‘Mijn kinderen spelen nu op een digitale speelplaats’
Leven en werk van gewone mensen in ongewone tijden Hans Bevers (38) uit Antwerpen is hoofdeconoom bij Degroof Petercam, een private en investeringsbank. Chris Lomme (82) uit Anderlecht is actrice. Werner Schirmer (43),
‘In het weekblad The Economist zoekt men al naar de winnaars. “Big Tech zou dit moment moeten aangrijpen om haar relatie met de maatschappij te ontgiften”, klinkt het. Dat snijdt hout. De sector van Apple, Facebook, Amazon en andere is het voorbije decennium erg snel groot en machtig geworden. Onder meer de Europese Commissie probeert zijn megawinsten, ondermaatse belastingbijdragen en zijn aandeel in fake news te regelen, maar de giganten zouden ook zelf meer actie kunnen ondernemen. Uiteindelijk zal de democratische driehoek van staat, markt en burgermaatschappij ook na deze crisis blijven bestaan, en onze samenleving is gebaat bij een goed evenwicht tussen die drie krachten. Ik begrijp dat sommigen hopen dat we nu het collectieve zullen herontdekken, maar daarmee zal het marktdenken niet verdwijnen. Alles is verbonden. Daarom hoop ik dat die Big Techbedrijven, die we nu zo wezenlijk nodig hebben om van thuis uit te werken en te communiceren, deze kans grijpen om te tonen dat ze niet boven de maatschappij staan, maar er ook deel van uitmaken. Zo niet zal de overheid dat voor haar doen.’
‘Ik ben niet naar de Opaalkust kunnen vertrekken, zoals voorzien. Ik heb een afspraak voor een kortfilm moeten laten staan. Hoe ik mijn dagen dus vul? Ik heb al mijn geliefde poëziebundels verzameld en geordend. Mijn keuken is nog nooit zo schoon geweest. Ik doe elke dag een half uur yoga. Ik ben Europa van Geert Mak aan het lezen en ook De odyssee van Mohamed, van Mohamed El Bachiri. Ik kook, ik telefoneer veel. Ik doe mijn boodschappen en maak me daar boos op een man die veel te dicht bij me staat en die zegt dat het hem niet kan schelen dat dat gevaarlijk is. Maar als palliatief verzorgster bij Topaz, een expertisecentrum voor een waardig levenseinde, kan ik weinig meer doen dan luisteren. Elke ochtend maak ik een planning. Morgen ga ik mijn overvolle kleerkast uitdunnen. Dat komt allemaal door corona: ik heb nu de tijd.’
uit Gent, is onderzoeker in de vakgroep sociologie aan de VUB.
‘Ik ben al weken niet meer op mijn werkplek in Brussel geweest. Hier in Gent wonen we dicht bij een klein parkje, waar ik dagelijks met mijn kinderen naartoe trek. Eentje zit nog in de kleuterschool, de andere krijgt in de lagere school leerpakketten, die hij op de computer en de tablet verwerkt. De huidige crisis leidt tot een verschuiving naar virtueel onderwijs. Meer nog: door jonge kinderen gewoon te maken aan de digitale omgeving, nemen we een drempel weg. Mijn kinderen gaan nu “spelen” op Roblox, een digitale speelplaats die de jongste jaren erg populair geworden is voor jongeren onder de 13 jaar – Fortnite is ook zoiets, maar dan voor tieners. Ze hangen er rond, zoals dat in reallife ook gebeurt in de stad. Ze spelen coöperatieve spelletjes als Doomspire brickbattle. Ze maken afspraken met elkaar om Bee swarm simulator te spelen. Het is geen perfecte vervanger voor het echte leven, omdat je de fysieke nabijheid van mensen mist. Ik zie het als een brug. Oké, vroeger moesten ouders hun kinderen naar binnen trekken, nu moeten ze ze naar buiten duwen. Maar dit zorgt wel voor contact, en dat hebben we nodig.’
ONLINE