Wie maaltom een beetje krekelmeel?
Het is al even stil rond de insectenindustrie – toch in de winkelrekken – maar morgen lanceert startup Kriket een nieuwe poging: een notenreep met onzichtbaar krekelmeel. ‘Ik weiger te geloven dat insecten niet kunnen aanslaan.’
BRUSSEL I Drie jaar geleden bracht journalist Michiel Van Meervenne een bezoekje aan Lit tle Food. Toen nog in SintGillis, waar het bedrijf kleinschalig eet bare krekels kweekte. Van Meer venne schreef voor Vilt, het Vlaams infocentrum land en tuinbouw. ‘Ik was onder de in druk, Little Food toonde dat stadslandbouw echt kan werken, met circulaire economie. On danks concurrentie van krekels uit Thailand’, zegt de Brusselaar. ‘Ik vond het een prachtig project, je zou het zelfs een statement kun nen noemen. Ik wilde meedoen, deels uit frustratie over een conse quent falend klimaatbeleid. De duurzame krekel (zie inzet) naar een hoger niveau tillen, tot bij het bredere publiek en dus uit de ni che waar de insecten nu nog zit ten: dat is mijn missie met Kriket.’
Creatief met eierdozen
Little Food is intussen verhuisd naar Greenbizz, een incubator voor groene bedrijven, op wandel afstand van het station Brussel Noord. Zacht getjirp in de achter grond verraadt dat we aan het juiste adres zijn. Aan de ingang staan dozen opgestapeld met gla zen buisjes: hele, gedroogde kre kels zitten erin samengepakt, met blinkende oogjes en al. Natuur, gerookt, met tomaat of met look en peterselie: voor elk wat wils. Er zijn ook crackers, tapenades en een zakje met puur, gedroogd kre kelpoeder. Het is dat laatste dat Van Meervenne verwerkt in zijn notenreep.
Kriket is slechts een van de bedrijven waarvoor Little Food krekels levert. De productie wordt stelselmatig opgevoerd, want nog maar één van de drie beschikbare verdiepingen is operationeel, een tweede bijna. ‘Per vloer kunnen we 800 kilo krekels per maand produceren’, zegt Nikolaas Viaene, kweekverantwoordelijke bij Little Food. Hij neemt ons mee naar de ‘kooien’, eigenlijk niet meer dan tussenschotten in een zaal. In elk segment staan – ‘gerecycleerde en opnieuw recycleerbare’ – eierdozen tegen elkaar. ‘Krekels houden van donker, en eierdozen bieden veel oppervlakte om in weg te kruipen’, aldus Viaene. Op de eierdozen, die krioelen van de beestjes, liggen goten, met daarin water, eten – ‘biovoer afkomstig van reststromen’ – en aarde. ‘Daarin leggen de vrouwtjes eieren. We “oogsten” de aarde om een nieuwe generatie te kweken.’
Krekels worden gedood door ze ‘af te schudden’ in kokend water. Ook het wassen, blancheren, drogen en vermalen gebeuren in de keuken naast de kweekruimten. ‘We doen met ons bedrijf alles: de eieren, opkweek, slachting, verwerking, productie, verkoop en marketing’, zegt Viaene niet zonder zuchten. ‘Dat is typisch voor een beginnende markt, we zijn nog te klein om ons, bijvoorbeeld, te beperken tot kweek.’
‘En het is niet mogelijk om alles even goed te doen’, zegt Van Meer
‘Ik hoop dat krekels ooit worden bekeken als garnalen. Die zien er ook vreemd uit, maar worden heel gewoontjes bevonden’
MICHIEL VAN MEERVENNE
Kriket
venne. ‘Met Kriket willen we ons richten op verkoop en marketing. De productie besteden we uit.’
Meel als glijmiddel
Is dit wel het goede moment om ermee te beginnen? Is er überhaupt een goed moment? Niet lang geleden verschenen berichten over het mislukken van insectenburgers in supermarkten. ‘Ik weiger te geloven dat dit de final
call is’, zegt Van Meervenne. ‘Er is door de supermarkten vooral aan aankondigingspolitiek gedaan, maar de inspanningen en wellicht ook de juiste producten ontbraken om de verkoop van insecten te doen slagen.’
Hij stopt ons een Kriketreep toe. Behalve de naam – die zowel verwijst naar krekels als naar ketten (Brusselaars) – doet niets vermoeden dat er insecten in ver werkt zijn. ‘Om het brede publiek te bereiken zijn we op zoek gegaan naar het meest toegankelijke product. Over het algemeen zijn dat snacks, die je snel mee grist. Diëtisten gaven me criteria voor een aanvaardbaar tussendoortje: minder dan 150 kilocalorieën en een goede nutritionele waarde. Ingrediënten die je lichaam echt kan gebruiken dus. En dan kom je uit bij een notenreep.’
In de kleine lettertjes is te lezen dat Kriket slechts vijf procent krekelmeel bevat. ‘Daar zijn twee redenen voor: wil je een biolabel, dan schrijft de wet voor dat maximaal 5 procent van je product niet bio mag zijn. Het krekelmeel van Little Food is dat wel in de praktijk, maar de aanvraag voor hun label is nog niet afgerond. En voorts is krekelmeel nu eenmaal een dure grondstof. Willen we de repen tegen een democratische prijs verkopen (1,5 à 2 euro, red.), is meer voorlopig geen optie.’
Maar wat de smaak betreft, zou een hoger aandeel geen probleem zijn. ‘Krekels smaken hoe dan ook licht nootachtig. We hebben op festivals verschillende prototypes van onze reep uitgetest. Die met 10 of 15 procent meel werden evengoed gesmaakt. Wat niet werkte, waren de repen waarin we de krekels zichtbaar verwerkt hadden. Daar speelt kennelijk nog een psychologische barrière. Meel is het perfecte glijmiddel. Ik hoop dat krekels ooit worden bekeken als garnalen. Die zien er ook vreemd uit, maar worden heel gewoontjes bevonden.’