De schriktactiek van Google en co.
‘Stel je voor dat je niet meer kunt kijken naar de video’s die je leuk vindt’. Dat is de dreigende tekst van een opvallend agressieve advertentiecampagne waarmee Google een Europese politieke beslissing hoopt te beïnvloeden. Google wil dat het artikel 11 en artikel 13 van de nieuwe Europese auteurswet worden afgevoerd. Dan helpt het natuurlijk als je beschikt over het grootste, machtigste reclamekanaal ter wereld. Zodat je de Europese burgers kunt bedreigen met hun ergste nachtmerrie: geen Youtubefilmpjes meer!
Wat is er aan de hand? De technologiereuzen kiezen duidelijk voor een hardere aanpak. Hun bestaan – of toch hun winst – wordt bedreigd door nieuwe, strengere wetgeving, die het gevolg is van overdreven kritische berichtgeving in de media en aanvallen van jaloerse concurrenten. Vinden ze zelf. En dus is het tijd om de fluwelen handschoenen uit te doen. Dat is wat we de jongste weken zien gebeuren bij Google en Facebook.
De ontslagnemende prbaas van Facebook zegt het haast letterlijk zo in zijn opmerkelijke afscheidsboodschap op de blog van het bedrijf. Waarom besloot Facebook de schimmige lieden van het conservatieve prbedrijf Define in te schakelen om de media te manipuleren? ‘We staan onder toenemende druk van concurrenten in de technologiesector, van telecombedrijven en de media die willen dat de overheid ons reguleert’. Of, zoals grote baas Mark Zuckerberg deze week aan CNN vertelde: ‘Er zijn lobbygroepen wier belangrijkste doel is ons bedrijf aan te vallen, en dan mag je terugvechten’. En ‘terugvechten’ is dan onder meer: een antisemitische complottheorie in het oor fluisteren van conservatieve journalisten: dat George Soros heimelijk de vijanden van Facebook financiert.
Amper enkele maanden geleden nog zagen Amerikaanse politici een nieuwe Mark Zuckerberg opstaan: beleefd, res pectvol en berouwvol kwam hij in het Congres getuigen. Maar op CNN was hij stug, koppig en kortaf. En als er geen camera bij is, dan klinkt hij tegenwoordig nog veel bozer, vernamen we van The Wall Street Journal. Susan Wojcicki, baas van Youtube, beweert dat je op die site ‘misschien’ niet meer naar de clip van ‘Despacito’ zou kunnen kijken. Maar geloof daar vooral niks van.
Ook bij Google is de toon plots heel bits geworden, zoals blijkt uit die pop upreclame. De boodschap is bovendien misleidend: Google gaat heus niet beslissen om een flink stuk van Youtube op te doeken uit schrik voor mogelijke Europese boetes. In een opiniestuk beweert de baas van Youtu be, Susan Wojcicki, zelfs dat de hit ‘Despacito’, onder de nieuwe Europese wet, misschien niet op Youtube zou mogen staan. Klinkklare nonsens – al staat er dus wel ‘misschien’ bij.
Je zou natuurlijk ook kunnen toejuichen dat Google dit keer transparant is: het bedrijf komt ervoor uit dat het tegen de nieuwe auteurswet is. Een wet die als belangrijkste gevolg zou hebben dat Google meer geld moet betalen aan auteurs en aan nieuwsmedia – begrijpelijk dat ze er tegen zijn. Tot nog toe voerde Google zijn oppositie eerder discreet. De
nieuwsredacties werden bestookt met berichten over de gevaren van artikel 13, afkomstig van allerlei actiegroepen waar we voordien nooit iets van hadden gehoord. Dat moest de indruk wekken van een spontane volksopstand, terwijl er (ook) grote bedrijfsbelangen achter zaten.
Opgelet, heel wat mensen zijn oprecht bezorgd dat artikel 11 en 13 onbedoelde negatieve effecten kunnen hebben. Het is inderdaad uitkijken daarvoor, bij het uitwerken van de definitieve tekst. Maar de schriktactiek van Google helpt niemand vooruit.
Zet deze kentering zich door en kie zen de Amerikaanse giganten voor een hardere confrontatie met de Europese (en Amerikaanse) politiek? Er zijn nog wel wat signalen die daarop wijzen. Hoe dan ook gaan we een nieuwe fase in. Jarenlang werd de opmars van deze bedrijven haast unaniem toege
Google gaat heus niet beslissen om een flink stuk van Youtube op te doeken uit schrik voor mogelijke Europese boetes
juicht. De afgelopen twee jaar groeiden de twijfels en klonk de roep om meer regulering. Dat die regulering er komt, is nu een uitgemaakte zaak. Deze week kregen de aandelen van de technologiereuzen op de beurs opnieuw een dreun. Beleggers hebben het dus ook begrepen: de tijden veranderen, de wind waait plots uit een andere richting.