De file als natuurwet
WEVELGEM I Als je om vier uur ’s middags van Bissegem naar het centrum van Wevelgem moet, doe je soms drie kwartier over een afstand van nog geen drie kilometer. Wie dat kan, stelt zijn verplaatsing even uit. Wie van de ene naar de andere kant van de gemeente moet, in vogelvlucht nog geen zes kilometer, rijdt soms twaalf kilometer om via de snelweg KortrijkIeper.
Jo Vanmaercke woont al zeventig jaar in Wevelgem en had tot elf jaar geleden een zaak in het centrum. Het autoverkeer is in die tijd traag toegenomen. Hij neemt er een stratenplan bij. De enige weg dwars door de gemeente, de steenweg tussen Kortrijk en Menen, is een simpele straat met één rijstrook per richting. Hij wijst aan hoe de gemeente geprangd zit tussen de spoorweg en de rivier de Leie. ‘Het verkeer is toegenomen, maar er blijft maar evenveel plaats. Toen ik klein was, kon je de auto’s nog tellen. Als er een Fransman tussen zat, was dat een gebeurtenis. Nu zijn er zoveel auto’s dat je ze niet eens meer ziet.’
Het verkeersprobleem wordt in Wevelgem aanvaard als een natuurwet. Zoals een kikker niet opspringt uit kokend water, als je het maar traag genoeg opwarmt, heeft de Wevelgemse verkeersknoop nooit tot een acute crisis geleid. Voor zover Vanmaercke weet, zijn er geen actiecomités opgericht of politieke partijen die er een strijdpunt van maken. ‘Ik heb geen idee welk alternatief ze zouden verdedigen. Het centrum van Wevelgem zou je een beetje kunnen ontzien door een tunnel te graven. Dat is duur en lost alleen de leefbaarheid op, niet het verkeersprobleem. In die tunnel zullen de mensen om vier uur ’s middags nog altijd stilstaan. De steenweg breder maken kan niet zonder de helft van de gemeente af te breken. Een extra weg aanleggen langs de Leie is onmogelijk, want daar is een natuurgebied.’
Neem trein of fiets
Hij ziet ook niet hoe je dat verkeer zou kunnen doen verminderen. ‘Verkeer van elders tegenhouden is geen oplossing, want het merendeel komt niet van elders. Het zijn vooral mensen die van hun werk komen op de industriezone van Wevelgem Zuid. Je kunt die mensen moeilijk verbieden om van hun werk te komen. Je zou bijna een manier moeten vinden om het aantal auto’s te verminderen. Maar hoe doe je dat?’
‘Hoe bent u hier gekomen? Met de auto vanuit Gent? Met de trein was u hier waarschijnlijk sneller geweest. Ik neem u dat niet kwalijk. Wie naar een gemeente als Wevelgem gaat, denkt niet aan de trein. De alternatieven zijn er, maar de mensen hebben hun gewoontes. Ze klagen dat ze niet door kunnen met hun auto, omdat er te veel auto’s zijn. Het duurt lang vooraleer ze zien wat ze daar zelf aan kunnen doen. Tijdens de week gaan ze met de auto om brood, ’s zondags fietsen ze veertig kilometer ter ontspanning. Zelf ga ik tegenwoordig zo veel mogelijk met de fiets. Met de fiets doe ik nooit drie kwartier over drie kilometer.’
‘Je kunt de mensen moeilijk verbieden om van hun werk te komen’
JO VANMAERCKE Inwoner Wevelgem