Een alternatieve kerststal

Tina en Tamara: de kerstrevue ¨¨èèè

Krijgt de eindejaarsconference vanaf dit jaar het gezelschap van de revue? Volgens Hart boven Hard vraagt het politieke schouwtoneel zelf om zijn farce. De burgerbeweging, die de laatste weken weer op de voorgrond treedt bij de klimaatmars en de sociale protesten, schreef het kruim van cultureel Vlaanderen aan om samen een bonte avond op te zetten. Aan de feestdis annex discussietafel schuift tijdens de tournee een wisselend gezelschap van zo’n dertig artiesten aan.

Hun acts worden in en uitge leid door de bekvechtende enge len Tina (Jaouad Alloul) en Tamara (Julia Ghysels), die twee ideologische tegenstellingen verbeelden: ‘There is no alternative’ (Tina) en ‘There are many alternatives ready and available’ (Tamara). Natuurlijk zal deze soirée composée in het voordeel van de tweede eindigen. Op de stembrief die je meekrijgt, mag je sociale, ecologische of economische voorstellen aankruisen voor een menselijker beleid.

Tijdens de revue verpakken de artiesten hun politieke bekommernissen in komische en kritische acts. Theater Froefroe laat zelfgemaakte poppen van Trump en De Wever een alternatieve ‘Jingle bells’ kwelen en goochelaar Hans Vanwynsberghe spuwt al jonglerend zijn gal op de gratuite persaandacht die NVA volgens hem krijgt.

De ongewone mix van activisme en kunst is soms scherp, maar oogt in deze miniformats ook schetsmatig. Bij monde van de engelen klinken de onderbouwde standpunten van Hard boven Hard daardoor erg simplistisch. Weg met auto’s! Hou je niet van je job? Neem ontslag! Nee, dan is het pleidooi voor circulaire economie en alternatieve energie van Sara Vertongens politica overtuigender.

Het probleem van Tina en Tamara is niet zozeer dat deze voorstelling vrijblijvend is of preekt voor eigen kerk – een revue is nu eenmaal een allegaartje en het publiek in de zaal steunt Hart boven Hard al – maar wel dat ze die kerk vergeet te activeren. Terwijl de artiesten op scène een ongedwongen feestje bouwen, aangevoerd door het dansbare Megafonix Orchestra, dringt hun gedruis slechts sporadisch door tot de statische theaterzaal. Als deze goedbedoelde revue dus een jaarlijkse traditie wordt, mag ze de volgende keer ook het publiek laten aanschuiven aan de feestdis.