De centrale banken zijn het beu de wereld te redden
Dat centrale bankiers weleens op zomerkamp trekken, is u wel bekend. Tijdens hun jaarlijkse bijeenkomst in het Amerikaanse Jackson Hole, gelegen in de Rocky Mountains, praten ze niet alleen over de toekomst van de wereldeconomie. Ze gaan er ook bergwandelen, barbecueën en vliegvissen. Ze beleven er zoveel plezier aan dat ze dat in de lente in het Portugese Sintra dunnetjes overdoen.
Minder bekend is dat de centrale bankiers van de G7, de zeven rijkste industrielanden, ook tussendoor geregeld vergaderen. Volgens Bloomberg komen ze vandaag en morgen bijeen voor een belangrijke vergadering met de ministers van Financiën van de G7landen in Chantilly, ten noorden van Parijs. Voor u ongeïnteresseerd de schouders ophaalt: wat ze daar overeenkomen, zal de komende maanden en jaren doorsijpelen naar uw persoonlijke beleggingsportefeuille en spaarboekje.
Zeker nu de wereldeconomie vertraagt en stilaan een gevaarlijk kantelpunt nadert. De negatieve economische gevolgen van de handelsoorlog tussen de VS en China worden steeds duidelijker, terwijl op de obligatiemarkt de eerste tekenen van een naderende recessie zichtbaar worden. Toegegeven: een handelsakkoord tussen Trump en Xi is nog altijd mogelijk, maar veel meer dan enkele symbolische toegevingen wordt daarbij niet verwacht. De gure wind van protectionisme zal nog niet meteen gaan liggen, met nog lagere groei en meer onzekerheid voor de wereldeconomie als gevolg.
En dus kijken de politici naar de centrale bankiers om de economie te redden. Omdat inflatie momenteel niet hét probleem is, krijgen zij de ruimte om de monetaire teugels te vieren en zo een nieuwe wereldwijde recessie te vermijden. Maar het tijdperk van Super Mario lijkt stilaan voorbij. De centrale bankiers in Europa, de VS en Japan staan dan wel klaar om het monetaire beleid te versoepelen, hun gereedschapskist is bijna leeg. De rente verlagen? De basisrente bij de Fed staat half zo hoog als voor het uitbreken van de laatste economische crisis. De basisrente voor banken bij de ECB en de Bank van Japan staat al onder nul.
De verwachting is dan ook dat de centrale bankiers in Chantilly de bal zullen terugkaatsen naar de politici. Met de boodschap: wij zijn het beu de wereld(economie) alleen te redden, wij hebben uw (financiële) hulp nodig. Laat de begrotingsteugels vieren en investeer in de toekomst. In meer openbaar vervoer en betere wegen, in een digitale economie én in een ambitieus klimaatbeleid. Doe dat gecoördineerd, met duidelijke onderlinge afspraken. En doe het nu de rente zo laag staat.
De Oeso is voor zo’n aanpak te vinden, bleek gisteren uit een interview met hoofdeconoom Laurence Boon in de Financial Times. Ook Christine Lagarde pleitte al voor een losser begrotingsbeleid. Sterker nog, volgens The New York Times zou Lagarde net gekozen zijn als nieuwe ECBbaas omdat zij met haar onderhandelaarstalent en politieke connecties het meeste kans maakt om toppolitici te overtuigen meer te investeren. Nu Berlijn nog meekrijgen.
Christine Lagarde moet als nieuwe ECBbaas politici overtuigen meer te investeren. Vooral in Duitsland