Vandaag is iedereen socialist
Vijf jaar na zijn dood is de boodschap van Steve Stevaert nog altijd actueel. Dat leert ook de coronacrisis, schrijft
‘Ze zeggen me weleens dat ze het met me eens zijn, maar dat ze geen socialist zijn. Ik antwoord dan: ge zijt wél socialist, alleen weet ge het nog niet.’ Vintage Steve Stevaert. Ik moet toegeven dat ik dat citaat bijna dagelijks gebruik. In het échte leven voor deze coronacrisis. Online en in mijn kot tijdens deze crisis. Maar vandaag, vijf jaar na zijn dood, is de boodschap van Steve actueler dan ooit. Vandaag is iedereen socialist.
‘What the fuck, no way’, denkt u? En toch is het zo. Want als we deze crisis doorworstelen, zal dat mee te danken zijn aan een overheid die haar burgers beschermt. (Dat sommige politici zelfs in deze tijden met spelletjes bezig blijven in plaats van de problemen aan te pakken, blijft me mateloos ergeren, maar soit.) Als we het virus verslaan, zal dat grotendeels te danken zijn aan een collectief georganiseerd zorgsysteem waar iedereen onvoorwaardelijk toegang toe heeft (waarop de laatste jaren al te veel bespaard is, maar soit). Als we de inkomensverliezen – voor alleenstaanden, gezinnen en bedrijven – overleven, is dat omdat vandaag iedereen voor solidariteit gaat.
Solidariteit, georganiseerd door een sterke overheid, met een toegankelijk en betaalbaar zorgsysteem als fundament: laat net dat drie onverwoestbare socialistische strijdpunten zijn. Iedereen ziet vandaag meer dan ooit waarom. Van een überkapitalist als Marc Coucke, die er tot voor kort trots op was dat hij geen belastingen betaalde op een miljardendeal, tot een übernationalist als minister-president Jan Jambon (N-VA).
Je kunt dus met recht en reden zeggen dat vandaag iedereen socialist is, vaak zonder het zelf goed te beseffen. Van de mensen in de frontlinie die ons land draaiende houden, tot de mensen die initiatieven op poten zetten om anderen te helpen of voor hen te zorgen. Van zelfstandigen die zichzelf heruitvinden en creatieve oplossingen bedenken om het hoofd boven water te houden tot bedrijfsleiders die hun werking omgooien om gaten in de keten op te vullen.
Jaar van de solidariteit
In januari, in mijn nieuwjaarsspeech, heb ik dit jaar al uitgeroepen tot het ‘Jaar van de solidariteit’. Ik heb gewezen op onze opdracht om van solidariteit weer de normaalste zaak van de wereld te maken. Het valt me op dat dat besef nu ook bij anderen doordringt. Helaas was daar deze verschroeiende crisis voor nodig. Zelfs de partijen die de voorbije jaren hun handelsmerk maakten van de afbraak van publieke dienstverlening (openbaar vervoer, zorg, veiligheid) en de sociale zekerheid onder vuur namen (pensioenen, werkloosheidsuitkeringen), gaan nu prat op het belang van solidariteit. Ook zij weten in hun diepste binnenste dat voor collectieve problemen alleen collectieve oplossingen bestaan, zoals een redacteur van deze krant schreef (DS 28 maart). Beter laat dan nooit, zou ik zeggen. Want het is inderdaad hartverwarmend om te zien en te voelen hoe solidair de Vlaming is, los van zijn job.
Allemaal samen vooruit, dat is ook de kern van het socialisme. Dat is wat alle individuele inspanningen en opofferingen die we vandaag zien, naar the next level brengt: een sterke overheid die de samenleving zo organiseert dat iedereen zijn deel doet en zijn eerlijke deel krijgt. En dat is de les die we moeten onthouden als we na corona in een nieuw tijdperk wakker worden. Nu het stormt, zien we opnieuw duidelijk wat het belang is van een goede gemeenschappelijke
Als er nu geld kan worden gedrukt om bedrijven te redden, is dat straks dan geen optie om onze planeet te redden?
Wie? Voorzitter SP.A.
Wat? Deze crisis toont hoe belangrijk solidariteit is, georganiseerd door een sterke overheid, met een toegankelijk en betaalbaar zorgsysteem als fundament. verzekering, een veilige paraplu waar we samen onder kunnen schuilen. Vandaag klappen we in de handen voor de mensen die ons land draaiende houden. En terecht. Maar uit respect voor al die mensen zullen wij nooit tolereren dat zij na de crisis opnieuw een klap in het gezicht krijgen.
Politiek uitgelegd met rum
Een eerlijke verdeling van de welvaart – waarbij nu eindelijk ook de miljardairs hun fair deel bijdragen en niet alleen de verpleegster of de politieagent, zal de basis moeten zijn van een sterke sociale zekerheid. Want solidariteit, dat is bijdragen naar vermogen en krijgen naar noden. En als er nu geld kan worden gedrukt om bedrijven te redden, dan moeten we erover nadenken of dat straks ook geen optie is om onze planeet te redden. Want die massieve klimaatinvesteringen moeten er nu maar eens komen. Op een sociaal rechtvaardige manier, die de factuur en de inspanningen niet doorschuift naar de gewone werkmens. En laten we vervolgens de gezondheidszorg als nooit te vergeten symbool nemen van het belang van sterke, toegankelijke en betaalbare publieke diensten. Omdat iedereen ziek kan worden, ook de überkapitalist of de übernationalist.
Toen Steve me jaren geleden aan zee een rum-cola vroeg, legde hij me aan de hand van verschillende merken rum uit waar politiek over gaat. Zijn conclusie was glashelder: ‘Het moet eenvoudig en duidelijk zijn, anders haken de mensen af.’ Wel Steve, vandaag is de situatie ingewikkeld, maar onze oplossing is alvast eenvoudig en duidelijk. Als we hier morgen sterker willen uitkomen, dan moeten we na de crisis meer dan ooit allemaal socialist zijn. Alleen dan kunnen we weer vooruit. Santé kameraad, mateke, op de gezondheid van ons allen.