Solvay DSM
In vijf jaar is de koers van het Nederlandse DSM meer dan verdubbeld, terwijl de aandeelhouders van het Belgische Solvay moeten aankijken tegen een forse daling. En dat terwijl beide gevestigde industriële waarden zwaar ingezet hebben op een verregaande gedaanteverwisseling. DSM evolueerde van een maker van chemicaliën in grote volumes naar een producent van vooral voedingsingrediënten, maar ook hoogwaardige kunststoffen. Solvay ruilde de productie van klassieke plastics in voor onder meer een nieuwe generatie kunststoffen zoals composieten.
Daarbij voeren ze allebei hoog in het vaandel dat ze producten maken die inspelen op de grote maatschappelijke uitdagingen, zoals de klimaatopwarming en gezonder leven.
Het wedervaren van DSM en Solvay leert dat een chemiebedrijf grondig hervormen niet van de ene op de andere dag vruchten oplevert. Bij Solvay kunnen ze daarover meespreken. De gedaanteverwisseling werd goed zeven jaar geleden ingezet. Tot nog toe deed ze de groeimotor niet aanslaan. Bij DSM is de transformatie al veel langer bezig. En zijn ze wel al de vruchten aan het plukken, in de vorm van meer omzet en winst. Het heeft het aandeel van DSM sterk doen stijgen. In die mate zelfs dat het een pak duurder geprijsd is dan dat van Solvay, terwijl de winst per aandeel en het dividendrendement van DSM toch moeten onderdoen voor Solvay.
Wat maakt dan het verschil? Bij het Belgische chemieconcern is er tot op heden geen zicht wanneer de gedaanteverwisseling tot groei gaat leiden. 2019 was alvast een moeilijk jaar. De top van Solvay heeft het zelfs over een overgangsjaar. 2020 voorspelt niet veel beters. Ceo Ilham Kadri tekent voor het halen van een resultaat vergelijkbaar met 2019, maar het kan minder zijn. Een graadmeter zoals de bedrijfskasstroom (ebitda) kan in 2020 tot 3 procent lager uitkomen.
Kadri – op 1 maart precies een jaar ceo – schrok er de voorbije maanden alvast niet voor terug de tering naar de nering te zetten bij Solvay. Het prestigieuze project voor de bouw van een splinternieuw hoofdkwartier in NederOverHeembeek ging de prullenmand in. Er hing een prijskaartje aan van 300 miljoen euro. ‘Er zijn betere manieren om het geld te besteden dan het in bakstenen te stoppen’, liet ze zich gisteren ontvallen.
Het was een project van haar voorganger, JeanPierre Clamadieu. Die zag in het nieuwe hoofdkwartier een soort sluitstuk van de grondige metamorfose die Solvay sinds zijn aantreden als ceo in 2012 had ondergaan. Die ging gepaard met de verkoop van verscheidene klassieke chemieactiviteiten, met heel wisselende rendementen, en ‘dure’ overnames. Probleem is dat die voorlopig de winst en de omzet niet vooruithelpen. Er zat voor Kadri ook niets anders op dan het dividend te bevriezen op het peil van 2018. Dat is zo goed als onuitgegeven bij Solvay. ‘Maar in de huidige situatie is een stabiel dividend de goede aanpak’, argumenteert ze.