Stop met die podcasts!
Er zijn te veel podcasts. Mag dat een keer gezegd? Mij dunkt van wel. En nu we er toch over begonnen zijn: de meeste podcasts zijn niet goed. De geluidskwaliteit is erbarmelijk, en de mensen blijven maar doorlullen. Stop ermee!
Heb ik iets tegen podcasts? Integendeel. Al twaalf jaar luister ik er dagelijks naar, in mijn auto op weg naar mijn werk. Zoals wel meer nerds. Niet voor niets gaan veel van de oudste podcasts over technologie – This week in tech begon in 2005, ongeveer een jaar nadat podcasts hun naam gekregen hadden. In die dagen, moest je er wat voor over hebben. Ik startte ’s morgens thuis mijn pc op om de nieuwe podcasts te downloaden van iTunes, die kopieerde ik dan naar mijn MP3speler, die ik vervolgens met mijn autoradio verbond via
een FMzendertje in mijn sigarenaansteker. Het is sindsdien iets gemakkelijker geworden – maar nog lang niet gemakkelijk genoeg.
Pas vanaf 2015 ontdekte het grote publiek dit medium. Nou ja, ‘grote’ publiek – het is nog altijd een niche. Maar voor fans van het eerste uur, werd het toch al snel allemaal te druk. Zoals we Editors ook plots niet meer cool vonden zodra iedereen ze kende.
Het probleem is dat podcasts zo gemakkelijk en goedkoop te maken zijn. Een microfoontje voor je neus, en opnemen maar. Dat was aanvankelijk natuurlijk de grote troef van dit medium. Maar het leidt nu tot een overaanbod waarin niemand zijn weg nog vindt, en waarin kwaliteit steeds moeilijker bovendrijft. Zoals het ook ging met vrije radio’s, of blogs, of eigenlijk elk ‘democratisch’ nieuw medi um: plots zijn er te veel van, de spoe ling wordt dunner, het publiek fragmenteert, het enthousiasme van de pioniers raakt opgebrand.
Er is bovendien een opbod in hoe lang een podcast mag duren en hoeveel afleveringen hij mag hebben. Een obscure juridische ontsporing van jaren geleden die in uuuuren audio gedetailleerd uit de doeken wordt gedaan? Fantastisch! Maar een tweede of derde keer hoeft dat van mij niet meteen. Waarom zijn er zo weinig korte, krachtige podcasts?
Het goede nieuws is dat je tegenwoordig over elk onderwerp goede en zelfs schitterende podcasts hebt. Zeker in het Engels en vaak ook in het Nederlands. Zo veel dat je ze niet meer beluisterd krijgt. Op weg naar mijn werk Daily tech news show, op weg terug naar huis The daily, tijdens het joggen Washington week en Twit,
tussendoor nog iets als Post reports. Aan de tientallen podcasts van de BBC of aan Interne keuken geraak ik al maanden niet meer toe. Interne keuken is van oorsprong een radioprogramma en dat is een deel van het probleem: dat haast alle radioprogramma’s nu ook ineens podcasts zijn. Het is een luxe – wat voor televisie al tien jaar ingeburgerd is, kan nu eindelijk ook voor radio, namelijk luisteren wanneer je wil. Maar het maakt het overaanbod nog meer overdonderend. Kleinere Vlaamse podcastmakers raken moeilijk boven de enorme output van de VRT uit.
Dus nee, ik wil echt niet dat al die jonge podcasters ermee stoppen. Integendeel: ik hoop dat ze ermee doorgaan, zoals ik ook zelf van plan ben nog lang te blijven podcasten. Ik wens hen allemaal een groot publiek toe. Maar hoe gaan ze dat vinden? Er is te veel aanbod en wat ontbreekt is een goed systeem om je weg daarin te vinden en het kaf van het koren te scheiden. De zoekfunctie van iTunes voldoet al jaren niet meer.
Tegenwoordig probeert Spotify het podcastgebeuren naar zich toe te trekken. Dat is niet meteen een stap voorwaarts. De Spotifyapp is, evenmin als iTunes, ontworpen voor het ontdekken van goede podcasts.
Ik was enkele jaren geleden een fan van 60dB: een app die je korte podcasts over uiteenlopende onderwerpen voorschotelde. De app werd opgekocht door Google en snel opgedoekt. Wat mij betreft, is iets als 60dB nog altijd wat de podcastwereld nodig heeft: een simpele app die je op elk moment een actuele, boeiende podcast opdient, waarna je eventueel kunt beslissen om je op één ervan vast te abonneren. Het bestaat misschien, maar ik moet het nog vinden.
Voor fans van het eerste uur, zijn podcasts te groot geworden. Zoals we Editors ook plots niet meer cool vonden zodra iedereen ze kende