Love+radio
Wie maakt hem? Nick Vanderkolk
Wat? Audioportretten die je vaak verstomd achterlaten. Vreemd, intens, verrassend.
Waarom luisteren? Omdat je verhalen hoort van mensen in al hun emotionele complexiteit. In iedere aflevering vertelt één personage een verhaal. Het beeld dat je van die persoon krijgt, kantelt voortdurend: nu voel je sympathie, dan afgrijzen, dan kun je je weer met het personage identificeren. Niemand is wat hij of zij op het eerste gezicht lijkt.
Love+radio geeft je het gevoel dat je zelf ook wel radio zou willen maken. Veel radiomakers zijn in de ban van deze show, in de positieve of in de negatieve zin. Het concept is simpel: je interviewt een persoon je knipt er jezelf als interviewer uit, maar toch ben je heel erg aanwezig. Niet om dingen uit te leggen, maar om subtiel te laten merken dat jij daar wel zit met je micro en dat je een band hebt met je personage. Dat lijkt simpel, maar dat is het niet.
De producers maken soms ook ongewone keuzes. Het kan bijvoorbeeld rustig tien minuten duren voordat je een hint krijgt waar het verhaal eigenlijk naartoe gaat of wat de persoon zo bijzonder maakt. Of de interviewer stelt pas in het midden van het interview een eerste vraag en dan nog slecht opgenomen, op de achtergrond.
Begin met: De bekendste aflevering is ‘The living room’, in het vierde seizoen. Hoofdpersonage is Diane Weipert, die vertelt over haar overburen: een mooi, jong stel dat altijd naakt rondloopt en nooit de gordijnen sluit. Ze kan het niet helpen het leven van de geliefden te volgen en raakt verwikkeld in een erg intieme, zij het eenzijdige relatie. Ook wanneer er iets ergs gebeurt met het koppel, blijft ze kijken.
Luister ook naar: De eerste aflevering van Love +radio die ik zelf ooit hoorde, was ‘Thank you, princess’, de aflevering die volgt op ‘The living room’. Ceara Lynch noemt zichzelf een ‘humiliatrix’ en vernedert mannen telefonisch. Ze scheldt hen op hun vraag uit, verzint de meest vernederende scenario’s voor haar bellers en verdient er meer dan goed haar brood mee. Ik weet niet of ik het stuk nu goed of slecht vind, maar ik ben het alleszins nooit meer vergeten.
In seizoen vijf is ‘Blink once for yes’ een atypische aflevering van Love+radio, maar het is een erg mooi audiodocument van een volledige familie over de keuze voor euthanasie voor Mike, hun broer en zoon die na een val ernstige fysieke en mentale beperkingen kreeg.
Meer van dit: Meat. Love+radio maakt audioportretten waarin de maker verdwijnt. Jonathan Zenti maakt portretten waarin hijzelf juist heel aanwezig is. In zijn podcast Meat vertelt hij verhalen over het menselijke lichaam, met telkens één personage in de hoofdrol. De eerste aflevering gaat over Zenti zelf: ‘Host’s fat’. Daarin vertelt Zenti, een obese Italiaan, in spaghettiEngels over hoe het is om dik te zijn. Heel intiem, grappig en gevoelig. In de tweede aflevering trekt hij naar Antwerpen, waar hij een zeventiger met dreadlocks opzoekt en in de derde aflevering trekt hij naar Kenia, waar hij verliefd wordt op een meisje dat besneden is. Alleen voor de soundtrack al loont een luisterbeurt de moeite.