LUISTEREN NAAR DE ‘GELE HESJES’
In de Kamer viel donderdag de tussenkomst van Meryame Kitir op. Dat de regering zich moest schamen, kon worden weggezet als oppositiepraat. Maar de fractieleidster van de SP.A wees op de scherpe stijging van de diesel en elektriciteitsprijzen. En of politici zich niet om de dagelijkse zorgen van mensen moeten bekommeren in plaats van zich hopeloos vast te rijden.
Het politieke spel overstijgt meer dan eens de realiteit. Zeker in de Marrakechdiscussie wordt allang niet meer logisch met elkaar geredeneerd, maar wint het gevoel het van de analyse. Met haar tussenkomst bleef Kitir met de voeten op de grond en legde ze als enige een link naar de gele hesjes. Zelfs de PTB, stofzuiger van sociaal protest, liet dit aan zich voorbijgaan.
Tot dusver bleef Vlaanderen van deze acties gespaard. Dit gewest is sociaaleconomisch welvarender, het aantal bedrijfswagens met bestuurders die over een tankkaart beschikken, ligt hoger, de afstanden zijn korter en het openbaar vervoer is beter. Bovendien richten Franstaligen zich voor hun mediagebruik op Frankrijk.
Zeker dat laatste voedt het copycatgedrag. Maar de acties intrigeren. Ze zijn niet georganiseerd, ze ontstaan kennelijk vanuit het niets. Los van de contaminatie door anarchisten heeft het ongenoegen wel een voedingsbodem. Het is geen toeval dat de belangrijkste haarden zich in de armste gebieden van het land situeren. De heldere reportage in Courcelles weerspiegelt de troosteloosheid van die streken die de neergang van de staal en steenkoolindustrie nog steeds niet hebben verteerd. Diensten, middenstand en openbaar vervoer laten dorpen volledig links liggen. Alleen de auto doorbreekt het isolement. En een volle tank kost steeds meer geld.
Het geweld moet streng worden veroordeeld. Maar het mag politici er niet toe verleiden om de bezorgdheden te negeren. Ondanks de economische groei balanceren veel Belgen op de rand van de armoede. Het gaat niet om deplorables, het gaat om mensen die zich in de steek gelaten voelen. En dat ressentiment beperkt zich zeker niet tot Wallonië alleen.
De acties bewijzen ook dat maatregelen om onze ecologische voetafdruk te verminderen, mensen financieel kopjeonder kunnen duwen. Zo heeft ook de invoering van een lageemissiezone asociale trekjes. Wie over de nieuwste bedrijfswagen beschikt, maakt zich geen zorgen. Maar de gepensioneerde met zijn 10 jaar oude diesel voelt zich in de kou gezet. Soms gaat het allemaal om kleine maatregelen die uitstekende doelstellingen dienen. Maar veel kleintjes maken een groot.
Ecologische maatregelen kunnen mensen financieel kopjeonder duwen