Belgian Cats?
‘Winnen, winnen, winnen, we’re hungry’
BRUSSEL I Op 14 augustus 2011 speelde de jonge Belgische vrouwenbasketbalploeg onder 18 jaar in Roemenië de finale van het Europees kampioenschap tegen Frankrijk. Uitblinker was de achttienjarige Emma Meesseman met 25 punten, 3 assists en 9 rebounds. Meesseman werd er als topscorer verkozen tot Most Valuable Player (MVP) van het toernooi. ‘They showed greatness. They showed
dedication. They showed team spirit.’ Het wedstrijdverslag van de Internationale Basketbalfederatie Fiba was uiterst lovend over de prestaties van de jonge Belgen. Het ging in Roemenië dan ook niet alleen om het zuivere talent van Meesseman. Met ook nog Julie Vanloo (gemiddeld 15 punten en 3,6 assists per game) en Antonia Delaere (9 punten en 2,4 rebounds per game) stond een beloftevolle generatie klaar.
Geen loondiscussies
Toen het weekblad Knack Ann Wauters vorig jaar vroeg wat er te doen valt aan de geringe aandacht voor vrouwenbasketbal in dit land, antwoordde het basketbalicoon: ‘Ik denk dat wij een knaller nodig hebben. Eén overdonderende prestatie, dan zullen de media ons ontdekken en zullen meer jonge meisjes voor basketbal kiezen.’
Wauters’ woorden waren nog niet koud of de Belgische vrouwenbasketbalploeg, de Belgian Cats, veroverde brons op het EK basketbal in Tsjechië, de eerste bevestiging van een nieuwe, gouden generatie basketbalsters. De ‘briljante campagne’ leverde meteen de eerste kwalificatie voor een wereldkampioenschap op. Eergisteren schreven de Cats nogmaals geschiedenis door Spanje, Europees kampioen en vicewereldkampioen, te kloppen. Kanttekening: door de nederlaag ontloopt gastland Spanje wel een mogelijke confrontatie met titelverdediger VS in de halve finales. Desalniettemin noemde Wauters de zege een ‘historisch moment voor het Belgische basketbal’. Niemand die haar tegenspreekt.
De vrouwelijke basketbalgeneratie van het vorige decennium werd dan wel vaker omschreven als de ‘beste generatie ooit’, spelers als Ann Wauters, Anke De Mondt of Kathy Wambé konden dat nooit bevestigen met grootse prestaties op toernooien. ‘De vergelijking met de vorige generatie gaat niet op’, vindt Koen Umans, general manager van de Belgian Cats. ‘Toen hadden we misschien vijf of zes professionele speelsters. Nu kunnen we kiezen uit 21 potentiële Belgian Cats: de kern is veel breder en dieper. Dat is een wezenlijke vooruitgang.’
Iedereen is het erover eens: wat we nu zien in Spanje, is de ontbolstering van de jonge, getalenteerde groep basketbalsters die in Roemenië die belangrijke Europese prijs haalde. ‘Die overwinning bevestigde wat we vermoedden’, zegt Umans. ‘We hebben toen stap voor stap in die groep geïnvesteerd.’
Het sleutelmoment voor het succes van deze groep ligt in 2015. Umans: ‘We waren op training in Slovenië. We zijn daar met de hele groep op een berg gekropen. Ik heb ze eerlijk gezegd dat ons budget zeer beperkt was. Dat we twee keuzes hadden: ofwel het geld opsouperen aan lonen, ofwel investeren in omkadering en structuur. Ze hebben voor die tweede weg gekozen.’
Loondiscussies zijn er dus niet, zegt Umans. ‘Dat is irrelevant voor hen. Wij proberen wel stabiliteit te geven en iets extra’s te doen. We hebben een mental coach gehaald, nu investeren we in de scouting van onze tegenstanders.’
Russische oligarchen
Een beperkt budget is een oud zeer binnen de Belgische basketbalsport. Het niveau van de vrouwelijke basketbalcompetitie is laag. Wie het ver wil schoppen, moet naar het buitenland, hoe sneller, hoe liever. Ann Wauters gaf het voorbeeld door in 1998 op 18jarige leeftijd naar Frankrijk te trekken.
‘Er is dringend een professionalisering nodig’, zegt Umans. ‘Het aantal teams moet omlaag. We hebben gewoon te weinig kritische massa om 12 professionele teams te hebben. Rationalisering is nodig.’ Er komt een licentiesysteem aan met bijhorende voorwaarden in een poging het niveau op te krikken.
Rationaliseren of niet: feit blijft dat het Belgische (vrouwen)basketbal maar weinig aandacht krijgt. Hoewel er volgens Umans nu wel ‘overweldigend veel mediaaandacht’ is voor de Cats, verandert er structureel weinig. En weinig mediaaandacht vertaalt zich in weinig geld. ‘Dat is trouwens een probleem voor alle vrouwensporten, niet alleen het basketbal. In onze wereld zijn er geen rijke Russische oligarchen.’ Evenmin zijn er hoge tvgelden, transferprijzen of een massale ticketverkoop. Het ledenaantal van de basketbalfederatie groeit wel gestaag, maar het succes van de Belgian Cats op het EK had geen effect op het aantal (vrouwelijke) inschrijvingen.
