‘Ik ben echt kwaad. Waar zou de sport naartoe gaan als ik vandaag iemand de zege had geschonken?’

Terwijl ‘De Standaard’ meldt dat Amerikaanse vrouwen voor de verlangde schoonheid steeds vlotter naar een plastisch chirurg stappen, wint Eddy Merckx zijn derde rit.

Woensdag 9 juli Rit 11: Briançon – Digne (198 km)

Plots kwam Eddy Merckx naast zijn ploegleider Lomme Driessens rijden en zei dat het zijn keel uithing in het peloton en dat hij even zijn spieren wilde losgooien. ‘Ik viel bijna omver van het verschieten. Zo’n coureur heb ik in gans mijn leven nog niet gekend’, zei Driessens. Maar hij begreep het wel, Merckx had geheerst in de Alpen, maar zou er geen rit winnen? ‘Wat zou de man in de straat denken? Dat het allemaal komedie is. Neen, vandaag moest Eddy zegevieren.’

Merckx haalt twee ontsnapte Spanjaarden bij, maar even later sluiten ook Roger Pingeon en Felice Gimondi aan. Wanneer de Italiaan op het einde ontsnapt, rijdt Merckx ernaartoe en klopt hem in de spurt. Gimondi is ziedend en vertelt op televisie openlijk dat Merckx beloofd had hem te laten winnen.

Waarop Eddy dan weer boos wordt. ‘Heb je van je leven. Wat voor een man is die Gimondi? Hij heeft niet de waarheid verteld. Ik heb hem de ritzege niet beloofd. Ik heb het meeste werk verricht en hij heeft ternauwernood een of twee keer overgenomen. Normaal had hij mij in de spurt moeten kloppen. Had ik misschien mijn remmen moeten toeknijpen? Ik ben echt kwaad. Waar zou de sport naartoe gaan als ik vandaag iemand de zege had geschonken?’, vertelde hij aan Louis Van Roy.

Het was een beetje een overtrokken reactie, want halverwege de Tour was het wel duidelijk dat Merckx hier en daar al een cadeautje had uitgedeeld. Een strategie waarbij nadrukkelijk verwezen werd naar ploegleider Driessens. ‘De leepste der lepe sportbestuurders, de weldedele heer Guillaume “Lomme” Driessens, die zich langs de rennersscharen zou bewegen als een schenker van het opperste manna, als een SintNiklaas uit de rennerij’, schreef Louis De Lentdecker. ‘Le maitre arrangeur die zei, toen Merckx op doping was betrapt in de Giro: indien ik er was geweest zou dat niet gebeurd zijn … ik zou het op een of andere manier gearrangeerd hebben.’

Die Driessens wilde dat Merckx overal vrienden maakte. Elk merk, elk land, elke groep kreeg zijn geschenk, met een bewonderenswaardige feeling voor de wensen van het publiek. Hij wist zeer goed dat de organisatoren Goddet en Levitan een vedette als Merckx omarmden, maar als het te eentonig werd, was dat dodelijk voor de belangstelling. Merckx was in 1969 zo dominant dat hij kon toeslaan waar en wanneer hij wilde en de Tour winnen met een halfuur voorsprong, maar tegenstanders belachelijk maken deed hij nooit.

Het was dus geen toeval dat Rik Van Looy in schoonheid afscheid had kunnen nemen, dat Vanspringel zijn ritje mocht pakken, dat ‘chouchou’ Poulidor niet in de vernieling werd gereden, dat Pingeon een rit mocht winnen en dat daags na de zware val van Ocana een ploegmaat wat centen kon verdienen.

Maar waarom mocht Felice Gimondi dan niet winnen in Digne? ‘In de Ronde kan eenieder van Merckx een geschenkje krijgen behalve Jan Janssen en Felici Gimondi.’ De reden: die twee hadden openlijk kritiek geuit nadat Merckx na de dopingaffaire in de Giro toch toegelaten was tot de Tour. (mm)

Uitslag: 1. Eddy Merckx; 2. Felice Gimondi (Ita); 3. Gabriel Mascaro (Spa) op 22”; 4. Roger Pingeon (Fra); 5. Luis Santamarina. Stand: 1. Eddy Merckx ; 2 Roger Pingeon (Fra) op 5’43”; 3. Felice Gimondi (Ita) 7’29”; 4. Raymond Poulidor (Fra) 9’41.