Tijd voor een update van dat onderwijssysteem

moment de motor van challenges en andere internetmemes en fenomenen. Het is de plek waar de jongeren zitten, zij zijn doorgaans het gevoeligst voor internethypes. Want ze hebben erg de behoefte om te tonen wat hun group is.’

Tussen haakjes: een blik in de wondere wereld van Tiktok leert ons dat daar op dit moment vooral challenges met toiletpapier erg populair zijn. Voetballen, bouwen, koken: alles kan. Terwijl de quarantaine 35plussers doet zwijmelen bij wat geweest is of wat vér en onbereikbaar is, nemen Gen Z’ers deze gekke tijden liever op de korrel.

‘Nog meer dan bij andere sociale media bepaalt het algoritme van Tiktok wat je er te zien krijgt’, zegt Demeyere. ‘Op Facebook maak je vrienden, op Instagram volg je mensen. Je ziet dan vooral wat die mensen posten. Het model van Tiktok is erop gebaseerd om je vooral populaire filmpjes voor te schotelen van mensen die je niet kent. Het algoritme “raadt” wat bij jouw profiel past. Dat maakt dat challenges er zich nog sneller verspreiden. Omdat Tiktok het zo gemakkelijk gemaakt heeft om filmpjes ook op Instagram te posten, lopen die gehypete challenges ook over naar Instagram waar ze de hype een tweede keer aanzwengelen en een ouder publiek bereiken.’

En oh ja, voor wie zich zorgen maakt: sommige challenges zijn inderdaad gevaarlijk. ‘Uit een rijdende auto springen is gevaarlijk’, zegt Demeyere.

‘De Cinnamon Challenge waarbij je een soeplepel met kaneel moest inslikken, was niet gezond, maar de meeste zijn onschuldig.’ En voor je privacy is er de volgende vuistregel: ‘Als je baas en je grootmoeder het niet mogen zien, zet het dan niet online. Gebruik je gezond verstand.’

Eigenlijk is er dus niet zo heel veel veranderd sinds die oude kettingbrief. Het gaat alleen sneller, is goedkoper en soms misschien ook een tikkeltje spectaculairder.

Als voornemen voor het nieuwe jaar kwam ik op het briljante plan mezelf en mijn zoon in te schrijven in de boksles. Want ja, ik heb geregeld goede voornemens en al helemaal als het mijn eigen nageslacht betreft. Dit specifieke voornemen kwam er naar aanleiding van een toevloed aan verontrustende telefoontjes over zoonliefs ontoereikende gedrag op school. Het kind zit in zijn puberjaren, is deel van een familie die gekend staat om haar aversie tegen eender welke vorm van autoriteit, dus dat er brokken te lijmen zouden vallen, viel te verwachten. Dat ik die brokken vervolgens op uiterst efficiënte wijze bijeen zou rapen – beginnend bij het wekelijks aan dat klein stuk crapuul duidelijk te maken wie er exact de baas is in huis – hoeft ook niet te verbazen. Ik ben tot slot een geboren pedagoog.

Ondertussen is al dat boksen voorbij – we waren nochtans een olijk duo – en ben ik zelf verworden tot de school. Ik ben de klas, ik ben de leraar, ik ben de directeur, ik ben het onderhoudspersoneel, ik ben de schoolpsycholoog en ik ben – tot slot – de ouder die (als het even kan) ook graag iets zou willen maken van haar eigen leven. Dit alles mag dan misschien een tikje een ingewikkelde combinatie klinken, maar dat is het – als ik onze minister van Onderwijs mag geloven – helemaal niet. Integendeel. Wij mensen zijn gemaakt om honderd levens tegelijk te leven en daarenboven is het van een primordiaal belang dat dit schooljaar geen verloren schooljaar wordt. De godganse economie gaat naar de kloten, we moeten onszelf in no time opnieuw uitvinden, en ouders (inclusief leerkrachten) gaan zowat kapot van de stress, maar laat ons alsjeblieft vooral het niveau van het onderwijs op en top houden.

Nu ik onvrijwillig ben gepromoveerd tot directeur van het thuisonderwijs PintensSchoenaerts zou ik graag een tegenvoorstel willen doen. Als jullie de ouders nu eens met rust laten en zelf van de gelegenheid gebruikmaken om ons onderwijssysteem te updaten? Ik zie nog steeds dezelfde vakken voorbij komen als toen ikzelf dertien was, terwijl er sedertdien nochtans het een en ander veranderd is. Of heb ik iets gemist? Daarnaast zijn er de voorbije jaren duizenden nieuwe pedagogische inzichten gekomen en evolueert onze maatschappij langzaam maar zeker van een hiërarchische topdownmaatschappij naar een coöperatieve bottomupmaatschappij. Misschien is het goed om een systeem te bedenken waarin we onze kinderen de juiste vaardigheden aanleren om in deze nieuwe toekomst ‘uitmuntend’ te zijn. Welke burgers hebben wij morgen nodig? Een van de dingen die de crisis ons kan leren is dat creativiteit, solidariteit en samenwerking de mensheid de voorbije weken verder hebben gebracht dan individualisme en concurrentiedrift. Ik heb voor u dus een kleine suggestie: maak onze kinderen creatief en wendbaar. Leer hen samenwerken. Onderdanige burgers hebben wij vandaag de dag niet meer nodig. Scheppende, kritische en verantwoordelijke burgers des te meer.

Ik ben de klas, ik ben de leraar, ik ben de directeur, ik ben het onderhoudspersoneel, ik ben de schoolpsycholoog