Een champagne-opkikker voor Herman Vanspringel
Terwijl ‘De Standaard’ meldt dat Israël zeven Syrische MiG’s neerhaalt bij het ergste incident sinds de zesdaagse oorlog van 1967, herrijst Herman Vanspringel uit de doden.
Engels was nog lang niet de voertaal in Vlaanderen, anders zou Willem Van Wijnen daele over de tiende Tourrit gesproken hebben als ‘Four seasons in one day’. Nu luidde het: ‘Het is een verschrikkelijke rit geworden over twee Alpenreuzen, die zowel betwist werd in de regen, de sneeuw als onder een brandende zon, waarbij er velen zijn ge sneuveld of onderweg gebleven.’ Dat klopt: de Tour is nog niet halfweg en al een kwart (33 van de 130) van de renners is uit de wedstrijd verdwenen.
De beklimming van de Col de la Madeleine, voor het eerst in de Tour, was een barre tocht met op de top een heuse sneeuwstorm, zodat het deelnemersveld helemaal verspreid raakte. Maar in de afdaling richting Col du Galibier kwam een groepje van 25 renners weer samen.
De journalisten zaten, zoals bijna elke dag, te wachten op een nummertje van Eddy Merckx, maar die had aangekondigd dat hij voorzichtig zou doen. ‘Ik had me voor vandaag twee zaken voorgenomen: vooreerst geen nutteloze inspanningen in de aanloop doen en ten tweede een demarrage plaatsen op één kilometer van de top van de Galibier. Welnu, ik heb het bordje van de laatste kilo meter niet gezien. Ik schrok zwaar toen ik de top zag.’
Wie dat bordje wel gezien had, was Herman Vanspringel. Hij wilde er demarreren uit de kopgroep van negen om de premie van 20.000 frank binnen te halen. ‘Maar de toeschouwers stonden tot in het midden van
‘Ik ben zo blij dat ik mijn vrouw, nu ze elke dag een baby kan krijgen, op deze manier gelukkig kan maken’
de weg en ik kon niet door.’
Vanspringel had tot dan toe een anonieme Tour gereden. De man die een jaar eerder in de slottijdrit op een memorabele manier naast Tourwinst greep, was ziek geworden en de beoogde top vijf leek uitgesloten. ‘Hij trok het gezicht van een onderpastoor die plots tot het besef komt dat OnzeLieveHeer misschien voor hem niet bestaat’, schreef Louis De Lentdecker na de zesde rit, waarin de Kempenaar acht minuten verloor.
Vanspringel ontsnapte na de Col du Galibier, reed twee minuten weg, maar ging nog bijna onderuit op 400 meter van de streep op losliggend grint. ‘Ik had een te hoge snelheid, maar bleef recht. Gelukkig, lelijke Pier heeft zijn gift in deze Tour al genoeg op mij afgeschoten’, zei Vanspringel. Of liet de journalist hem zeggen.
Na zijn ritwinst was hij zeer geëmotioneerd. ‘Wat zal mijn vrouw er toch van denken? Ik ben zo blij dat ik haar, nu ze elke dag een baby kan krijgen en mij misschien zal moeten missen, op deze manier gelukkig kan maken’, noteerde Luc Van Loon. ‘Veel bloemen heb ik haar sinds ons huwelijk nog niet kunnen geven. Straks telefoneer ik haar.’ Hij knipperde een aanrollend traantje weg.
Vanspringels zege bleek uit een fles champagne te komen. André Poppe, zijn ploegmaat bij MannGrundig, had die gekregen van Belgische supporters. ‘Herman, riep hij, heb ik nu een slag geslagen. Ik heb een hele drinkbus champagne, moet je er wat van? Ik liet het hem natuurlijk geen tweemaal vragen, graaide de bidon uit zijn verkleumde handen en liet enkele gulpen van het heerlijke vocht naar binnen klokken. Ongelooflijk lekker was dat. Het heeft me opgekikkerd.’
Uitslag: 1. Herman Vanspringel; 2. Eddy Merckx op 2’01”; 3. Rinus Wagtmans (Ned); 4. Felice Gimondi (Ita); 5. Roger Pingeon (Fra).
Stand: 1. Eddy Merckx; 2. Roger Pingeon op 5’21”; 3. Raymond Poulidor 6’51”; 4. Rinus Wagtmans (Ned) 7’16”; 5. Felice Gimondi (Ita).