De Brusselse gok van een Britse pokerlegende

BRUSSEL I Place your bets! Deze drie woorden doen het bloed in de aderen van Tony Bloom al meer dan 40 jaar sneller stromen. Als kind was hij al gek van de ‘fruitmachines’ in de kermisgoktenten van de Engelse kuststad Brighton, waar hij in 1970 werd geboren en zijn hele jeugd doorbracht.

Zijn grootvader Harry was er destijds vicevoorzitter van de plaatselijke voetbalclub en nam de jonge Tony niet alleen vaak mee naar het voetbalstadion, maar ook naar de plaatselijke gokwedstrijden met greyhounds: jachtwindhonden. Het is daar dat Tony de smaak voor het gokken te pakken kreeg, staat te lezen in een portret van Business Insider, mede gebaseerd op de biografie van Mike Atherton uit 2006.

3 miljoen prijzengeld

Op zijn vijftiende kwam Bloom voor het eerst in contact met sportgokken, nadat hij een valse identiteitskaart had gebruikt om toegang te krijgen tot een van de lokale bookmakerkantoren, die toen al alomtegenwoordig waren in Engeland. Daar gokte Bloom, een wiskundeknobbel die met succes afstudeerde aan Manchester University, vooral op cricket en voetbalwedstrijden. Op dat moment nog zonder echte strategie. Al won de jonge Bloom toen al meer weddenschappen dan hij verloor, verklaarde hij zelf ooit in een interview met de lokale krant The Argus.

Dat veranderde nadat Bloom – na korte passages bij Ernst & Young en als aandelentrader – op zijn 23ste had besloten om in het professionele pokercircuit te stappen. Daar stootte hij al snel door naar de absolute top en kreeg hij wegens zijn legendarische koelbloedigheid de bijnaam ‘The Lizard’. Volgens Poker News won Bloom tijdens zijn pokercarrière in totaal 3 miljoen dollar aan prijzengeld, waardoor hij vandaag op plaats 15 prijkt op de ranglijst van meest succesvolle levende pokerlegendes.

Met dat prijzengeld begon Bloom al snel een eigen gokimperium uit te bouwen. Eerst voorzichtig, bijvoorbeeld door online bookmakerwebsites te bouwen. In 2006 door het bijzonder succesvolle maar zeer discrete goksyndicaat ‘Starlizard’ op te richten. Starlizard gebruikt complexe statistische modellen om quoteringen voor voetbal en andere sportwedstrijden scherper te stellen. Naar het voorbeeld van beurstraders die een eigen hefboomfonds oprichten en daarbij op grote schaal wiskundige algoritmes en data gebruiken om succesvol te kunnen investeren op de aandelenmarkten.

Aziatische gokmarkt

Opmerkelijk daarbij is dat Starlizard hoofdzakelijk werkt op de Aziatische gokmarkt. Een atypische markt, omdat er op grote schaal wordt gespeeld met de zogeheten Asian Handicap, een vorm van wedden waarbij één team een virtuele voorsprong krijg ten opzichte van het andere team. Een systeem van sportweddenschappen dat Bloom naar eigen zeggen

‘als een van de eerste Westerlingen wist te doorgronden’, nadat hij zelf zeven maanden in Thailand had verbleven.

Hoe het zakenmodel van Starlizard exact in elkaar zit, weet niemand. Officieel verzamelt en analyseert het gokbedrijf van Bloom niet alleen op grote schaal sportdata over voetbalclubs en spelers, het plaatst tegen betaling ook zelf weddenschappen in naam van rijke particuliere klanten, die elke dag voor meerdere miljoenen op sportwedstrijden zouden gokken. Waardoor het de facto ook kan worden aanzien als een privaat goksyndicaat.

Een goksyndicaat waarvan Bloom zelf de grootste klant is. En waarin Bloom naar eigen zeggen geen aandeelhouder is en ook geen enkele directie of bestuursfunctie heeft. Welk deel van de winst van Starlizard hij zelf opstrijkt en hoe, blijft een goedbewaard geheim. Duidelijk is enkel dat de 48jarige Bloom zijn gokinvesteringen nooit heeft beklaagd.

Hoe groot zijn persoonlijk vermogen is, weet niemand. Zoals het een professionele pokerspeler betaamt, houdt Bloom zijn kaarten strak tegen de borst. In traditionele rijkenlijstjes, zoals die van het Amerikaanse weekblad Forbes, zal je hem niet vinden. Interviews zijn zeldzaam en meestal be

stemd voor de lokale pers in Brighton. Ook een interviewaanvraag van De Standaard sloeg de En gelse zakenman twee weken geleden beleefd maar resoluut af.

Maar dat Bloom financieel bijzonder slagkrachtig is, staat buiten kijf. Al bleek dat pas echt toen hij in 2009 in Engeland zijn favoriete voetbalclub Brighton Hove & Albion FC opkocht. Op dat moment nog een anonieme middenmotor in derde klasse. Tien jaar en ruim 200 miljoen Britse pond aan investeringen later, is zijn jeugdliefde Brighton een middenmoter in de Engelse Premier League, die speelt in een splinternieuw stadion. Mede met dank aan de transfers van enkele oude bekenden uit ‘onze’ Jupiler Pro League, zoals exBruggespelers José Izquierdo en Mathew Ryan en Anthony Knockaert (exStandard).

Brighton achterna

Bloom kocht vorig jaar de meeste aandelen van Union en slaagde er snel in om de slapende Brusselse reus te laten ontwaken

Een stunt die Bloom ook in België wil overdoen met de Brusselse traditieclub Union. Een oude glorie (stamnummer 10) met een historisch stadion in de hoofdstad van Europa en een bekend Brussels politicus als erevoorzitter: Charles Picqué. De flamboyante zakenman in Bloom, wil Union weer naar de hoogste klasse loodsen.