Waar is dat feestje?

Als volleerde getuigen van Jehova hebben de partijen de afgelopen maanden kandidaten geworven voor hun lijsten. De beste plaatsen, helemaal bovenaan, vullen zich sneller dan Tomorrowland. Maar hoe lager men zakt, hoe meer overtuigingskracht nodig is. De ideale kandidaat voor die lagere posities beschikt over een stevige portie ijdelheid, gekruid met een gelijkwaardige hoeveelheid goedgelovigheid. Daarom dat zowat iedere partij moeite heeft om vrouwen te vinden. Zoals algemeen geweten zijn vrouwen nu eenmaal slimmer dan mannen.

Als je wil weten hoe een partij ervoor staat, moet je de lijst bekijken. Wie nieuwe en sterke kandidaten kan aantrekken, zit in de lift. Wie de lijst niet vol krijgt, kan best nog even wachten met het bestellen van slingers en champagne. Kandidaten willen zijn waar er gewonnen wordt, waar men deel kan nemen aan het bestuur en waar de mandaten vallen. Een onderzoek van professor Johan Ackaert van de UHasselt geeft daarom meer prijs over de kiesstrijd dan heel wat opiniepeilingen.

CD&V blijft gemeentelijk sterk met 96,4% volledige lijsten. Maar de NVA is met 91,3% een opvallende tweede geworden. Groen maakt een remonte, en dient nu in 25,6% van de gemeenten een onvolledige lijst in. Minder reden tot feestvreugde is er bij de SP.A, waar het aantal onvolledige lijsten bijna verdubbelt tot 20,3%. Zonder kartels zit de SP.A zelfs op hetzelfde niveau als Groen. Maar het feestje waar men écht niet wil zijn, is toch dat van Vlaams Belang. In drie op vier gemeenten, of 76,7%, moeten die het stellen met een onvolledige lijst. Niet alleen in LangemarkPoelkapelle zijn er feestjes waar men liever niet gezien wordt. Tot aan de verkiezingen van 14 oktober overschouwt Noël Slangen dagelijks het electorale schaakbord. Met dwarse blik.