Risicovol, met perspectief
Nederigheid blijft op zijn plaats. Maar de deelname aan de Antwerpse coalitiegesprekken vormt voor de SP.A een lichtpunt na een slechte uitslag.
Vorige woensdag trok Jinnih Beels (SP.A) naar formateur Bart De Wever (NVA). De kopvrouw bekommerde zich niet om zijn nota, dat was voor later. Ze investeerde in een gesprek, peilde naar de intenties en bouwde vertrouwen op. Het gaf haar zelfvertrouwen om de risicovolle gesprekken aan te vatten.
Wat een verschil met Wouter Van Besien. De kopman van Groen zocht in de nota meteen naar argu menten om de tekst af te branden. Maar Beels besloot zijn spel niet mee te spelen. Niet alleen wilde ze de discretie bewaren, de twee partijen koesteren ook een andere cultuur. Groen kan gedijen binnen een gepolariseerd klimaat, de SP.A gaat als bestuurspartij in de oppositie gewoon kapot.
Doctrinaire Duchateau
Toch blijft het vertrouwen broos. Tijdens het bestuur van maandagavond toonde niemand zich echt gretig. De partij is zich bewust van haar soortelijke gewicht, ze telt slechts 6 zetels van de 31. Bijgevolg moeten de doelen zorgvuldig gekozen worden. Intern werd daarover al gepraat. Een eerste vergelijking tussen het SP.Aen het NVAprogramma wijst op grote verschillen.
Ook de attitude van De Wever vormt een reden tot zorg, als partijvoorzitter én als burgemeester. ‘Tussen Kerst en Nieuwjaar in Antwerpen kumbaya zingen om dan in de verkiezingscampagne ten oorlog te gaan, het wordt niet evident.’ Beels kaartte het meteen aan. De ‘doctrinaire’ schepen Fons Duchateau kan een nog groter struikelblok vormen. Zijn discours over armoede en migranten is voor de SP.A onverteerbaar.
Beels, Tom Meeuws en Yasmine Kherbache raakten ervan overtuigd dat De Wever in zijn tweede legislatuur wil vervellen, meer verbindend en minder polariserend. Los van de zogeheten ‘afspraak met de geschiedenis’ duiken twee opportuniteiten op. Zo kan er worden gewerkt rond aantrekkelijke thema’s waarmee de partij over zes jaar de kiezer kan verleiden. Na een moeilijke transitie loopt nieuw talent ook voluit in de kijker. Met de onderhandelaars staan de potentiële sterkhouders klaar.
Voor de NVA spoorde de kracht van verandering met het lozen van de socialisten. Zelf waakte de SP.A erover om niet in breekpunten te vervallen. Maar de onderhandelingen moeten absoluut leiden tot een bestuursakkoord waarover met enige fierheid kan worden gespro ken en dat ook ambitie uitstraalt. De partij blijft bij haar mantra dat het ‘anders moet’.
De recente aandacht van De Wever voor de stadsontwikkeling heeft de SP.A alvast positief verrast. De burgemeester denkt kennelijk na over zijn nalatenschap. Over mobiliteit, veiligheid en identiteit zijn mogelijk akkoorden gesloten. Maar het sociale luik wordt ongetwijfeld een keiharde noot.
De oppositie op links zal niet mals zijn. Vooral Groen kan met een stevig blok uitpakken. Maar de fractie is minder ervaren dan de huidige SP.Afractie en die kreeg al weinig klaar. Bovendien komt fractieleider Van Besien beschadigd uit de strijd. Na twaalf jaar te zijn verstoken van de macht wordt hij opnieuw veroordeeld tot een lange rit op de hometrainer.
De attitude van De Wever vormt een reden tot zorg, als partijvoorzitter én als burgemeester