Golven in de oceaan worden steeds sterker
De golven in de oceaan worden steeds krachtiger, en de oceanen warmen steeds sneller op. Geen goed nieuws voor wie aan de kust woont.
Alsof de stijgende zeespiegel nog geen kopzorgen genoeg geeft aan wie niet al te hoog boven zeeniveau woont, komt daar nu nog bij dat de zee steeds krachtiger tegen onze dijken en zeeweringen beukt. Dat schrijven onderzoekers in Nature Communications.
Dat de windsnelheden en de golfhoogten op sommige plaatsen in de oceaan hoger geworden zijn, wist men al een tijdje. Vooral dicht bij de polen en tijdens de winter. Nu blijkt ook de energie die de golven bevatten gestegen te zijn. Wereldwijd, en netjes in de pas met de klimaatopwarming – wat voor de wind en de golfhoogten tot nu toe niet te bewijzen was.
Sinds 1948 stijgt de kracht van de golven met 0,4 procent per jaar. En door de stijgende zeespiegel kunnen die inslaan op plaatsen waar ze vroeger niet kwamen, en hele stukken kust wegvreten.
Opwarming
De stijgende kracht van de golven is rechtstreeks gekoppeld aan de stijgende temperatuur van het zeewater. En ook van dat front is er geen goed nieuws, melden andere onderzoekers in Science. Het opwarmen versnelt nog.
Ze moeten de laatste cijfers van 2018 nog verwerken, maar volgens een persbericht van de Chinese Academie van Wetenschappen zijn de onderzoekers nu al zeker dat 2018 een recordjaar wordt, net als voordien 2017 en 2016.
Sinds 2000 beschikken we over Argo, een stel van zo’n vierduizend boeien die over de hele wereld ronddrijven en zich om de paar dagen laten zakken tot twee kilometer diep, om overal (onder andere) de watertemperatuur te
meten. Die hebben het inzicht sterk vooruitgeholpen.
Zo’n 93 procent van de extra zonneenergie die door de broeikasgassen gevangen wordt, komt uiteindelijk in de oceanen terecht. Die hebben een enorme buffercapaciteit, maar trop is te veel.
De wiskundige modellen verschillen wat in hun voorspellingen, maar ze komen steeds dichter bij elkaar. CMIP5, een model dat verschillende andere modellen overkoepelt, voorspelt tegen eind deze eeuw een opwarming van 0,78 graden van de bovenste twee
kilometer oceaan; wat neerkomt op dertig centimeter zeespiegel bovenop wat de smeltende ijskappen leveren. Dat is bij een scenario waarin we geen moeite doen om de klimaatopwarming tegen te gaan. Gezien wat we er sedert de klimaatconferentie van Parijs van bakten, is dat scenario realistischer dan velen hadden gehoopt.
Die versnelde opwarming veroorzaakt dan weer een stijging in golfkracht, regenval, zeeniveau, koraalsterfte, afsmelting van de ijskappen, en een daling van het zuurstofgehalte in het water.
Sinds 1948 stijgt de kracht van de golven met 0,4 procent per jaar
De metingen laten zien dat de oppervlaktetemperatuur van de oceaan inderdaad een tijdje daalde – wat klimaatontkenners met graagte rondtoeteren – maar dat dit kwam doordat die warmte naar de diepte werd doorgegeven, en niet doordat ze er niet was.