Valls trekt de Pyreneeën over
Vandaag kondigt de gewezen Franse premier Manuel Valls officieel aan dat hij Parijs voor Barcelona inruilt. Zijn politieke tegenstanders zullen hem afserveren als een mislukte, elitaire opportunist. En toch zijn ze erg bang voor hem.
Het leek wel een zomerse variatie op ‘Waar is Wally?’. De afgelopen maanden was er in Frankrijk geen spoor van Manuel Valls (56) te bekennen, terwijl hij in Barcelona voortdurend her en der opdook. Zoals nogal intiem in de armen van een rijke en beroemde Catalaanse zakenvrouw. Voor Paris Match, dat de beelden meteen op zijn voorpagina afdrukte, was het toen al duidelijk. De gewezen premier van president François Hollande deed dan wel alsof hij nog twijfelde over zijn Catalaanse ambities, ‘met haar maakt hij zich op voor de verovering van Barcelona’, kopte het blad. Valls scheidde niet alleen van zijn Franse vrouw, er waren nog andere signalen van een nakende verhuis. Zo werd hij begin september docent migratie in Barcelona. Een vak waarin hij ervaringsdeskundige is. De politicus, zoon van een bekende Catalaanse kunstenaar, werd geboren in Barcelona. Hij was al twintig toen hij de Franse nationaliteit kreeg.
Poging tot reïncarnatie
Omdat hij nog altijd Frans parlementslid is, zetten al meer dan 22.000 Fransen hun handtekening onder de petitie ‘We willen het ontslag van het spook Valls’. Maar behalve ergernis lokt zijn nieuwe avontuur ook hoongelach uit. Want was Valls niet de gedoodverf de opvolger van Hollande die de voorverkiezingen van de PS verloor? En riep hij dan niet op om voor Emmanuel Ma cron te stemmen, om zijn gedoodverfde rivaal, zonder succes, het hof te maken? Het was duidelijk: de carrière van de hyperambitieuze Valls was in Parijs vol ledig in het slop geraakt. Genoeg munitie dus voor zijn nieuwe Catalaanse tegenstanders om zijn poging tot politieke reïncarnatie te bespotten.
En toch wordt Valls een te duchten tegenkandidaat. Zonder partij, maar wel met de steun van het liberale Ciudadanos en een lijst met wellicht nog enkele andere grote namen uit de Catalaanse culturele wereld, zal hij de kandidaat bij uitstek zijn om het tegen de independentistas op te nemen. Zij lieten al verstaan dat de slag om Barcelona in mei volgend jaar cruciaal wordt in hun strijd voor onafhankelijkheid. Valls, zoon van een Catalaanse kunstenaar, werd geboren in Barcelona.
Zowel de socialisten als de conservatie ven, die niet van een Catalaanse republiek moeten weten, hebben niemand om tegenover Valls te plaatsen. En de huidige linkse burgemeester, Ada Colau, is nog populair, maar ze is niet meer de verrassende, frisse figuur die drie jaar geleden uit het niets als indignada de sjerp greep. Niet alleen bekende ze nooit echt kleur voor of tegen onafhan kelijkheid, heel wat inwoners van Bar
celona vinden dat ze thema’s als orde en veiligheid verwaarloosde. En laat die nu net een kolfje naar de hand van Valls zijn.
Poging tot kaping
Het is nu al duidelijk dat de verkiezingen in Barcelona de stad zullen overstijgen, zeer tegen de zin van heel wat inwoners, die niet willen dat de Catalaanse kwestie hun verkiezingen kaapt. ‘Ze willen dat er over Barcelona als stad gepraat wordt, er zijn uitdagingen genoeg’, zegt Marius Carol, hoofdredacteur van La Vanguardia aan de telefoon vanuit de Catalaanse hoofdstad. ‘Ook op dat vlak is de kandidatuur van Valls belangrijk, hij wil het niet alleen over onafhankelijkheid hebben.’ Omdat hij nog geen officiële kandidaat is, werd hij nog niet opgenomen in de peilingen, het is dus nog onduidelijk hoe Barcelona op zijn komst reageert. ‘Maar,’ zegt Carol, ‘Hij is een sterke kandidaat met wie zeker rekening gehouden zal moeten worden.’