POSTENPAKKER

‘Ik moest maar vier bars horen voor ik wist dat Lil Peep geweldig was.’ ‘Ieder een zag dat hij speciaal was.’ ‘Ik wist meteen: jij gaat mijn petje te boven. Jij wordt een ster.’

Wie naar Everybody’s everything kijkt, de Netflixdocu over de op 21 jarige leeftijd aan een accidentele overdosis overleden rapper Lil Peep, onthoudt één ding. Zijn entourage zag zijn potentieel, en benadrukt drie jaar na zijn dood graag hoe snel ze dat zagen. Maar wie hoopt te weten te komen wat hem precies zo uitzonderlijk maakte, wordt niets wijzer.

Dat ligt deels aan regisseurs Sebastian Jonez en Ramez Silyan die verzuimden de juiste vragen te stellen. Maar ook aan de taalarme antwoorden van de vrienden, familieleden, managers en collegarappers die de documentaire aandikken tot twee uur. ‘Ik vroeg hem, waarom denk je dat je plots dertig nieuwe vrienden hebt?’, zegt rapper JGRXXN op een toon die belangrij ke info impliceert. ‘Hij zei iets over “yo, deze en die zeiden dat ze dit en dat en bla bla bla voor mij zouden doen.” En ik dacht: dit komt niet goed.’ Gab3 schiet de hoofdvogel af. ‘Het was nooit, like, Gus was geen artiest die, like, iets plant. Het is nooit, like, je zou niet zeggen, like, “we gaan dit, we gaan dat, like, misschien een beetje, maar niet echt. Hij was echt, like, laten we het nu doen.’ Nee, wij begrijpen daar ook niets van. out tegen een muur leunt: niemand kijkt naar hem om. Dat verklaart hoe zijn lijk vijf uur in een tourbus kon blijven liggen voordat iemand ging checken. Niemand in Everybody’s everything vertelt hoe ze Ahr daar probeerden van te vrijwaren. Misschien dachten ze allemaal te druk aan hoe groot hij zou worden. ‘Ik ken er eigenlijk niets van, maar volgens mij zal de helft van de mensen in deze documentaire maar wat bullshit verkopen’, voorspelt JGRXXN aan het eind. Volgens ons zijn het er meer.

Everybody’s everything. Netflix.