Born to be alive
De Franse provocateur Gaspar Noé speelt ten dans met ‘Climax’, een grensverleggend feestje met een stevige kater.
Met Irréversible zond Gaspar Noé indertijd een schokgolf door de filmwereld en mijn jonge jaren. Deels omwille van een minuten lange verkrachtingsscène met Monica Bellucci, maar vooral door zijn film van achter naar voren te vertellen. Sindsdien deed hij zijn status van provoca teur alle eer aan met de drugstrip Enter the void en de 3Dseksfilm Love. Noé zoekt uw grenzen gretiger op dan een Brexiteer.
Ook in Climax moeten alle wetten en normen eraan geloven, te beginnen met die van het medium. De film begint met de eindcredits, die al meteen verklappen welke dansvloerkrakers uit de Franse partyscene van halfweg de jaren 90 voorbij zullen komen. Copain Thomas Bangalter (de Daft uit Daft
Punk) leverde met ‘Sangria’ het dreigende themanummer.
Die sangria speelt een sleutelrol: een feestje van een professionele dansgroep loopt mis wanneer iemand lsd in de fruitwijn mixt. Daarop volgt een macaber visueel spektakel: Hieronymus Bosch in een technoremix.
Allemaal echt gebeurd in 1996, zo claimt de film bij aanvang – al was Noé wellicht de enige die het kan navertellen. Hij nam de film in twee weken (!) op in een leegstaand jeugdhuis met een bende jonge dansers. Achter de draaitafels staat, in Schotse rok, dj Kiddy Smile. Hoofdrolspeelster is de FransAlgerijnse actrice Sofia Boutella. De dochter van jazzpianist Safy Boutella danste in video’s van
Madonna lang voor ze de badass ging spelen in Kingsman: the secret service, Atomic blonde en Hotel Artemis. Het kleurrijke allegaartje vuilgebekte jongeren spuwt dialogen die zo uit de discotheek werden geplukt. Dit is Frankrijk vandaag, zo signaleert de Franse vlag op de achtergrond.
Niet gehinderd door een script liet Noé zijn dansers vrijelijk improviseren, op de magistrale eerste dans na. Onze landgenoot Benoît Debie – zijn chef fotografie sinds Irréversible – mocht ondertussen spelen met licht en kleur dat het een lieve lust was. Tip, tap top en de camera draait op zijn kop. Wie dan nog niet misselijk is, wordt het van de scène waarin een zwangere vrouw wordt geschopt. ‘Geboren worden is een uniek kans’, leest een tussentitel. ‘Born to be alive’ schalt uit de speakers.
Even vaak verbluffend als moedwillig ondraaglijk: Climax is van het uitdagendste dat u dit jaar in een cinema kan zien. Eén tip: ne touche pas le sangria.