‘De straat loopt voor op het beleid’
kwamen 7.500 mensen op straat in de gekende mengeling van vrolijkheid en sérieux. In
BRUSSEL I ‘Kijk dan om je heen. Dit is het beste bewijs dat wij niet uitgeteld zijn.’ Terwijl hij het zegt, draait Jonas Soete (17) zich om zijn as en wijst naar de massa jongeren, en ook ouderen, om ons heen. Hij draagt een pandapak. Van in het begin nam hij deel aan de klimaatmarsen van Youth for Climate. ‘Ongelooflijk dat hier na vijf maanden nog zoveel mensen staan.’
De (voorlopig) laatste klimaat mars ademde – met volgens de politie 7.500 deelnemers – weer de sfeer van de grote dagen uit. Begin dit jaar ontstond uit het niets een beweging die vele duizenden jon ge mensen voor het klimaat op straat deed komen. Hun slogans zijn al die tijd dezelfde gebleven. ‘On est plus chaud, plus chaud que le climat’ en ‘What do we want? Climate Justice! When do we want it? Now!’ klonken ook vrijdag luid door de hoofdstad, begeleid door tromgeroffel. Maar de jongeren hadden wel degelijk iets aan de teksten gewijzigd. Die climate
justice uit de laatste slogan wilden ze niet meer ‘nu’, maar ‘gisteren’. Met andere woorden: het is al te laat.
Politici blijven achter
‘We hebben nog lang niet be reikt wat we wilden bereiken’, zegt Kyra Gantois, die samen met Anu na De Wever aan de basis van de klimaatmarsen lag. ‘In de verkie zingscampagne was het klimaat nog altijd geen topprioriteit. Dat vind ik een fuck you in ons ge zicht. Het klimaat kan veel partij en nog altijd niet boeien. We had den de politici gevraagd om sa men te werken, maar ze bleven elkaar gewoon uitschelden, en wij zen nog altijd naar de anderen.’
Hebben de klimaatmarsen mis schien te vroeg gepiekt om echt te wegen op de verkiezingscampag ne? Na een blitse start, met 35.000 betogers op de derde mars, zakten ze de weken daarop wat in, met vaak slechts enkele honderden deelnemers. ‘De politiek heeft dat aangegrepen om onze acties als “stunt” weg te zetten’, zegt Margot Partoens (16), die vijf marsen op haar conto heeft. ‘Ze zagen hierin het bewijs dat wij dit alleen doen om lessen te skippen. Ik begrijp niet hoe ze onze acties zomaar naast zich neer kunnen leggen.’
De klimaatspijbelaars slaag den er nochtans in om zichzelf elke week opnieuw uit te vinden: ze trokken het land rond, met betogingen van Antwerpen tot Luik. Studenten, internationale gasten en zelfs grootouders ver sterkten hun rangen. Ook vrijdag, op wat een internationale dag van protest was, zakten gelijk gezinden uit heel Europa naar Brussel af.
De aandacht voor het klimaat was nooit groter dan de afgelopen weken. Een impact op het verkiezingsprogramma van de partijen was er ongetwijfeld. En de jongeren kregen 140 academici zo ver om voor hen een heus klimaatrapport op te stellen, dat alle partijvoorzitters voorgelegd kregen.
In elke huiskamer
De sfeer was vrijdag – ondanks de teleurstelling in de politiek– dan ook allesbehalve neerslachtig. ‘We hebben het klimaat in elke huiskamer binnengebracht’, zegt Toon Lambrecht (17). ‘Dat hadden we nooit verwacht, toen we hiermee begonnen. De straat loopt voor op het beleid. Het is tijd dat de politici een inhaalbeweging maken. Als ze dat niet doen, zijn ze nog niet van ons af.’
Maar eerst verschuift de focus even naar de examens. Met een festival op de site van Tour&Taxis breiden de klimaatspijbelaars er een voorlopig eind aan. ‘Wij zijn één grote familie geworden’, zegt Anuna De Wever. ‘Ik ben trots op mijn generatie.’
‘In de verkiezingscampagne was het klimaat nog altijd geen topprioriteit. Dat vind ik een
in ons gezicht’ KYRA GANTOIS
Youth for Climate