De groene hype kwam te vroeg
Groen gaat vooruit, maar kan de hooggespannen verwachtingen niet inlossen.
Dé vraag voor 26 mei was hoe krachtig de groene golf zou zijn. Maar Groen mag al blij zijn dat er toch nog een plusje achter zijn verkiezingsresultaat staat. Samen met Vlaams Belang en PVDA is het de enige partij die winst laat optekenen. Ze strandt voor de Kamer op 9,7 procent en voor het Vlaams Parlement op 10 procent. In de Kamer kan Groen op twee extra zetels rekenen, in het Vlaams Parlement zelfs op vier.
Zo blijft de partij onder het resultaat dat ze in 1999 boekte. Groen behaalde toen in nasleep van de dioxinecrisis de grootste overwinning ooit. Gehoopt en gedacht werd dat de partij dat resultaat gemakkelijk zou evenaren en over de 12 procent zou stoten. Op sommigen ogenblikken deden de peilingen zelfs dromen van een resultaat van meer dan 14 procent.
Sterk in Brussel
Evenmin slaagt Groen erin de wissel van de macht op links te realiseren. Bij het ter perse gaan voerde het nog een nekaannekrace met de SP.A om de titel van de grootste op links te kunnen dragen. Het zal wachten zijn op het resultaat van het laatste stembureaus voor het definitieve verdict.
In Antwerpen, de provincie waar de meeste zetels te verdelen zijn, laten kopstukken Kristof Calvo en Meyrem Almaci de partij slechts lichtjes vooruitgang boeken. In hun eigen thuisbasis, respectievelijk Mechelen en Antwerpen, slagen ze er wel in om meer dan twee procentpunt winst te maken, maar elders in de provincie wordt die winst uitgevlakt. In Antwerpen haalt de partij voor de Kamer slechts twee zetels, waardoor Bogdan Vanden Berghe, de voormalige topman van 11.11.11, niet in het federaal parlement komt. En in het Vlaams Parlement grijpt Wouter Van Besien naast een zetel.
De grootste winst wordt geboekt in VlaamsBrabant met lijsttrekkers Jessika Soors en An Moerenhout. Groen doet het ook goed in Brussel. De partij wint volgens de voorlopige resultaten twee zetels in het Brussels Parlement en kan een extra kandidaat uit Brussel afvaardigen naar het Vlaams Parlement. En door samen met Ecolo in Brussel een lijst te delen voor het federale parlement, kan Tinne Van der Straeten er wellicht een plek veroveren.
‘Belastingtsunami’
Nochtans ging Groen de campagne in met goud in handen. De klimaatmarsen rolden door de straten. Klimaat stond hoog op de politieke agenda. Er werd volop gedroomd van een groene golf. Dé inzet van de verkiezingen was samen met Ecolo de grootste familie te worden, om zo eindelijk opnieuw te kunnen meebesturen. Dat is intussen zestien jaar geleden. Als het al lukt om de grootste familie te worden, zal het dankzij de reus Ecolo zijn. De Franstalige groenen scoren uitstekend in Brussel en Wallonië.
De klimaathype kwam te vroeg voor Groen. De partij is ook het slachtoffer geworden van de angst die bij de kiezer leeft. Groen is er onvoldoende in geslaagd om bij de kiezers de ongerustheid weg te nemen over de groene recepten om de klimaatproblemen aan te pakken. Een ongerustheid die de partij zelf wat in de hand heeft gewerkt door bijvoorbeeld onhandig te communiceren over het afschaffen van de bedrijfswagens. Een ongerustheid die bovendien gevoed werd doordat bijna alle andere partijen waarschuwden voor een ‘belastingtsunami’ die de bevolking volgens hen met Groen te wachten staat.
‘Een belangrijk deel van het woord overwinningsnederlaag is toch ook overwinning’
KRISTOF CALVO
Lijsttrekker Antwerpen
Groen is er onvoldoende in geslaagd om de ongerustheid weg te nemen over de groene recepten voor de klimaatproblemen ‘We scoren goed in de steden waar we elke dag tonen dat we iets doen aan de klimaatverandering’
TINNE VAN DER STRAETEN
Kandidaat in Brussel