‘Zij kunnen niet werken voor tien, hé?’
Ook in commerciële woonzorgcentra heerst soms witte woede. Mét steun van de bewoners. ‘Ze doen zo hard hun best. Maar ze zijn met te weinig.’
BRASSCHAAT I Het rommelt binnen de groep Vulpia, een commerciële aanbieder van ouderenzorg, die 39 woonzorgcentra in ons land telt. Het personeel van Spelthof, een wzc in Binkom (Lubbeek), sloeg begin september al alarm. Gisteren trokken ze met een delegatie, onder wie ook bewoners en familieleden, naar de hoofdzetel van Vulpia in Brasschaat.
‘Omdat het probleem in Binkom misschien wel het meest nijpend is, maar het is niet uniek. We krijgen ook steunbetuigingen van personeelsleden in andere vestigingen van de groep, die vergelijk bare klachten uiten’, zeggen de vakbondsafgevaardigden.
‘Bij gebrek aan voldoende personeel op de werkvloer kan er geen goede zorg meer geleverd worden’, zegt Bart Thys van LBCNVK. De minimumnorm van 11 personeelsleden in de ochtend en 8 in de namiddag – voor 90 bewoners op drie verdiepingen – wordt vaak niet gehaald. Er zijn tijdens de zomer dagen geweest waarop er maar 8 personeelsleden ’s ochtends aanwezig waren, en maar zes in de namiddag. Dat is echt te weinig.’
‘Op de badkamerspiegel van mijn moeder staat geschreven: “1 x per week onder de douche”. Dat is contractueel zo beloofd. Maar elke keer als ik vraag of ze onder de douche is gegaan, schudt ze van neen’, zegt dochter Régine Van Laer. Het personeel moet zijn schaarse tijd over iedereen verdelen, en dus worden bewoners met een washandje gewassen.
Niet netjes
‘De kamers zijn niet netjes’, zegt Lutgart Vanderwegen. ‘Een foto op het nachtkastje van mijn moeder zat onder het stof en het spinrag. Ik heb dat aan de hoofdverpleegkundige gemeld. Een week later was dat spinrag er nog.’
Er is volgens de vakbondsafgevaardigden zo’n groot personeels tekort in Spelthof dat er soms zelfs geen verpleegkundige op de werkvloer aanwezig is – wat wettelijk vereist is. ‘Soms draaien verpleegkundigen diensten van 14 uur.’
Kurt Malliet, animator, en Piet De Winter, kinesist, zien het met lede ogen aan. ‘We werken in een moeilijke sfeer. Qua zorg aan de bewoners is het nét genoeg, maar we gaan vaak met een onvoldaan gevoel naar huis.’
Geen directrice
De lift is een tijdlang kapot geweest: ‘Lastig als bewoners van het tweede in een rolstoel naar beneden moeten komen om te eten.’
Vier bewoners zijn meegekomen naar Brasschaat om het personeel een hart onder de riem te steken. ‘Ze doen zo hard hun best. Maar ze kunnen ook niet werken voor tien tegelijk, hé?’, zegt Hilde Saenen (79). ‘Als we op de knop duwen, kan het lang duren voor er iemand komt’, zegt Jean Meulens (83). ‘Ze zijn wel erg vriendelijk.’
Volgens de directie van Vulpia is het probleem vooral van organisatorische aard. ‘De directrice is net voor de zomer opgestapt. Er ontbreekt ook een hoofd bewonerszorg. Beide functies zullen zeer binnenkort ingevuld worden’, zegt directielid Inge Hanssen. ‘In september waren nog 1.500 uren vakantie toegekend, wat overeenkomt met tien voltijdse personeelsleden. We ontkennen niet dat er een probleem is, maar we werken eraan.’
De tekorten aan zorgpersoneel zijn tijdelijk opgelost met twee nieuwe krachten die aangeworven zijn voor een Vulpiavestiging in Brussel. De familieleden zijn daar niet zo opgetogen over: ‘Die mensen spreken alleen Engels of Frans.’ Vanaf oktober verhuizen de twee mensen terug naar Brussel. Het probleem is dus niet echt opgelost, zegt de vakbond.
Hanssen vertelt dat het moeilijk is om zorgpersoneel te vinden voor Spelthof, omdat het UZ Gasthuisberg vlakbij is en de markt afroomt. ‘Spelthof ligt afgelegen en je kunt er met het openbaar vervoer niet vlot geraken. Dat schrikt af. We hebben dit woonzorgcentrum anderhalf jaar geleden overgenomen. Het gaat nu al voor het tweede jaar op rij in het rood.’
De familieleden begrijpen dat niet: ‘We betalen veel geld voor het verblijf van onze ouders. Waaraan wordt dat dan wel besteed?’
‘De lift is een tijdlang kapot geweest: lastig als bewoners van het tweede in een rolstoel naar beneden moeten komen om te eten’