‘Ik vaar tegen de stroom in’
Na enkele maanden in de luwte is de Belgische modeontwerper Kris Van Assche helemaal terug. In de Opera Garnier stelde hij gisteren zijn allereerste collectie voor Berluti voor. Het werd een veelbelovende start vol kleur en luxe.
Op de trappen van de Opéra Garnier stonden de werknemers van het Italiaanse lederatelier van Berluti op een rij , gekleed in bruine lederen schorten en ambachtelijk gemaakte lederen schoenen. Respect voor het metier en de mensen achter het artisanale werk vormen de rode draad die door de carrière van Kris Van Assche loopt. Ook bij Dior waar hij elf jaar artistiek directeur van de man nencollectie was. Na die periode kwam hij in de beruchte stoelendans van 2018 terecht: Virgil Abloh kwam bij Louis Vuitton in plaats van Kim Jones, Kim Jones in die van Kris Van Assche bij Dior en Kris Van Assche op de stoel van Haider Ackermann bij Berluti.
Hoe kijk je daar nu op terug?
‘Het hing in de lucht. Als je zo lang in een groep werkt, voel je zulke verschuivingen aankomen en eigenlijk kwam de switch op het goede moment. Bij mijn tiende verjaardag bij Dior had ik me al afgevraagd wat de volgende stap kon zijn, het werd tijd om mezelf opnieuw uit te vinden. Mode is per definitie verandering. Ik heb bij Dior de tijd gekregen om veel te kunnen realiseren en een trouw team uit te bouwen, van wie sommigen mij gevolgd zijn. Antoine Arnault (ceo van Berluti en zoon van Bernard Arnault, de directeurgeneraal van de overkoepelende luxegroep LVMH, red.) heeft mij warm kunnen maken voor de job. Berluti was vroeger niet meteen het merk waarover ik droomde, maar de jobinhoud en de uitdaging waren interessant, en dat telt voor mij. Een andere goede reden om voor Berluti te kiezen, was dat het huis enkel aan mannenmode gewijd is. Het is aangenaam om na elf jaar eindelijk de hoofdrol te kunnen spelen – een groot verschil met Dior Homme, dat de kleine broer is binnen het grote modehuis.’
Berluti en Dior behoren tot dezelfde groep. Is de manier van werken vergelijkbaar?
grootte misschien Ze zijn anders gestructureerd, de accenten liggen verschillend, en qua luxe staat Berluti nog een trap hoger dan Dior. De knowhow situeert zich op het vlak van accessoires, de kledingdivisie is heel recent. Op dat vlak is er nog veel te ontginnen, wat het interessant maakt. Hier heb ik een jong team dat vooral research doet, een soort labo. Voor mij is het een nieuwe manier van werken. Er is binnen Berluti ook minder hiërarchie. Antoine Arnault is heel toegankelijk, ik hoef maar te sms’en en ik krijg binnen de vijf minuten een antwoord. Zo kan er heel snel geschakeld worden.’
‘Dior was daarentegen geformatteerd, je moet rekening houden met de codes van het huis. Dat heeft ook voordelen: werken met regels is geruststellend, je hebt houvast. Bij Berluti is luxe de enige rode draad. Die vrijheid kan echter verlammend werken en in het begin heb ik dan ook slapeloze nachten gehad. Ik was bang voor het witte blad, maar die is juist nodig om zelf een oplossing te zoeken. Als je die fase niet doormaakt, riskeer je te blijven doen wat je gewoon bent, iets wat je tegenwoordig wel vaker ziet bij wissels van ontwerpers. Dat is ook de reden waarom ik in juni geen defilé gegeven heb: ik wou de tijd nemen om mij te verdiepen in het merk. Ik heb de voorbije acht maanden dingen kunnen doen die ik bij Dior nooit gedaan heb. Het was een intensief traject.’
Hoe ben je tewerkgegaan om de Berlutiman op basis van zijn schoenen een gezicht te geven?
‘Ik heb eerst alle bestaande elementen pragmatisch in kaart gebracht. Bij de start heb ik twee capsulecollecties gecreëerd, bij wijze van opwarming. Aan de eerste kleefde nog wat Dior, je kan moeilijk in enkele weken elf jaar uitwissen. De klik is er gekomen toen ik in mei enkele dagen naar het atelier van Berluti in Ferrara getrokken ben. Ik heb er onder anderen met Olga Berluti gesproken, die een halve eeuw creatief directeur was van het merk. “De Berlutiman is een luxevagebond, een rebel”, zei ze. Dat gegeven maakte het heel bevrijdend om te werken. Berluti mag best opvallend zijn, dat is altijd zo geweest. Het merk is gekend om zijn schoenen in opvallende, gepatineerde kleuren. Die techniek heb ik vertaald naar de lederen kledij. Tijdloze luxe wordt snel passepartout, ik wil luxe met karakter brengen. Ik heb resoluut de kaart van de elegantie getrokken. Iedereen staart zich nu blind op street en sportswear. Op dit moment vaar ik tegen de stroom in, maar ik voel dat er stilaan weer nood is een nieuwe soort elegantie. Daarom zit ik hier op de juiste plek.’