Gezocht: uitdagers
De Grote Drie zijn machtiger dan ooit: Novak Djokovic, Rafael Nadal en Roger Federer hebben de laatste elf Grand Slams gewonnen en verloren op Wimbledon slechts vijf sets.
Wimbledon 2019 heeft nogmaals bewezen hoe dominant Novak Djokovic (32 jaar), Rafael Nadal (33) en Roger Federer (37) blijven. De kloof tussen de Big Three en hun achtervolgers lijkt in de zomer van 2019 zelfs nog groter dan voorheen. Marc De Hous, analist voor Eurosport en voormalige coach van Kim Clijsters, verschaft tekst en uitleg. ‘De concurrentie zal nog jarenlang geduld moeten hebben.’
Ligt het aan hun klasse?
De Hous: ‘Fysiek, mentaal en tennistiek zijn het spelers van een andere planeet. Verdedigend is dat trio fenomenaal. Ze halen ballen terug die de rest moet laten gaan. Maar hun mentale kracht maakt het grootste verschil. Zij kunnen als de besten met druk omgaan. Zoals Djokovic zondag op de belangrijke momenten zijn niveau optilde en hoe koelbloedig hij bleef bij de twee matchballen van Federer: ongelooflijk. Goffin kan veertig minuten ongelofelijk goed spelen, maar Djokovic behoudt de rust, wint toch nog de set en kuist vervolgens de boel op.’
Ligt het aan falende opvolgers?
Thiem, Zverev en Tsitsipas – nummers 4, 5 en 6 van de ATPranking – struikelden alle drie in de eerste ronde op Wimbledon. De oudere generatie troonpretendenten (Nishikori, Dimitrov, Raonic…) heeft de strijd om de heerschappij al opgegeven.
De Hous: ‘Thiem kan zich op gravel nog enigszins weren tegen dat gouden clubje, maar elders krijgt hij ook slaag. Zverev is nooit verder geraakt dan de kwartfinale op een grand slam. Raonic leunt te veel op zijn opslag, terwijl een supertalent als Dimitrov moet kiezen: wil hij ervoor leven of wil hij feesten? De Bulgaar won wel de Masters in 2017, maar zakte nadien weg. Zo komt elk van die achtervolgers wel ergens te kort. En in een vijfsetter wordt dat fataal. David Goffin kon tegen Nadal in Parijs en tegen Djokovic op Wimbledon wel één set wedijveren, maar je moet drie sets lang de betere zijn. Ondoenbaar. Die jacht op een doorbraak moet stilaan een obsessie worden voor die jongere generatie. Of die jongeren hard genoeg trainen? Ik denk niet dat daar het verschil ligt. Thiem is een werkbeest, met een heel strenge coach. Je mag nog honderd uur extra per maand trainen, de meeste mensen zullen nooit een opslag van 200 kilometer per uur halen.’
Ligt het aan hun prioriteiten?
Federer en co. worden steeds zuiniger met hun inspanningen. Nadal en Djokovic speelden tussen Roland Garros en Wimbledon geen enkel toernooi.
De Hous: ‘De andere evenementen dienen steeds meer als een soort voorbereiding op de grand slams. Daar maken andere spelers nog wel eens kans tegen de Big Three. Dat de eerste twintig ATPtoernooien dit jaar werden gewonnen door negentien verschillende spelers onderstreept dat. Maar op de grand slams laten ze niets aan de concurrentie. Federer en co. zitten nu al aan elf grand slams op rij. In een best of three zet één verloren set hen meteen onder spanning, in een best of five geldt dat als een wakeupcall. En dan schakelen die meteen een tandje bij. Als zij zouden afhaken, ontstaat er een situatie zoals nu bij de dames, waar iedereen van iedereen kan winnen.’
Ligt het aan hun omkadering?
Het toptrio bouwt jaar na jaar zijn omkadering uit met psychologen, diëtisten, physical coaches en andere specialisten, waardoor ze langer fit blijven. Hun privéjets zorgen voor bijkomende recuperatietijd. Ze doen steeds vaker een beroep op dataanalisten.
De Hous: ‘Vroegere generaties haalden met moeite de dertig jaar, maar door die betere begeleiding kunnen de huidige toppers langer hun niveau aanhouden. Federer, Nadal en Djokovic hebben hun portie blessures gehad, maar die zijn nooit echt loopbaanbedreigend geweest. Ook die duurzaamheid maakt deel uit van talent. Tennis is survival of the fittest. Misschien zouden Juan Martin Del Potro en Andy Murray zonder al hun fysieke miserie wél volwaardige concurrenten zijn geweest. Maar ook de subtoppers beschikken over een uitgebreide entourage hoor, dus dat lijkt me niet de doorslaggevende factor. Ik denk trouwens niet dat hun overwicht snel zal wijken. Djokovic heeft al laten doorschemeren dat hij tot zijn 37ste wil doorgaan. En ze jagen mekaar op in hun race om het grootste aantal titels. Twintig grand slams voor Federer, achttien voor Nadal en zestien voor Djokovic: die gaan de volgende jaren blijven strijden voor die plaats in de geschiedenisboeken. Wie wil niet als de beste aller tijden door het leven? Dus al die anderen zullen nog moeten wachten. Tot hun toenemende frustratie. Je moet maar pech hebben om als aanstormend talent te moeten strijden tegen de beste drie spelers ooit.’ Novak Djokovic, Roger Federer en Rafael Nadal torenen boven de concurrentie uit.