De krekel, de mier en Marghem

‘De winter begint altijd op hetzelfde moment.’ Stel je voor, beste mensen! Hoewel het zinnetje wel uit de mond van een Chinese filosoof lijkt te komen gerold, is het op dit ogenblik de enige zekerheid verkondigd door Marie Christine Marghem (MR). De minister van Energie kan voorlopig weinig andere wijsheden opdissen aan de burgers, die zich evenwel met toenemende angst afvragen: zal ik in de winter kou lijden? Zal ik mijn elektriciteitsfactuur nog kunnen betalen? Het antwoord op de eerste vraag blijft vooralsnog absoluut geheim, aan het antwoord op de tweede vraag hoeven we hoe langer hoe minder te twijfelen.

Toch bestaat er een ander spreekwoord, een door en door Belgisch gezegde, waar de minister het best even over zou nadenken: ‘Op 14 oktober worden gemeenteraadsverkiezingen gehouden.’ En dan zou de kiezer de politiek verantwoordelijken een heel dure rekening kunnen presenteren voor het dreigende energiefiasco.

‘Ik sla nooit in paniek’, verklaarde de onnavolgbare Marghem nog, die uit een hout is gesneden dat je in de politieke wereld maar zelden aantreft. Ze zou dat misschien beter wel doen, vooral als je zoals de minister gedwongen wordt, aangezien je in eigen land geen actieve kerncentrales meer hebt, om je hand naar de buurlanden uit te steken en bij hen om elektriciteit te bedelen. U moet de laatste woorden uit voorgaande zin herlezen om te beseffen hoe rampzalig het gesteld is met de huidige energievoorziening in België.

Het lijkt wel alsof we midden in De krekel en de mier, de beroemde fabel van Jean de La Fontaine, werden geslingerd. ‘De krekel sjirpte dag en nacht, zo lang het zomer was [….] // Toen na een tijd de vrieswind kwam, hield onze krekel op. / Geen larfje of geen sprietje meer: droef schudde hij zijn kop. /

Doorkoud en hongerig kroop hij naar ’t warme mierennest. / “Ach, juffrouw mier, geef alsjeblieft wat eten voor de rest / Van deze barre winter.” […] // “Je weet dat ik aan niemand leen”, / Zei buurvrouw mier toen heel gemeen. // “Wat deed je toen de zon nog straalde / En ik mijn voorraad binnenhaalde?” / “Ik zong voor jou”, zei zacht de krekel. / “Daaraan heb ik als mier een hekel! // Toen zong je en nu ben je arm. / Dus dans nu maar, dan krijg je ‘t warm!”’

Dansen? Trappelen is misschien een geschikter woord. Want als, zoals de nieuwe zieneres van de regering ons in herinnering brengt, ‘de weerkundige winter vanaf 1 november op de afspraak verschijnt’, kunnen we er gif op innemen dat de val van de temperatuur ook de val zal meebrengen van een minister die, dat moeten we toegeven, met veel aplomb blijft ontkennen dat enig politiek energiebeleid in

België niet voorhanden is.

Ik moet toegeven dat ik echt niet meer weet of we voor of tegen een kernuitstap zijn. En u?

Laat me even de puntjes op de i zetten: de sluiting van bijna alle kerncentrales verraste de minister toen ze volop campagne voerde voor de gemeenteraadsverkiezingen in Doornik, waar ze op de burgemeesterssjerp aast. Ze zal de resultaten van 14 oktober nu met des te meer aandacht bestuderen: voor haar kunnen ze dienen als afschakelplan van het federale naar het gemeentelijke niveau en op die manier als geroepen komen om zichzelf in vei ligheid te brengen voordat we in de winter met een eventueel stroomtekort worden geconfronteerd.

En wat te zeggen over de doodse stilte die in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen over het zuiden van het land heerst? Het lijkt wel alsof alle gebeurtenissen er worden veroorzaakt door van elders afkomstige, afgeschampte factoren, zoals de broedermoord in Bastogne tussen de broers Lutgen, de Afrikaanse varkenspest of de saga van het energietekort. Toch staat er op lokaal niveau heel wat op het spel: slaagt de PS erin haar bastions in Luik en Brusselstad te behouden? Wordt het CDH opgepeuzeld door Défi, die de positie van de oppermachtige burgemeester van Namen en zijn huidige coalitie zou kunnen aantasten? Eindigt het duel in Bergen tussen MRpoliticus GeorgesLouis Bouchez en PSpartijvoorzitter Elio Di Rupo met de nederlaag van de jonge hond of met die van de oude rode sachem?

Ondanks al die plaatselijke kwesties zijn we getuige van een bizarre, erg rustige, erg vreedzame campagne, waarvan we ons het bestaan vaak pas herinneren als we de affiches in de velden of op de stadsmuren merken. Toch moeten we oppassen voor de slapende wolven. De avond van de verkiezingen zouden de gemeentelijke resultaten aan Franstalige zijde heel wat lessen kunnen leren: is Di Rupo het leiderschap kwijt? Heeft de PS voldoende veerkracht heroverd en is ze in staat de PTB/PVDA te verslaan om in Wallonië oppermachtig te blijven? Heeft de regerende MR nieuwe kiezers kunnen verleiden? Moet Benoît Lutgen zijn functie als voorzitter opgeven als hij niet langer tot burgemeester zou worden verkozen? Kan het CDH overleven als politieke partij? Wordt Défi de nieuwe onontkoombare politieke macht? Heeft Ecolo weten te overtuigen?

Vóór de gemeenteraadsverkiezingen zal niemand deze vragen stellen, maar zodra de resultaten bekend zijn, zal het alleen nog daarover gaan. Net zoals de winter altijd op hetzelfde moment begint, is ook dat een waarheid als een

koe.

Ik moet toegeven dat ik niet meer weet of we voor of tegen een kernuitstap zijn. En u?

Béatrice Delvaux is senior writer bij Le Soir. Elke donderdag komt een gezaghebbende Franstalige stem aan bod.