DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG

De afgelopen week bood een boeiend inzicht in de aankomende politieke generatie. Een twintiger, die zich eerder had opgesteld als een onafhankelijk agitator tegen wat hij gemakshalve ‘de erfenis van mei ’68’ noemde, koos bij de eerste gelegenheid voor de verlokking van de partijpolitiek die hij eerder als ‘rot’ had verworpen. Tegelijk dook uit het niets een tiener op die een paar duizend leeftijdsgenoten overtuigde om een namiddag te spijbelen en in Brussel te betogen voor een verantwoordelijke klimaatpolitiek.

Eens te meer blijkt ‘de jeugd van tegenwoordig’ niet voor een gat te vangen. Zowel berekening als kinderlijke naïviteit maakt deel uit van het palet. In ieder geval zijn ze kinderen van hun tijd. De enen hanteren met zwier de sociale media om polariserende teksten en beelden te verspreiden. De anderen dagen, binnen hun leefwereld, ‘het systeem’ uit door de regels over spijbelen bewust te overtreden: ‘Anders krijgt onze actie geen mediaaandacht.’

Het is aandoenlijk om te zien hoe onwennig het onderwijs reageert op dit verschijnsel van assertieve vrije meningsuiting. Toen Dries Van Langenhove en zijn studentenclub Schild & Vrienden in de kijker liepen met aangebrande memes op het internet, sloeg de rector van zijn universiteit hem in de ban, niet alleen als deelnemer aan het bestuur van de instelling, maar ook als student. Dat laatste was duidelijk een stap te ver. Toen de uitschuiver werd herroepen, was zijn imago als slachtoffer van het weldenkende establishment gemaakt en de aanzet voor zijn politieke carrière gegeven.

Ook vele schooldirecties wisten deze week niet goed hoe ze moesten omgaan met hun idealistische spijbelaars. Het reglement is immers het reglement. Er is de verantwoordelijkheid voor de veiligheid en er zijn de leerplannen en eindtermen. Bovendien: betogen kan toch ook op woensdagnamiddag? Helemaal vervelend wordt het voor de schoolleiding als hoogopgeleide ouders, zich hun eigen woelige jeugd herinnerend, vinden dat hun klimaatbewuste kinderen steun verdienen in hun romantische ideeën over politiek engagement. Wie is er eigenlijk de baas op school?

Het leermoment van de week is: deze jongeren beseffen heel goed dat ze met hun actie de subversie opzoeken. Ze kennen de gevolgen en zijn bereid ze te aanvaarden. Ze voelen aan dat er geen winst is zonder pijn. Dat getuigt van meer maturiteit en wereldwijsheid dan voorgaande generaties op hun leeftijd pleegden te hebben. Hoe ze daarmee omgaan, zal het politieke klimaat de komende decennia bepalen. Wen er maar aan.

Deze jongeren beseffen dat ze de subversie opzoeken en aanvaarden de gevolgen