Een RollsRoyce en een De Saint Phalle
Vastgoedondernemer Bart Versluys liet deze week van zich horen met de aankoop van het kunstdomein Fort SintPol in Knokke. Het behoort tot de meest arty domeinen van België. Kunstenares Niki de Saint Phalle bouwde er in 1972 de ‘Dragon’, haar eerste iconische woning.
Versluys, die samen met Marc Coucke Oostende aan het verkavelen is, wil er naar eigen zeggen een topmuseum onderbrengen.
Critici zien in de aankoop een bewijs dat de vastgoedondernemer, die rondrijdt met twee Ferrari’s en een RollsRoyce, opgenomen wil worden in het clubje der groten. (pdd)
BRUSSEL I ‘Een selfmade man’, noemt een kennis van de Oostendse projectontwikkelaar hem. Bart Versluys ging maar tot zijn veertiende naar school. Daarna ging hij in het aannemersbedrijf van zijn vader werken. Dat combineerde hij met avondschool.
In het familiebedrijf begon hij onder aan de ladder, als bekister. ’s Ochtends om 7.15 uur samen met de andere arbeiders in de bestelwagen naar de werf, ’s avonds om 19 uur terug thuis, vier jaar lang. Langzaam werkte hij zich op tot meestergast. In de avondschool leerde hij schrijnwerkerij en schilderen. Mét oog voor afwerking, want Versluys is een perfectionist, wordt wel eens gezegd.
In zijn vrije tijd huurde hij het atelier van zijn vader om er meubeltjes en kasten te maken voor de inrichting van kleerwinkels en kapsalons, of voor vrienden en kennissen. Een tante heeft nog een eiken kast in de gang staan, voor het opbergen van zware jachtge weren. ‘Als het van hout was, kon ik het maken’, zegt Versluys. Maar zo kreeg hij al op jonge leeftijd de smaak van geld verdienen te pak ken. ‘Ik was daar al van mijn twaalfde mee bezig’, zegt hij. Hij was 13 toen hij met de opbrengst van een vakantiejob een BMX kocht voor 2.000 euro. Later ver kocht hij de fiets voor het dubbele van de prijs.
Dat kunstje zou hij herhalen met de Ferrari Berlinetta die hij op zijn 24ste kocht voor 50.000 euro. In Bredene – waar Versluys 42 jaar woonde voor hij verkaste naar het mondaine Knokke – en Oostende herinneren ze zich nog goed de tijd van zijn officieuze schrijnwerkerij, waar hij na zijn uren in werkte. ‘Hij dook onder de prijs van de offertes van vakmannen en haalde best wat klanten binnen’, vertelt een kennis.
Een vuurtoren
Met zijn broer Frank verdiende hij nog op andere manieren geld. Met het opkuisen van oude gebou wen die te koop stonden bijvoor beeld. Zakken vullen met afval, de trap af, de container in. Niet het leukste werk. ‘Mensen van de im mokantoren kwamen met hun klanten de panden bezichtigen. Ik zei tegen mijn broer: “Waarom zouden we niet zelf bouwen en verkopen?’, vertelt hij.
Voor vader Freddy Versluys was dat vloeken in de kerk. Die was aannemer en bouwde voor onder meer projectontwikkelaars. Freddy’s grootvader was daar in 1908 mee begonnen, zijn vader Camille had de zaak voortgezet. Toch kon Bart hem overtuigen. Hij had getoond dat hij een lastig dossier in Middelkerke, een blok van 24 appartementen, in goede banen kon leiden. Dat gaf hem zelfvertrouwen. ‘Telkens als iets lukte, ging ik voor een grotere uitdaging. Ik wil
‘We verkopen alleen maar appartementen waar we zelf in willen wonen. Kwalitatieve appartementen met hoge plafonds en grote terrassen’
BART VERSLUYS Projectontwikkelaar