Geen 11.111,11 voorkeurstemmen

Bogdan Vanden Berghe stond op een verkiesbare plaats voor Groen in Antwerpen. Zo verkiesbaar bleek die nu ook weer niet.

‘Bogdan Vanden Berghe botste in televisiestudio’s regelmatig met Theo Francken’, schreef deze krant toen Groen het witte konijn van de ngokoepel 11.11.11 uit zijn hoed toverde. ‘Dat kan straks vonken geven in het parlement’, voegde ze er handenwringend aan toe.

Het heeft niet mogen zijn. De groene tsunami waarvoor Bart De Wever (NVA) een tijdlang waarschuwde, is er niet gekomen. De zwarte tsunami, waarvoor De Wever niet waarschuwde, wel. Vanden Berghe stond voor het federale parlement op de derde plaats in de kieskring Antwerpen. Hij behaalde bijna 9.000 voorkeurstemmen: iets meer dan lijstduwer Ingrid Pira, maar minder dan Freya Piryns, die pas op de zesde plaats prijkte.

Dat Vanden Berghe niet in het federale parlement raakt, is voor Groen een minder grote blamage dan dat Wouter Van Besien naast een zitje in het Vlaams Parlement grijpt. Maar Vanden Berghe behaalt ook minder voorkeurstemmen dan dat andere Antwerpse witte konijn, Michael Freilich (die vanaf de vijfde plaats op de NVAlijst wel verkozen raakte). Dat moet pijn doen: Vanden Berghe maakte vorige maand nog gehakt van Freilich in een dubbelinterview in deze krant. Zijn dossierkennis inzake migratie bleek flink wat groter dan die van de voormalige hoofdredacteur van Joods Actueel.

Vanden Berghe is 47, heeft twee kinderen en als hij niets omhanden heeft, gaat hij een triatlonnetje lopen. Hij houdt ook van muziek en literatuur, laat hij op zijn blog weten. Dat klinkt als een mens die toch een inkomen nodig heeft. Maar of Vanden Berghe terugkeert naar zijn ngo is niet zeker. ‘Ik heb er alles aan gedaan om van 11.11.11 een pluralistische organisatie te maken, waarbij men mijn kleur nooit heeft geweten. Ik weet dat tegenstanders dat argument tegen mij zullen gebruiken.’

Tegenstanders? Binnen een ngo? Is dat daar dan niet de hele tijd van peace, love & understanding?