Waarom ik geen enkele bank vertrouw

Geachte meneer Van Eetvelt,

In een interview op Radio 1 reageerde u geagiteerd op de berichtgeving rond het gebrekkige vertrouwen in de bankensector. Dat schrijft u onder meer toe aan de foutieve berichtgeving over de stijgende bankkosten, die aan de cliënt worden aangerekend.

Sommige kranten beweerden blijk baar dat de prijsstijging hoger is dan wat de inflatie toelaat, ondanks de inspan ningen vanuit Febelfin om te duiden dat ze wel degelijk legitiem zijn en te verant woorden.

Net als veel andere wantrouwige Belgen maak ik vrijwel dagelijks gebruik van de te dure basisdiensten die banken mij niet langer aanbieden, maar verko pen. Zo gebruikte ik dit weekend een mobiele app en scande ik een QRcode om twee overschrijvingen te doen. Het enige wat je als klant moet doen, is je code indrukken en de betaling goedkeu ren. Een bankbediende komt er al lang niet meer aan te pas.

Mijn partner schreef via deze app op zaterdag een bedrag van 250 euro en ver volgens een bedrag van 70 euro over, van zijn INGbankrekening naar mijn ING bankrekening. Het vreemde was dat de 70 euro er na enkele uren al opstond, maar dat de 250 euro pas maandag aan mijn saldo bleek te zijn toegevoegd, ook al was het grootste bedrag het eerst over geschreven en ging het dus ook het eerst van de rekening.

Wat ING in tussentijd met mijn geld heeft gedaan, weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat mijn geld twee volle dagen niet op mijn rekening stond, noch op die van mijn partner. Interesten zijn nagenoeg onbestaande, ik heb vast niet veel verloren.

Ik ben klant bij een bank, meerdere zelfs, en ik vertrouw er niet één. Ik weet namelijk dat de begrotingscrisis te dan ken is aan het wanbeleid bij banken die nog steeds ongestraft hun gang gaan. Ik weet dat de inspanningen die banken hebben moeten leveren om zich crisisbestendiger te maken, een maat voor niets zijn. Net als veel Belgen lees ik de evaluaties van die stresstesten en die geven allesbehalve een rooskleurig beeld. De GlassSteagall act, die ons spaargeld moest beschermen tegen gokbanken, werd nooit heringevoerd. Het lobbywerk van uw sector is daar de rechtstreekse oorzaak van. Kortom, ik ben een wantrouwige Belg en ik ben dat met reden. Bovenstaande anekdote is daar voor mij de bevestiging van.

Het wordt tijd, meneer Van Eetvelt, dat u en uw sector wakker worden en die calimerohouding opgeven. Uw slechte imago is niet de schuld van journalisten, noch van de hypotheekmarkt, maar van het ostentatieve gesjoemel met onze, voor u misschien onbeduidende, maar voor ons cruciale, dagelijkse banktransacties.

Het wantrouwen dat u zo betreurt, dat hebben u en uw sector volkomen aan zichzelf te danken.