Wie wordt de nieuwe blauwe Michel?
> MR moet opvolger zoeken voor Charles Michel > Partij wil nieuwe interne oorlogen vermijden > Modern liberalisme moet aanslaan in 2024
Wilmès wordt een lichtpunt genoemd. Haar tweetaligheid, charisma en tact evenaren haar dossierkennis
BRUSSEL I ‘Jullie doen allemaal alsof Charles al weg is, maar we hebben nog vijf maanden om ons intern te organiseren.’ GeorgesLouis Bouchez vindt het te vroeg om te speculeren, want ‘alles hangt af van de vorming van de Waalse regering en de Franse gemeenschapsregering. Als – en ik zeg áls – we erbij zijn, zullen bepaalde partijkopstukken minister worden en hun eventuele ambities voor het voorzitterschap laten varen.’ Momenteel onderhandelt de MR niet mee, maar willen de PS en Ecolo een meerderheid, dan is de partij incontournable.
Zonder hen bij naam te noemen, heeft Bouchez het over Willy Borsus en JeanLuc Crucke, vandaag Waals ministerpresident en minister van Begroting, Energie en Luchthavens. Sinds gisteren circuleren die twee namen als mogelijke opvolger van Michel als partijvoorzitter.
Al kan de nieuwe MRleider ook van het federale niveau komen. Zo wordt Sophie Wilmès een ‘lichtpunt’ genoemd, wier tweetaligheid, charisma en tact haar dossierkennis evenaren. Wordt zij straks de eerste vrouwelijke voorzitster van de Franstalige liberalen? Of – stel dat de MR de Zestien houdt – de eerste vrouwelijke premier? Als plaatsvervangende federale minister van Begroting heeft ze in korte tijd veel waardering gekregen binnen de partij – al blijft ze weinig bekend in Wallonië.
Ook Bouchez zelf zit al enige tijd klaar als beloftevolle jongere. Hij behaalde op 26 mei in Henegouwen meer voorkeurstemmen dan minister van Energie Marie Christine Marghem, maar raakte uiteindelijk niet verkozen. De
dauphin van de partijtop barst van branie en ambitie. ‘Wie zich inschrijft in een voetbalclub, wil op een gegeven moment toch matchen spelen?’, zegt hij. Het liefst van al wil hij in de basis staan.
Reyndersianen
Wie ook de nieuwe voorzitter wordt, hij of zij zal de verschillende strekkingen binnen de partij moeten verzoenen. De oude ‘clanvete’ tussen de renaissancegroep rond van vader en zoon Michel en Reynders en zijn getrouwen, is gaan liggen, maar het is niet uitgesloten dat ze weer opflakkert als de numero uno vertrekt.
Zo zijn Borsus en Wilmès absolute Michelvertrouwelingen. Als Borsus eerste viool speelt in een deelstaatregering en Wilmès op federaal niveau, zal de voorzitter eerder een Reyndersiaan zijn – denk aan Crucke of Jeholet. ‘Maar neen’, repliceert Kamerfractieleider David Clarinval. ‘Die clanvete is een relict uit het verleden. Het belangrijkste is dat de persoon de juiste kwaliteiten heeft en gedragen wordt door de partij. Borsus, Wilmès én Reynders zijn alvast drie personen die aan die voorwaarden voldoen.’
Quid Reynders? Alles wijst erop dat hij de Zestien betrekt als Michel naar Europa verhuist. Hij heeft er weinig bij te winnen om (ook) partijvoorzitter te worden. Het zou ‘een stap van tien jaar terug in de tijd zijn’, aldus een kopstuk. Didier Reynders is al lang niet meer de verbindende figuur die de MR de nodige remonte kan bezorgen met het oog op de verkiezingen van 2024.
Net als Macron
Het vertrek van Michel dreigt de partij ook ideologisch (weer) aan het wankelen te brengen. Om alvast de liberale familie in zijn geheel te versterken, werd in het parlement gezocht naar een manier om nauwer samen te werken met de Nederlandstalige zusterpartij. MR en Open VLD wilden, aldus La Libre, naar analogie met EcoloGroen eventueel een gezamenlijke fractie vormen in de Kamer, maar het project sprong af omdat de voordelen niet opwogen tegen de nadelen.
Volgens Bouchez moet er (ook) een evenwicht gevonden worden tussen ervaren mensen en nieuwe beeldenstormers. ‘We moeten, net als Emmanuel Macron toen hij Frans president werd, naar een efficiënte personeelspolitiek gaan waarbij iedereen gerespecteerd wordt. Als er één iemand elke liberaal op zijn juiste plaats kan positioneren, is het Michel wel. Hij is een meester in het smeden van compromissen.’