Van de huidige ploeg springt Meesseman er het meest uit. Terecht, want in april won ze met het Russische Ekaterinburg nog de EuroLeague en werd ze verkozen tot MVP. Ze is nog maar 25, maar nu al kunnen basketballiefhebbers discussiëren over de GOAT: wie is de Grea
test Of All Time, Ann Wauters of Emma Meesseman? De carrière van Wauters is fenomenaal, maar zonder ongelukken beschouwen we Meesseman binnen tien jaar als de beste Belgische basketbalspeelster ooit.
‘Emma maakt altijd de beste actie op het beste moment. Ze kan alles, op en naast het terrein. En vooral: ze is altijd in controle. En zo ongelooflijk bescheiden. In het Frans noemen we het la force tran
quille.’ Wie Daniel Goethals vraagt waarom Meesseman zo goed is, struikelt over de superlatieven. Goethals is momenteel trainer van Belfius MonsHainaut, maar coachte de gouden generatie enkele jaren geleden.
‘Er heerste in die ploeg een echte winnaarsmentaliteit’, zegt hij. ‘Verliezen stond niet in hun vocabulaire. Kijk maar hoe ze deze week reageerden na de nederlaag tegen Japan. Er zijn niet veel ploegen die dan nog gaan winnen tegen de vicewereldkampioen. Winnen, winnen, winnen. Dat wilden ze toen en dat willen ze nu.’
Hoogconjunctuur
Ook Meesseman is hongerig naar succes met de Belgian Cats. Ze liet zelfs een seizoen in de WNBA, de vrouwencompetitie in de VS, vallen om zich goed op dit wereldkampioenschap voor te bereiden. Ze speelt al bijna zes jaar onafgebroken basketbal, want ze wisselt seizoenen in de WNBA af met de Russische competitie. Zo speelt ze een heel jaar door. Dat ze nu de WNBA voor een seizoen aan zich voorbij laat gaan, bewijst de drang naar prijzen en de goeie teamgeest in deze groep. ‘Ja, talent is belangrijk’, zegt Goethals. ‘Maar de sleutel tot succes van deze ploeg is de mentaliteit, de teamspirit en de motivatie om de beste te zijn. Ze zijn gedisciplineerd en respecteren het game
plan van begin tot einde.’ Meesseman mag dan met haar 1 meter 93 cruciaal zijn voor de hausse in het Belgische vrouwenbasketbal, dat verduistert soms het feit dat er nog heel goeie basketbalsters op het veld rondlopen: Kim en Hanne Mestdagh, Antonia Delaere, Kyara Linskens, Julie Vanloo, Jana Raman en Julie Allemand. Ann Wauters is met haar ervaring het perfecte sluitstuk van deze generatie. Reken daar nog coach Philip Mestdagh – voor sommigen ‘de architect van deze hoogconjunctuur’ – en een professionele omkadering bij en je hebt een recipe for succes.
Nog niet gedaan
‘Ik hoef u niet te zeggen dat het een explosie was na de match tegen Spanje. Maar weet u hoe laat iedereen ging slapen eergisteren? Een uur ’s nachts.’ Volgens Koen Umans is dat hét bewijs dat deze groep meer wil. ‘De matchen tegen Japan en Spanje bevestigen dat we stappen vooruit zetten. Maar we willen nog beter doen. We’re hungry. Stap voor stap groeien, onze filosofie trouw blijvend.’
Bijna niemand twijfelt: hier zit nog meer in. Glenn De Hollander, commentator bij Play Sports en basketbalkenner, wijst erop dat er nog een lading talent aan zit te komen. De U18 won vorig jaar in een finale tegen Servië het Europees kampioenschap. De achttienjarige tweeling Becky en Billie Massey zijn nu al namen om naar uit te kijken. Billie haalde in dat toernooi 11 punten, 13 rebounds en 3 blocks per game en werd tot MVP verkozen. Ook Becky zette een knalprestatie neer met een gemiddelde van 10 punten en bijna 8 rebounds per game. ‘Daar zit dus echt toekomst in’, zegt De Hollander. ‘En zij moeten nog bij deze nationale ploeg komen.’
Hoe dit wereldkampioenschap ook eindigt, deze prestatie doet dromen van meer. ‘Maar we willen geen enkele stap overslaan’, verzekert Koen Umans nog. ‘Na dit WK komt eerst nog een EK. Pas dan spreken we over de Olympische Spelen.’
Iedereen is het erover eens: wat we nu zien in Spanje, is de ontbolstering van de jonge, getalenteerde groep basketbalsters die in Roemenië Europees kampioen werd Hoe het sprookje van de Belgian Cats op dit WK ook eindigt, dit is de beste generatie vrouwelijke basketballers die dit land ooit heeft gekend. Over teamspirit en rauw talent. ‘We willen nog beter doen. We’re hungry.’