Een goddelijk eiland
Dat ik zeker het eiland Dieu moet meepikken, zeggen ze bij de dienst voor toerisme van het Franse departement Vendée. Ik ben hier in mijn uppie beland en al mijn plannen zijn in het water gevallen – het regent werkelijk nonstop. Waar is in hemelsnaam die goddelijke bestemming waarvan sprake? De verwachtingen worden al snel gefnuikt. Het is fake news en slimme marketing tegelijk, blijkt wanneer Google Maps ‘Île Dieu’ niet kent. Of wacht, het ligt gewoon aan de homofonie! Het is het Île d’Yeu dat zich ’s anderendaags in alle goddelijkheid aan mij ontvouwt. Mét een stralende oktoberzon als deus ex machina.
Île d’Yeu ligt op een halfuurtje met de moderne ferry vanuit Port Fromentine. Zeeziekte is geen excuus: stabilisa
toren houden de zoevende boot waterpas. Je meert aan in een halfronde jachthaven, omringd door witte huizen met gezellige terrassen. Een bakkerijtje hier, een bloemenwinkeltje daar, een conserverie de poisson een beetje verderop: dit moet Frankrijk zijn.
Huur hier zo snel mogelijk een fiets, bij voorkeur een elektrische: het waait flink op Île d’Yeu en je hebt maar een paar uur de tijd tot de laatste boot weer richting vasteland gaat. Dan zul je de hele omtrek van het eiland afgelegd willen hebben. Toch als je alleen bent en een doel zoekt. Of als je ogen en gevoelens hebt, want dan zul je onderweg smachten naar méér. De hele kustlijn is geklasseerd natuurgebied.
De prachtige, wat ruwe fietsroute is veertig kilometer lang en omzoomt het eiland. Soms is het asfalt, meestal grind of zelfs zand. Het grootste deel is autovrij en loopt pal naast de ruige kust. Het is een beetje Texel, een beetje Bretagne, soms een streepje Ierland. Het is altijd zwijmelen en zuchten.
Er is een oude burcht, er staat een pittoreske vuurtoren, er zijn duinstroken, zeedennen en afgelegen stranden. Af en toe fiets je door een klein dorpje, zoals SaintSauveur, waar alle huisjes maagdelijk wit zijn met lichtblauwe luiken. De klok tikt hier trager, of stiekem al een tijdje helemaal niet meer.
Kent u overigens Lydia Dildieu? Wij ook niet. Wel Lydia d’Ïle d’Yeu, die Kris De Bruyne bezingt in de gelijknamige song: ‘Zoals Jimmy Frey het zingt/ Het strand is geel en de lucht is blauw/ Is niet exact hoe ik vakantie/ beschrijven zou.’
We volgen De Bruyne deels in zijn opinie: soms is grijs gepaster. Maar tijdens ons bezoek is het strand toch geel en de lucht blauw, en daar gaan we nu echt niet over zeuren.
Mocht u in de zomermaanden afzakken naar het eiland, dan is de kans groot dat u onze koninklijke familie tegenkomt. Koning Filip, koningin Mathilde en de vier kinderen zijn hier vaste zomergasten – al slaan ze dit jaar volgens royaltywatchers een jaar over vanwege de regeringsvorming. Mathilde werd
Koning Filip, koningin Mathilde en de vier kinderen zijn hier vaste zomergasten
hier jaren geleden gefotografeerd op het strand met een spelend prinsje in het zand. Koning Filip leerde hier zeilen en kitesurfen. Ze gaan vaak met het gezin fietsen, met in hun zog een paar bodyguards. Het is het zekere voor het erg onzekere nemen: je komt hier amper iemand tegen, laat staan iemand met kwade bedoelingen.
Halverwege de trip lunch ik met zicht op de baai van Anse des Fontaines. Gerookte vis, recht uit de oceaan, die het eiland economisch op de kaart houdt. En kijk, een paar kilometer voor de finish valt de accu van mijn fiets uit. Toch nog een beetje afzien, alsof je het paradijs moet verdienen. STIJN DE WOLF Alle afleveringen van ‘De omweg’, ook van vorige jaren, staan op www.standaard.be/omweg