‘8 procent rendement? We hadden beter moeten weten’
Ze belegden in brieven van Hergé en Napoleon, maar toen ging handelaar in waardevolle brieven Aristophil failliet. 3.025 Belgen wachten nu op hun geld.
In wijzerzin: een brief van aan Charles Baudelaire, handgeschreven tekst van ‘Je t’aime … moi non plus’ van de kleine prins van tekening van
ervan verdacht de prijzen kunstmatig op te drijven. Anderen zagen er een ponzifraude in, waarbij het geld van nieuwe investeerders werd gebruikt om de beloofde rendementen uit te keren.
Begin 2015 werd bedrijfsleider Gérard Lhéritier beschuldigd van fraude. Eind 2017 was er een eerste veiling voor het Franse deel van de vereffening. Het Belgische deel zit nog geblokkeerd. (gse)
Frank Plovier (72) nam de beslissing in 2012. Hij stond voor zijn pensioen en had een stuk kapitaal te herbeleggen. ‘Onze financiële consulent legde ons een waaier aan beleggingsvoorstellen voor, waarvan Aristophil er een was’, herinnert hij zich. ‘We vernamen dat het een Frans huis was dat zich specialiseerde in waardevolle documenten en manuscripten. Het idee was dat we in enkele van die stukken zouden beleggen. Dat zou een onderdeel van onze portefeuille kunnen zijn.’
Plovier was lang niet de enige die rond die tijd het voorstel kreeg om in Aristophil te beleggen. De Parijse onderneming van Gérard Lhéritier bestond al sinds 1990 en had gaandeweg naam gemaakt in de nichemarkt van zeldzame papierobjecten. Zijn Musée des lettres et manuscrits, dat in 2010 op de Boulevard SaintGermain opende, was een voorname vitrine op de buitenwereld. Een pasgebouwd depot met perfecte bewaaromstandigheden voor broos papier boezemde vertrouwen in. Toen in 2011 een gelijkaardig museum in de prestigieuze SintHubertusgalerij in Brussel opende, werden potentiële Belgische investeerders er hartelijk ontvangen.
De formule werd voorgesteld als financieel solide. Notabelen en adellijke mensen waren hem voorgegaan, kreeg Plovier te horen. ‘Bovendien hadden rond 2012 al ettelijke beleggers een interessante uitkering gekregen’, vertelt hij. ‘Er werd een rendement van 8 procent per jaar vooropgesteld, op een beleggingshorizon van vijf jaar. Het contract was gedetailleerd en besloeg zowat tien pagina’s. Zo gauw we erin stapten, zouden de stukken verzekerd worden bij Lloyd’s in Londen. Gezien onze belangstelling voor cultuur, hadden we een beleggingsproduct waarbij we aansluiting voelden. Dit ging verder dan alleen financieel rendement.’
Dus stapten Plovier en zijn vrouw in het systeem. Ze belegden 25.000 euro in een thematisch totaalpakket rond Belgisch symbolisme. Daardoor werden ze, samen met andere beleggers die ze niet kenden, eigenaar van authentieke documenten van Albrecht Rodenbach, Maurice Maeterlinck en Emile Verhaeren. ‘Een jaar later stelde Aristophil ons voor om te switchen. Zo werden we eigenaar van tien brieven van de schilder Théo van Rysselberghe. Die schreef hij vanuit het buitenland aan zijn vrouw. Dat vonden we interessanter, want zo hadden we niet alleen specifieke stukken, maar waren wij de enige eigenaar. Wat er in de brieven stond, weten we niet. We hebben ze nooit gezien. Ik ga er wel van uit dat ze bestaan. We hebben er een certificaat van.’
Gemoedsrust
In 2015 liet een Franse onderzoeksrechter alle bezittingen van Aristophil in beslag nemen op verdenking van fraude. Het Brusselse bijhuis ging mee ten onder. Sindsdien wachten tal van Belgische gedupeerden op hun geld. Of op een sprankel nieuws. De recentste stand van zaken dateert alweer van enkele maanden geleden. Het dossier zit muurvast. ‘8 procent rendement?’, verzucht Plovier. ‘We hadden beter moeten weten. Als onze brieven ooit geveild worden, zien we allicht nooit ons vol
‘Wat er in de brieven stond waarvan we eigenaar zijn, weten we niet. We hebben ze nooit gezien.
Ik ga er wel van uit dat ze bestaan’
FRANK PLOVIER
Investeerder Aristophil
ledige inlegbedrag terug.’
We nemen contact op met de man die Plovier beleggingsadvies gaf. Hij wil ons te woord staan, maar alleen anoniem. Dat komt omdat hij verveeld zit met de zaakAristophil. Niet alleen omdat het fout afliep, maar ook omdat hij de bui niet had zien hangen.
‘Aristophil gaf me de indruk te weten waar het mee bezig was’, zegt hij. ‘Het haalde zijn aanbod uit privécollecties en openbare veilingen. Voor het Belgische cliënteel werkte het een aangepast aanbod uit, met Kuifje, Hugo Claus en René Magritte. De 8 procent rendement per jaar was dan wel niet gegarandeerd op papier, maar als het fout liep, was je nog altijd eigenaar van je object. De