien is Standard ook gewoon anders. Toen hij net weg was bij Brugge, noemde Lestienne – die altijd al een warme omgeving nodig had – Club ‘te weinig familiaal’. Dan gloeit Standard toch meer. ‘Ik ken de passie van iedereen in deze club, natuurlijk. Hier komen spelen met Club Brugge was toch altijd iets speciaals. Ik ken hier ook al verscheidene spelers en werd meteen goed opgevangen. Het is een veel grotere club, natuurlijk, maar ik herken wel wat van de warmte van Moeskroen vroeger.’ Alles voorhanden dus voor de Max op Standard.
En als we dan toch bezig zijn: tijdens zijn beste twee jaren bij Club Brugge droomde Lestienne al van de nationale ploeg. En van het WK, toen nog dat van 2014. Hij was er in 2013 zelfs even bij, voor een vriendschappelijke interland in de Verenigde Staten. Volgens JeanFrançois Gillet, met wie hij beste maatjes werd en die hij nu terugvindt op Sclessin, was vooral het nogal vulgaire liedje dat hij als nieuwkomer moest zingen, onvergetelijk. Het zijn vérre herinneringen. ‘Ik denk momenteel niet aan de Rode Duivels. Eerst bij Standard presteren en mijn plezier terugvinden.’
Waarna hij na de voorstelling nog snel even trots doorvertelt over zijn kinderen. Le nouveau Max est arrivé.