Eerste barsten in pantser van Roglic
Richard Carapaz is de grote winnaar van het eerste Alpenluik in de Giro en de eerste Ecuadoraan ooit in de roze trui. Favoriet Roglic heeft werk.
Na een nogal makke eerste helft doet de Ronde van Italië stilaan haar reputatie alle eer aan. Van de drie grote rittenwedstrijden blijft de Giro de meest onvoorspelbare. Tweevoudig winnaar Vincenzo Nibali zette gisteren de tent in brand. Nadat hij zich een paar dagen had uitgesloofd in pokerspelletjes en psychologische oorlogsvoering met Primoz Roglic, liet de Siciliaan deze keer voluit zijn aanvallersbenen spreken.
De Haai van Messina voelde zich als een vis in het water op de wegen die we kennen uit de finale van de Ronde van Lombardije, het najaarsmonument dat hij al twee keer op zijn naam schreef. Op de Civiglio toverde hij zijn beproefde recept tevoorschijn. Roglic, al sinds dag één topfavoriet voor de eindzege, moest voor het eerst in deze Giro tijd op hem prijsgeven. Aan de streep bedroeg het verlies veertig seconden, waarvan vijftien als gevolg van een val in de afdaling van de Civiglio.
Op de klim zelf was slechts één renner bij machte om Nibali bij te benen: Richard Carapaz, de tweede van het bergklassement, maar wel de beste klimmer in deze Giro. De lang onderschatte renner van Movistar had vrijdag al de snelste tijd op de slotklim geklokt en zaterdag, tegen het majestueuze decor van de Mont Blanc, een winnende solo van dertig kilometer uit zijn benen geschud.
Defensief
Roglic moest na mechanische pech de Civiglio afwerken op de fiets van ploegmaat Antwan Tolhoek, omdat de ploegwagen net op dat moment een sanitaire stop had ingelast. Was het door de gewijzigde fietspositie dat Roglic bergop voor het eerst tekenen van zwakte vertoonde? Was dit gewoon zijn mindere dag van deze ronde? Of heeft zijn vormcurve na een spetterend voorjaar toch stilaan een neerwaartse beweging ingezet? ‘Het was niet mijn beste dag, maar ook niet mijn slechtste’, zei Roglic.
In het klassement houdt de kopman van JumboVisma nog één mi
nuut over op Nibali. Met nog een tijdrit van 17 km op de slotdag kan de Sloveen zich zijn geliefkoosde defensieve tactiek blijven veroorloven, tot frustratie van de Italiaan. Nibali was het beu dat de Sloveen voortdurend in zijn wiel hing. ‘Als Roglic me ook naar mijn huis wil volgen, dan kan ik mijn prijzenkast laten zien. Dan kan hij er misschien een foto van nemen.’
Tegenover roze trui Carapaz is Roglic zijn comfortabele positie kwijt. In drie dagen tijd zag hij zijn bonus van ruim drie minuten veranderen in een achterstand van 47 seconden. In de tweede tijdrit smeerde Roglic Carapaz over 34,8 km bijna twee minuten aan. Omgerekend zou dat in Verona neerkomen op 56”. Maar in een chronoproef aan het einde van een grote ronde is fysieke paraatheid minstens zo doorslaggevend als hardrijderskwaliteiten.
Grensgeval
Bovendien behoort Carapaz tot het huis Movistar, het enige team dat nog steeds met twee kaarten kan spelen aan de top van het klassement. De 25jarige derdejaarsprof zou deze Giro in dienst rijden van Mikel Landa, maar al vanaf de openingstijdrit staat hij hoger gerangschikt dan de Spanjaard, die nu vijfde is.
Toen Carapaz in de zomer van 2016 een stagecontract tekende bij Movistar, was hij de eerste Ecuadoraan ooit in de WorldTour. Toch is hij niet echt een vreemde eend in de bijt. Carchi, de provincie waar hij vandaan komt, grenst aan Colombia. Het scheelde maar een boogscheut of hij moest worden ingedeeld bij de tweede golf Colombiaanse kevers die het peloton al enkele jaren overspoelt. Bij de beloften deed Carapaz van zich spreken door in de Ronde van Colombia alle thuisrijders naar de ereplaatsen te verwijzen. Vorig jaar verraste hij al met een vierde plaats in de Giro.
De laatste Movistarrenner die het roze droeg, was Nairo Quintana in 2017. In de slottijdrit verloor hij de Giro aan Tom Dumoulin. Het is het scenario waar Roglic alleen maar kan op hopen.
Met nog een tijdrit van 17 km op de slotdag kan Roglic zich zijn defensieve tactiek blijven veroorloven