‘Landbouw is, net als politiek, omgaan met chaos’

Toen Bram Bombeek (32) aan zijn vader (dierenarts) en moeder (ceo van de familiale partij Wildebeek, hun generatieboerderij met witblauwe koeien in Welle) vertelde dat hij voltijds bij hen wou komen boeren, was hun antwoord: ‘Totaal niks voor jou.’ Negen jaar had hij een vaste job gehad bij de communicatiecel van de NVA, tot voor kort als Kamerfractiewoordvoerder. Waarom zou hij kiezen voor een stiel waar amper nog wat te verdienen valt en waar iedereen uit stapt?

‘Ik ben bij de NVA gegaan, omdat ik vond dat de burger te weinig inspraak kreeg in het beleid. Dat is intussen alleen erger geworden. Vrolijk word ik daar niet van. Dan probeer ik liever het verschil te maken met mijn eigen project, hier, op de boerderij.’

Zijn interesse in het erf beperkte zich destijds tot de bordercollie die de koeien mee de stal in dreef en tot de posters van tractoren aan zijn muur. ‘Ik had nooit gedacht dat ik in de boerenstiel terecht zou komen. Ik zag landbouw altijd als iets voor handige jongens, sterke beren. Ik ben vrij onhandig en geen held tussen de beesten. Tot ik een jaar gelezen iets las van de Amerikaanse boer Salatin: het gaat niet goed met de landbouw, we moeten opnieuw rechtstreeks aan de mensen zelf verkopen. Ik wist meteen: dat moet ik doen. Ik heb altijd ergens gevoeld dat we de landbouw moesten heruitvinden, maar nooit gedacht dat ik dat zelf zou proberen.’

Zijn plan: dat korteketensysteem opnieuw integreren in hun bedrijf. ‘Voor mijn stijl van boeren is goed kunnen communiceren heel belangrijk. Eigenlijk word ik een soort politicus die mensen moet overtuigen om voor de korte keten te kiezen. Het kleinschalige zou veel problemen kunnen oplossen in Vlaanderen. Bovendien is landbouw omgaan met chaos, zoals het weer, of kippen die doodgebeten kunnen worden door een vos. Op zich verschilt dat niet zozeer van de politiek.’

Een jaar gelden nam hij zijn beslissing, sindsdien heeft hij gelezen, zich bijgeschoold en workshops gevolgd. ‘Het ene moment ben ik aan het lezen over fruitbomen, het volgende over hoe je een hok knutselt uit hout. De grandeur van de Kamer zal ik missen, maar ik denk tegelijk aan wat mijn grootvader altijd vertelde: “Als ik aan het einde van een dag veld omploegen en beesten eten geven in mijn zetel zit, weet ik wat ik heb gedaan en dan ben ik voldaan.” Dat was in mijn job niet altijd het geval.’ (sb)

Bram Bombeek: ‘Ik zag landbouw altijd als iets voor sterke beren.’