‘Niemand is hier een crimineel. Iedereen is vader of moeder’
Het Huis, een bezoekruimte voor kinderen uit een vechtscheiding, bestaat twintig jaar. De lijn tussen hoop en wanhoop is er flinterdun. ‘Het Huis mag nooit een lijdensweg worden.’
Om 10 uur komt een zwerm papa’s het oude Prelaathof in de Wittestraat binnen. Een panne op de tramlijn die het Kiel bedient, stuurt de ochtend in de war. De papa’s begroeten hun zoon of dochter – de ene ontmoeting is al hartelijker dan de andere. Wanneer Andy*, een van de papa’s, hoort dat zijn dochtertje er nog niet is, wordt hij overmand door teleurstelling. De panne met de tram zou een verklaring kunnen zijn. Andy is er niet gerust op, want ook de vorige keer kwam zijn exvrouw, en dus ook zijn dochtertje, niet opdagen.
We zijn in Het Huis in Antwerpen. De neutrale bezoekruimte voor kinderen uit een (v)echtscheiding viert dit jaar haar twintigjarige bestaan, al zien medewerkers dat misschien anders. In een ideale wereld bestaat Het Huis niet.
Medewerkers schenken Andy ter troost een kop koffie. Hij barst in tranen uit. Dit moest zijn vijfde bezoek worden. De eerste bezoeken gingen volgens Andy heel goed. Vóór het eerste bezoek had hij z’n dochtertje van vier zes maanden niet gezien.
Andy vertelt dat zijn exvrouw hem beticht van zedenfeiten. ‘Godverdomme, het gedacht alléén al. Ik mag dan een beer van een vent zijn, als het over mijn kind gaat ben ik héél, héél klein.’
Hij vertelt over de eerste keer dat hij z’n dochtertje terugzag. Eerst was hij bang voor vervreemding. Wat had zijn exvrouw verteld? Of de grootmoeder van zijn kind? ‘Die schrik viel weg toen ik de lach op haar gezicht zag’, vertelt hij. ‘Ik begon natuurlijk te bleiten. “Papa, heb je pijn?”, vroeg ze. “Papa, heb je pijn?”’
Hij zwijgt, en zegt dan stilletjes: ‘Ik weet het, menneke. Vloeken en tieren, ’t betaalt niet uit. “Houd u kalm”, is tachtig procent van het advies van mijn advocaat. Dat begint steeds moeilijker te worden.’
Om kwart voor elf is het duidelijk: Andy’s dochter zal niet meer komen opdagen. ‘Ik vind dat ik al door erg veel shit moet,’ zegt hij nog. ‘Dit bezoek aan Het Huis is the next best thing. Daar ben ik heel dankbaar voor.’