‘Omdat ze een kind was, was ze geen prioriteit’
‘We zijn erg teleurgesteld in het gezondheidssysteem van ons land’, zegt de familie van het 12jarige meisje uit Gent dat stierf aan het coronavirus.
BRUSSEL I ‘Mijn moeder heeft om hulp gesmeekt, maar niemand heeft de nodige stappen gezet om mijn zusje te helpen.’ Dat zegt de zus van het 12jarige meisje dat maandag is overleden aan het coronavirus, een volwassen studente. De familie is van Ghanese afkomst, maar woont al dertig jaar in België. De familie wil één keer vertellen wat hen overkomen is, om alle misverstanden uit de weg te ruimen. ‘En om op de fouten in het systeem te wijzen. Hopelijk kunnen hierdoor mensen gered worden.’
‘R. is vrijdag ziek geworden. Ze voelde zich grieperig, en mijn moeder is die dag meteen met haar naar de huisarts gegaan’, zegt de zus. ‘Natuurlijk dacht mijn moeder aan covid19, maar de dokter meende dat het een allergische reactie was. Hij schreef een koortswerend middel voor, en mijn moeder was gerustgesteld omdat covid19 uitgesloten leek.’
‘De dagen erop leek het beter te gaan met R. Ze had lichte koorts, zo’n 37 à 38 graden, en weinig eetlust, maar ze kon haar huiswerk maken. In de nacht van zondag op maandag ging ze heel snel achteruit. Zondagavond had ze nog tv gekeken en gebabbeld met de rest van de familie. Maar om 3 uur werd ze wakker, en zei ze dat ze zich niet goed voelde. Mama heeft haar wat yoghurt en een koortswerend medicijn gegeven, waarna ze weer kon slapen.’
‘Om 7.30 uur is ze opnieuw wakker geworden. “Mama, ik voel me nog steeds niet goed”, zei ze. Mijn moeder heeft opnieuw de huisarts gebeld. R. is zelf aan de telefoon geweest om uit te leggen wat er scheelde. Maar voor de arts was ze “geen prioriteit”, vanwege haar leeftijd. Hij kon haar pas om 10.30 uur zien.’
‘Mijn moeder heeft nog geprobeerd om haar weer te slapen te leggen, maar al na tien minuten zag ze dat mijn zus aan het bezwijken was. Ze had moeite om te ademen. R. legde haar hand op haar borst en zei: “Waarom ben ik zo ziek?”’
Gestorven in de woonkamer
Daarop belde de moeder naar het noodnummer 101, dat eigenlijk bestemd is voor de politie. Een ambulance zou nooit komen. Volgens Binnenlands Zaken was er een taalprobleem, en verstond de calltaker niet wat het probleem was omdat de bellers in paniek waren.
‘Mijn moeder spreekt Engels’, zegt de zus. ‘My daughter doesn’t feel well. She has trouble breathing. Dat moet je toch begrijpen als je bij de noodcentrale werkt? Maar de stem aan de andere kant had het steeds maar over een politiepatrouille.’
‘Wij sturen standaard geen ambulance mee, tenzij het duidelijk is dat er ook medische bijstand nodig is’, klinkt het bij de federale politie, die de 101 bemant. ‘Dat was in het geval van dit warrige telefoontje niet zo. Omdat we konden traceren vanwaar de oproep kwam, hebben we wel een patrouille ter plaatste gestuurd. Toen die aankwam, was alleen nog een vrouw aanwezig. Het meisje was al naar het ziekenhuis gebracht.’ Matthias De Clercq (Open VLD), burgemeester van Gent, vroeg gisteravond dat het Comité P – dat de politie controleert – een onderzoek doet naar de noodoproep.
‘Mijn moeder heeft letterlijk om hulp gevraagd,’ zegt de zus, ‘maar er is niemand gekomen. R. is in een halfuur tijd bezweken in onze woonkamer, toen haar papa probeerde om haar aan te kleden. We hadden een kennis opgetrommeld, die R. met zijn auto naar het ziekenhuis zou brengen. Maar plots had ze geen pols meer. Papa heeft nog geprobeerd om haar te reanimeren. “Blijf bij mij. Blijf bij mij”, zei hij. R. is maandagochtend tussen 8 uur en 9 uur thuis gestorven.’
‘Ze was kerngezond. We begrijpen zelf ook niet hoe ze dit heeft kunnen oplopen. Ze was voor de scholen dichtgingen ook al een paar dagen niet naar de klas geweest omdat ze een knieblessure had. R. was zelf erg bezorgd over het coronavirus. Thuis waste ze de hele tijd haar handen, en ze is niet meer buiten geweest.’
‘Mijn moeder stelt zichzelf nu veel vragen: “Waarom heb ik het niet gezien?” Maar ze heeft om hulp gevraagd, ze heeft de nodige stappen gezet. Omdat mijn zus een kind was, was ze voor het systeem geen prioriteit. Waarom ligt de threshold (de drempel die bepaalt wie een risicopatiënt is, red.) in België zo hoog? Het verhaal van mijn zus toont aan dat de ziekte niet alleen ouderen fataal wordt. Het kan in een halfuur afgelopen zijn. Ook klachten van jongere mensen moeten ernstig genomen worden.’
‘We moeten breder testen, ook op kinderen. Ik heb nog een tweede zus, die in tegenstelling tot R. wél een medische voorgeschiedenis heeft. Wel, niemand van onze familie is op dit moment al getest op een besmetting met covid19. Ook mijn zus niet. Wij hebben geen symptomen. Terwijl wij echt willen weten wat ons te wachten staat.’
‘De drempel ligt te hoog. België moet ook jonge mensen beginnen testen op het virus. Alleen zo kunnen kinderen als R. gered worden’
DE ZUS VAN DE OVERLEDEN R.